Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 09-12-2014, ECLI:NL:GHSHE:2014:5174, HD 200.149.770_01

Aan deze vordering heeft Allsafe, kort samengevat, ten grondslag gelegd dat [appellant] misbruik maakt van zijn bevoegdheid door het vonnis van 5 februari 2014 te executeren, omdat het vonnis volgens Allsafe klaarblijkelijk berust op een feitelijke misslag ([appellant] heeft zijn vordering gebaseerd op onjuistheden) en op een juridische misslag (nu sprake is van verstek, heeft de rechtbank ten onrechte rekening gehouden met stukken die niet bij de dagvaarding of bij later separaat exploot aan Allsafe zijn betekend). Voorts heeft Allsafe aangevoerd dat tenuitvoerlegging van het vonnis een noodtoestand aan haar zijde zal doen ontstaan, nu het restitutierisico nagenoeg 100% is, aangezien [appellant] geen vermogen en geen inkomen van enige omvang heeft.

[appellant] heeft hiertegen verweer gevoerd.

Uit het arrest van de Hoge Raad van 22 april 1983 (ECLI:NL:HR:1983:AG4575, NJ 1984/145 volgt dat in een executiegeschil zoals het onderhavige de voorzieningenrechter de tenuitvoerlegging van een vonnis slechts kan schorsen, indien hij van oordeel is dat de executant, mede gelet op de belangen aan de zijde van de geëxecuteerde die door de executie zullen worden geschaad, geen in redelijkheid te respecteren belang heeft bij gebruikmaking van zijn bevoegdheid tot tenuitvoerlegging over te gaan. Dat zal het geval kunnen zijn, indien het te executeren vonnis klaarblijkelijk op een juridische of feitelijke misslag berust of indien de tenuitvoerlegging op grond van na dit vonnis voorgevallen of aan het licht gekomen feiten klaarblijkelijk aan de zijde van de geëxecuteerde een noodtoestand zal doen ontstaan, waardoor een onverwijlde tenuitvoerlegging niet kan worden aanvaard.

Het hof merkt hierbij op dat de Hoge Raad het oog heeft gehad op een op tegenspraak gewezen vonnis. Een vonnis derhalve waarin op de geschillen tussen partijen is beslist. De voorzieningenrechter dient die beslissingen in beginsel te respecteren.

Dit geval doet zich hier niet voor nu in het verstekvonnis niet op de geschillen is beslist, maar de vordering is toegewezen omdat de rechtbank die niet onrechtmatig of ongegrond voorkomt.

Het vonnis dat [appellant] ten uitvoer wil leggen betreft een verstekvonnis en in dit vonnis is enkel rekening gehouden met de door [appellant] aan zijn vordering ten grondslag gelegde stellingen. De rechtbank was niet op de hoogte van de verweren die Allsafe thans voert en die zij, naar het hof aanneemt, tevens voert in de verzetprocedure.

Anders dan [appellant] betoogt, biedt bovengenoemde maatstaf naar het oordeel van het hof, in het hier aan de orde zijnde geval van een verstekvonnis (waarbij de voorzieningenrechter dus niet kan afgaan op de genomen verstekbeslissing), ruimte om ook in andere gevallen dan de twee specifiek genoemde gevallen die door de Hoge Raad in het aangehaalde arrest worden genoemd (juridische of feitelijke misslag dan wel noodtoestand) de tenuitvoerlegging te schorsen, in het bijzonder op de grond dat sprake is van misbruik van bevoegdheid (artikel 3:13 BW). Van misbruik kan sprake zijn in het geval waarin de tenuitvoerlegging plaatsvindt op basis van een verstekvonnis en er, naar het oordeel van de rechter, rekening moet worden gehouden met de serieuze mogelijkheid dat de rechtbank de veroordeling van Allsafe tot betaling aan [appellant] van het bedrag van € 60.000,- niet zou hebben uitgesproken, indien Allsafe in de procedure die heeft geleid tot het vonnis van 5 februari 2014 was verschenen en de in het onderhavige executiegeschil opgeworpen argumenten als verweer had aangevoerd.

Allsafe heeft onder meer als verweer gevoerd dat zij niet met [appellant] maar met zijn moeder, mevrouw [moeder appellant] een huurovereenkomst met betrekking tot de opslagunit heeft gesloten, ter onderbouwing waarvan Allsafe de huurovereenkomst met betrekking tot de opslagunit heeft overgelegd die uitsluitend ondertekend is door mevrouw [moeder appellant]. Voorts heeft Allsafe aangevoerd dat sprake was van een huurachterstand die ondanks aanmaningen daartoe niet werd betaald, zodat Allsafe op basis van de toepasselijke algemene voorwaarden in dat geval gerechtigd was de opgeslagen goederen te gelde te maken en dat ervan uitgegaan moet worden dat de opgeslagen goederen die uiteindelijk door Allsafe zijn verkocht een waarde van maximaal € 1.000,- vertegenwoordigen, nu mevrouw [moeder appellant] bij het afsluiten van een verzekering voor de opgeslagen goederen een bedrag van € 1.000,- inclusief btw als nieuwwaarde van de goederen heeft opgegeven.

Op voorhand valt geenszins uit te sluiten dat bovengenoemde verweren van Allsafe doel kunnen treffen. Het hof is dan ook van oordeel dat in het onderhavige geval sprake is van een situatie, waarin tenuitvoerlegging, voordat op het door Allsafe ingestelde verzet uitspraak is gedaan, misbruik van bevoegdheid oplevert. Het hof neemt hierbij tevens in aanmerking dat de verzetdagvaarding al op 17 februari 2014 aan [appellant] is betekend, zodat een beslissing van de rechtbank binnen afzienbare tijd is te verwachten. Niet valt in te zien waarom, hangende die procedure, de tenuitvoerlegging van het verstekvonnis niet kan worden uitgesteld. De in artikel 3:13 lid 2 BW genoemde belangenafweging valt uit ten gunste van Allsafe. Gelet hierop komt de gevorderde voorziening voor toewijzing in aanmerking.