Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 18-12-2017, ECLI:NL:GHARL:2017:11133, 200.211.163

Het hof heeft in rechtsoverweging 5.15 van de tussenbeschikking overwogen dat uit de onder 5.13 en 5.14 van die beschikking geciteerde bepalingen van de CAO 2012-2014 vooralsnog niet kan worden afgeleid dat er vóór 1 juli 2015 al een regeling in de cao was opgenomen die inhield dat de volledig en duurzaam arbeidsongeschikte werknemer/de IVA gerechtigde bij beëindiging van het dienstverband recht had op een premievrije voortzetting van de pensioenopbouw. Het hof heeft beide partijen in de gelegenheid gesteld zich op dit punt uit te laten en tevens op elkaars uitlating te reageren. Dit hebben partijen gedaan met de onder 1.2 vermelde stukken.

ING heeft onder 3 van haar uitlating op tussenbeschikking d.d. 30 oktober 2017 aangevoerd dat de CAO 2015-2017 na de inwerkingtreding van de WWZ op 10 oktober 2015 tussen haar en de betrokken organisaties van werknemers is overeengekomen en dat deze cao een looptijd had van 1 januari 2015 tot en met 31 december 2017. Zij heeft onder dit punt van haar uitlating voorts gesteld dat in de CAO 2012-2014, evenals in de CAO 2015-2017, is opgenomen dat, indien de arbeidsovereenkomst eindigde vanwege volledige en duurzame arbeidsongeschiktheid, de medewerker in dat geval recht had op een premievrije opbouw van zijn ouderdomspensioen en een arbeidsongeschiktheidspensioen in aanvulling op de arbeidsongeschiktheidsuitkering. [verzoekster] heeft in haar akte van 13 november 2017 aangevoerd dat de hiervoor vermelde aanspraak op een premievrij opbouw van het ouderdomspensioen ingeval van arbeidsongeschiktheid reeds ver vóór 2012 gold. ING heeft deze stelling niet betwist.

ING heeft onder 4 van haar uitlating op tussenbeschikking d.d. 30 oktober 2017 aangevoerd dat noch uit de tekst van de wet noch uit de wetsgeschiedenis is af te leiden dat de gelijkwaardige voorziening zoals die door cao-partijen op grond van artikel 7:673b BW wordt overeengekomen, ten opzichte van de daaraan voorafgaande dan wel eerdere cao of cao’s, een andere nieuwe originele voorziening dient te zijn. Zij heeft daar onder 5 van deze uitlating aan toegevoegd dat cao-partijen juist door de toevoeging van de zin in de CAO 2015-2017 “deze aanspraken, ook als het arbeidsongeschiktheidspensioen niet tot uitkering komt, worden aangemerkt als een gelijkwaardige voorziening als bedoeld in artikel 673b Burgerlijk Wetboek”, bewust een gelijkwaardige voorziening hebben bedacht.

De bestreden beschikking dient te worden vernietigd. Het hof zal ING veroordelen aan [verzoekster] de transitievergoeding van € 24.673,- bruto, te vermeerderen met rente vanaf
1 september 2016, te betalen. De door [verzoekster] primair verzochte verklaring voor recht zal, wegens gebrek aan belang, worden afgewezen.

ING dient, als de in het ongelijk te stellen partij, in de proceskosten van beide instanties te worden veroordeeld. De kosten voor de procedure in eerste aanleg aan de zijde van [verzoekster] zullen tot aan de bestreden beschikking worden vastgesteld op € 471,- voor verschotten (griffierecht) en op € 400,- voor salaris gemachtigde overeenkomstig het liquidatietarief (twee punten, € 200,- per punt). De kosten voor de procedure in hoger beroep aan de zijde van [verzoekster] zullen tot aan deze beschikking worden vastgesteld op € 313,- voor verschotten (griffierecht) en op € 3.474,- voor salaris advocaat overeenkomstig het liquidatietarief (drie punten, tarief III in hoger beroep).