Gerechtshof Den Haag, 19-03-2024, ECLI:NL:GHDHA:2024:464, 200.257.863/02

In het tussenarrest heeft het hof, na het horen van getuigen, geoordeeld dat [geïntimeerde] c.s. niet geslaagd is in het ontzenuwen van de voorshands bewezen geachte onvoorwaardelijke afspraak dat voor [appellante] een pensioenverzekering wordt afgesloten (zoals die voor advocaten in loondienst gebruikelijk is). Dit betekent, zo heeft het hof overwogen, dat de vordering van [appellante] in beginsel toewijsbaar is in die zin dat [geïntimeerde] B.V. veroordeeld wordt tot het treffen van een pensioenverzekering over de periode van 6 januari 2006 tot 1 juli 2008 die voor advocaten in loondienst gebruikelijk is.

Verder heeft het hof overwogen dat de pensioenafspraak voldoende houvast biedt om in onderling overleg een voor [appellante] passende pensioenvoorziening te treffen, ook al hebben partijen destijds niet over concrete bedragen gesproken. In dat verband brengt een redelijke uitleg van de pensioenafspraak mee dat onderzocht wordt welke pensioenvoorziening gebruikelijk is voor een advocaat in loondienst met een vergelijkbare positie, ervaring en achtergrond als die van [appellante] . Ook heeft het hof overwogen problemen te voorzien bij de executie van een toewijzend arrest omdat er tussen partijen geen overeenstemming bestaat hoe [geïntimeerde] B.V. precies aan deze veroordeling zou kunnen voldoen. Het hof heeft partijen daarom verzocht om te omschrijven (en zoveel mogelijk met stukken te onderbouwen) wat met ingang van 6 januari 2006 een voor een advocaat in loondienst – met een positie, achtergrond en ervaring als die van [appellante] – gebruikelijke pensioenverzekering zou zijn geweest en wat - ervan uitgaande dat de pensioenverzekering was aangegaan voor de periode 6 januari tot en met 30 juni 2008 – er thans nodig is om daarin alsnog te voorzien. Het hof heeft ook de mogelijkheid geboden deze kwestie tijdens een mondelinge behandeling met partijen te bespreken, maar deze mondelinge behandeling heeft geen doorgang gevonden (zie hiervoor onder rov. 2.2).

[appellante] heeft bij brief van 12 januari 2024 aan het hof gezonden een “quick and dirty” berekening van de door haar geleden pensioenschade van € 24.643,-. [geïntimeerde] c.s. heeft in de aan het hof toegezonden akte uitlaten betwist dat deze berekening kan dienen als onderbouwing voor wat een gebruikelijke pensioenvoorziening zou zijn geweest.

Het hof moet naar aanleiding van bovenstaande correspondentie concluderen dat partijen niet tot overeenstemming zijn gekomen over hoe [geïntimeerde] B.V. aan de veroordeling zou kunnen voldoen. Dit laat echter, zoals reeds overwogen, onverlet dat de vordering van [appellante] kan worden toegewezen, zoals hierna te melden. Uit de proceshouding van [geïntimeerde] B.V. valt op te maken dat zij niet voornemens is vrijwillig aan de veroordeling te voldoen. Het hof acht daarom aangewezen om de gevorderde dwangsom aan de nakoming te verbinden. Het hof zal aan de te verbeuren dwangsommen een maximum verbinden van € 50.000,-.

[geïntimeerde] B.V. zal als de overwegend in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van de procedure in eerste aanleg en in hoger beroep.

De vordering tot hoofdelijke veroordeling van [geïntimeerde] zal worden afgewezen. [appellante] zal worden veroordeeld in de kosten van de procedure van [geïntimeerde] in hoger beroep. Omdat [geïntimeerde] en [geïntimeerde] B.V. zich hebben laten bijstaan door dezelfde advocaat (mr. Veurtjes en later mr. Kose-Albayrak) en het verweer en de stellingname in wezen dezelfde is geweest, worden de proceskosten van [geïntimeerde] begroot op nihil.