Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 16-07-2019, ECLI:NL:GHSHE:2019:2531, 200.129.702_01

Via via zijn mijn vrouw en ik in contact gekomen met Spaar Select. Dat was in 1998. Dat ging via mijn dochter of schoonzoon. Zij zeiden: ‘Is dat niet iets voor jullie?’ Meneer [getuige 1] heeft ons toen gebeld om een afspraak te maken. Hij is één keer thuis bij ons lang[s] geweest in de avond. Hij kon mooi praten en zo zijn we erin getuind. Ik was van beroep metselaar. De bedoeling was dat ik zou kunnen stoppen op mijn 60ste en dat wij dan 5 jaar zouden kunnen leven van het potje tot de toenmalige AOW-leeftijd. Dit bood meneer [getuige 1] ons aan. Hij heeft het gehad over het kopen van aandelen en hoe het geld zou gaan groeien. Hij wees erop dat ik zwaar werk deed en dat het mooi zou zijn om te stoppen op je 60ste. Dat leek mij wel wat heb ik gezegd. [getuige 1] was zó overtuigend. We gingen erop in. Wij waren leken. [getuige 1] had die avond papieren bij zich en hij liet aan de hand van die papieren zien hoe het werkt. Na die avond is hij een tweede keer bij ons thuis langs geweest om te tekenen. Toen had hij een stapel papier bij zich. Daar stonden ook de aandelen in.

(…)

[getuige 1] heeft verteld over zijn product. Er zaten aandelen in. Het waren vijf bedrijven op de beurs, staat mij bij. KPN en ABN waren er twee van. De rest staat wel in het dossier. [getuige 1] vertelde dat de koersen nog een stuk omhoog gingen en dat dat alleen maar gunstig was voor ons. Hij heeft gezegd en eigenlijk beloofd dat wij in guldens één ton zouden hebben als ik 60 jaar zou zijn. Dat geld was dan bedoeld voor het overbruggen van de 5 jaar tot mijn 65ste. Wat de hoogte van de inleg betreft: dat heeft [getuige 1] bepaald. Het klopt natuurlijk wel dat hij niet in onze portemonnee kon kijken, maar hij vertelde hoeveel wij moesten inleggen om te komen tot één ton in guldens na 12 jaar. Het ging daarbij om de overwaarde van ons huis. Eerst hadden wij een hypotheek van ƒ 33.000,00. Dat is naar

ƒ 45.000,00 gegaan. In 2002 is de hypotheek verhoogd naar € 85.000,00. Op een gegeven moment moesten wij € 700,00 of € 800,00 elke maand inleggen en dat kon alleen maar door de hypotheek te verhogen. [getuige 1] heeft het niet gehad over verliezen. Het was in zijn verhaal allemaal positief. Zoals gezegd zaten er enkele aandelen in het product. [getuige 1] heeft het niet gehad over andere producten. Het staat mij bij dat Labouchere het product aanbood via Spaar Select. Ik kan mij niet herinneren dat [getuige 1] het heeft gehad over andere aanbieders. Wat het doel van het verhaal van [getuige 1] betreft: hij wilde veel verkopen en de aandelen kopen, denk ik. Hij kon het goed vertellen en wij zijn erop ingegaan. Of hij ons een advies heeft gegeven? Het was een overtuigend verhaal en hij kon het héél goed vertellen.

(…)

Het klopt dat ik vragen heb gesteld tijdens het gesprek met [getuige 1] . Het ging om geld. Ik heb gevraagd of het echt was. Ik had er geen verstand van. Ik was niet bekend met aandelen en of zij in waarde kunnen dalen. [getuige 1] heeft verteld over dat bedrag van ƒ 100.000,00. Hij heeft verteld over de vijf aandelen in het pakket. Hij zei dat hij een keer zou bellen als de aandelen zo hoog zouden staan dat we met het product moesten stoppen. Hij gaf ons geen papieren meer met prognoses of iets dergelijks. Wij hebben toen met hem niet gesproken over belastingvoordeel. Wij hebben ook geen gebruik gemaakt van dividendaftrek in de belastingen. Wij hadden nooit eerder belegd. Wat de voorbereiding van deze zitting betreft. Het is vooral afwachten, want je weet toch niet wat voor vragen worden gesteld. Lease Process is een paar weken terug bij ons thuis geweest. Wij hebben het gehad over hoe het hier zou gaan en dat we hier moesten komen. Zoiets hebben wij niet eerder meegemaakt. We hebben het niet gehad over de vragen die hier zouden worden gesteld. Mijn vrouw was er ook bij. Wij hebben koffie gedronken en het duurde misschien 3 kwartier.

Het klopt dat mijn man en ik in 1998 te maken hebben gehad met Spaar Select. Wij werden benaderd door een meneer [getuige 1] . Hij had onze gegevens gekregen via kennissen van ons. [getuige 1] belde ons. Ik denk dat ik hem aan de lijn heb gehad. Hij wilde komen praten over Spaar Select. Wij hebben een afspraak gemaakt en hij is bij ons thuis langs geweest. Hij heeft verteld over het product van Spaar Select. Hij heeft verteld over de voordelen als wij zouden beleggen. Het ging om een extra potje voor de AOW, zodat wij vervroegd met pensioen konden gaan. Mijn man was toen 48 jaar. Wij hadden een eigen huis. [getuige 1] vertelde dat wij de overwaarde konden opnemen. Hij zei dat wij die overwaarde konden gebruiken om producten te kopen. Hij noemde Labouchere als partij die de producten aanbood. [getuige 1] legde uit dat als wij geld zouden steken in de producten, wij een potje zouden hebben waarmee we na 12 jaar zouden kunnen stoppen met werken. Mijn man zou dan 60 jaar zijn en hij zou dan eerder kunnen stoppen. Wij zagen het wel zitten. [getuige 1] zou het verder regelen met Spaar Select. Ik weet niet meer wat wij nog moesten doen om het te regelen.

(…)

Ik kan mij niet herinneren of [getuige 1] het ook heeft gehad over meer producten. Wat de werking van het product betreft: het zou alleen goed gaan. Wij hebben geen nadelen gehoord. Wij hebben geen uitleg gehad over hoe het werkt. Wij wisten niets over hoe het zou werken. [getuige 1] heeft gezegd dat als wij een potje zouden opbouwen, mijn man eerder zou kunnen stoppen met werken. Toen heeft mijn man gezegd: ‘Dat zie ik wel zitten.’ Ik dacht dat [getuige 1] één of twee keer bij ons thuis is geweest, maar dat weet ik niet meer zeker. Hij heeft een hele avond zitten praten, maar ik weet niet meer dan dat, in de avond ging het niet alleen over het product maar ook over koetjes en kalfjes. Ik zou de wijze waarop [getuige 1] het product omschreef beschrijven als lovend, er waren veel voordelen, niet anders dan voordelen.

(…)

Mijn schoonzoon had kennissen. Deze kennissen hadden ons telefoonnummer gegeven aan [getuige 1] . Ik weet niet meer wat de namen zijn van deze kennissen van mijn schoonzoon. Ik kan mij niet meer precies of woordelijk herinneren wat er is gezegd tijdens het gesprek. Ik wist toen niet wat beleggen betekent. Wat de voorbereiding voor deze zitting betreft: dat was moeilijk. Ik probeerde herinneringen op te halen van lang geleden. Ik heb dat samen met mijn man gedaan. Wij zijn niet bij Lease Process op bezoek geweest. Wij hebben thuis wel een dossier. Ik weet niet meer wat wij van [getuige 1] hebben gekregen wat betreft papieren. Het zal wel in de map zitten.

Ik was vanaf september 1996 in dienst bij [de vennootschap] . [de vennootschap] was een franchise organisatie van Spaarselect. West-Brabant was het werkgebied van [de vennootschap] in de organisatie. De franchise heette Spaarselect [vestigingsnaam] . Mijn functie was financieel adviseur. Het werk in de praktijk ging als volgt: wij kregen adressen binnen van de telemarketing afdeling, of soms via via. Voor mij werden dan afspraken gemaakt, de bedoeling was drie klanten bezoeken per avond. Ik ging dan bij de mensen thuis langs. Het ging dan om het aanbieden van de producten van Spaarselect. Dat waren producten zoals spaarproducten, hypotheken, lease producten, lijfrente producten, beleggen en banksparen. Als je in gesprek bent met een klant tijdens zo’n bezoek, dan ga je eerst inventariseren hoe de klant ervoor staat. Daarna gaat het gesprek verder en komt de vraag of de klant een product wil afnemen. Soms moest je terug voor een tweede gesprek. Ik kan mij in mijn beleving de familie [geïntimeerde] herinneren. Het was een prettig contact. Ze woonde[n] toen in [woonplaats] geloof ik, misschien zijn ze verhuist, maar dat weet ik niet. Zoals gezegd is die afspraak voor mij gemaakt. Ik ben bij hen langs geweest om te gaan praten. We hebben geïnventariseerd wat de situatie was. Het staat mij bij dat er een overwaarde was in het huis en dat die overwaarde kon worden gebruikt voor een depot als aanbetaling voor een lease product. Bij lease producten moest er getekend worden dus daarvoor was een tweede gesprek nodig. De familie [geïntimeerde] was een van de eerste klanten die een lease product afnamen van deze omvang. In mijn herinnering zat het product zo in elkaar. De familie [geïntimeerde] kon 48.000 gulden ineens storten of 1000 gulden per maand 5 jaar lang, dus 60.000 gulden. Zij hadden dan 5 jaar lang het vruchtgebruik van dat kapitaal. Zij konden het product maximaal 20 jaar aanhouden. Als zij binnen 5 jaar zouden stoppen zou er een boete zijn. Na 5 jaar konden zij boete vrij stoppen. In dit geval moest de hypotheek ook worden geregeld. Daarom ben ik er meerdere malen geweest. Het staat mij bij dat de familie 50.000 gulden extra hypotheek heeft opgenomen, 2000 aan de notaris heeft betaald en 48.000 gulden in het product heeft gestort. Bank Labouchere heeft een aandelenpakket aangekocht van 100.000 gulden. Dat pakket ging werken voor de familie [geïntimeerde] . De bank vroeg een rentevergoeding van 12,1% effectief en dat kwam uit op 1000 gulden in de maand rentevergoeding. Het bedrag van 48.000 gulden was bedoeld voor deze rentevergoeding, zo hoefde de familie 5 jaar lang geen rente te betalen. Zo zat het product in hoofdlijnen in elkaar. Zoals gezegd was het in mijn herinnering een fijn en goed gesprek. Het was wel 20 jaar geleden. Ik zat daar natuurlijk voor de verkoop. Zoals gezegd was dit een omvangrijk product in mijn werk die tijd.

Ik was toen 27 jaar. Na de HBO had ik een paar jaar andere dingen gedaan en dit was mijn eerste echte baan. Het was toen booming business. Ik had toen het gevoel dat ik iets kon brengen en de mensen kon helpen. In september 1999 ben ik gestopt bij [de vennootschap] . Ik heb er totaal 3 jaar gewerkt. September 1999 was een halfjaar of een jaar na de gesprekken bij familie [geïntimeerde] . Ik ben gestopt met dat werk, omdat ik er niet meer achter kon staan. De organisatie ging steeds grotere hypotheken aanbieden voor grotere lease constructies. Als er dan een klap is op de beurs dan gaat het hard. Dit is natuurlijk achteraf. Er kwam het inzicht op dat je dit niet zo moet doen. In mijn laatste 6 maanden bij [de vennootschap] heb ik dit soort producten daarom ook niet meer verkocht. Ik wilde de klanten ook recht in de ogen kunnen kijken.

In het begin is de organisatie zo opgezet. Er was een directeur eigenaar die met een compagnon producten voor Egon verkocht. Zij hadden na een paar jaar iets van 10 mensen in dienst voor de verkoop. Het ging goed. Zij hebben de 10 mensen ieder een franchise gegeven. Ik was dan de eerste die in dienst kwam bij [de vennootschap] /Spaarselect- [vestigingsnaam] , die franchise nemer was. In het begin heeft de directeur eigenaar enkele dagen of een paar weken informatie gegeven over de producten. Zo ben ik te weten gekomen wat voor producten er waren. Dit was in september 1996. Daarna ben ik begonnen met mijn werk.

Ik heb straks gezegd dat je in zo’n gesprek met zo’n klant gaat inventariseren hoe de klant ervoor staat. Bij de familie [geïntimeerde] staat mij bij dat er een overwaarde was. Dat was dood kapitaal. Dat kon je gebruiken. De beurzen stegen hard. Je verdient dan rendement. Sommige mensen hebben dat ook gedaan zoals de bedoeling was. Maar zoals gezegd gaat het hard als er een klap komt op de beurs. Dat is in 2001 gebeurd. Ik was toen blij dat ik weg was bij Spaarselect. Veel mensen zijn gedupeerd. Ik beleef het als een zwarte bladzijde.

(…)

Als financieel adviseur kreeg ik verschillende dingen mee van [de vennootschap] . Wij kregen administratieve ondersteuning. De adressen werden aangeleverd. Wij werden gestimuleerd om tijdens gesprekken met klanten en via via meer adressen te verzamelen. Wij werden getraind in verkoop skills. Er waren interne overleggen. Er was een interne nieuwsbrief. Het was zo ongeveer wat je verwacht in een verkoop organisatie. Er was aandacht voor wie bovenaan staat. Het ging dan om de omzet. Als je een drempel bereikte dan kreeg je flink meer salaris. Dat was een soort bonus. Ik weet niet of dat afhankelijk was van de producten die je verkocht. Voor elk product stond een bepaalde omzet waar je een percentage van kreeg. Bij lease producten kreeg je een percentage pro visie [hof: provisie]. Wij werden gestimuleerd om meer omzet te generen. In mijn beleving was er geen aandacht voor risico’s. Het was aan de adviseur: hoe ver wil de adviseur gaan. Er waren grote verschillen tussen adviseurs onderling. Er zaten adviseurs bij die roekeloos te werk gingen soms, vond ik. In principe kon je eruit worden gezet als je weinig verkocht. Maar het was in die tijd booming business, zeker toen de lease erbij kwam. De omzet was er wel. De drempel om iemand in dienst te houden was laag. Er waren naar verloop van tijd veel producten en vele tientallen adviseurs. Er kwamen ideeën uit de franchise organisatie of van elkaar over nieuwe constructies en nieuwe ideeën voor de verkoop. Wat betreft de familie [geïntimeerde] . Ik zou zeggen dat ik het product daar als vanzelfsprekend heb gepresenteerd. We keken toen naar de beurs en de ontwikkeling de afgelopen 30 jaar. We dachten dat het niet mis kon gaan en dat de overwaarde een kans was. In de organisatie van Spaarselect was er van boven uit heel weinig aandacht voor risico’s. wij werden wel gestimuleerd om veel te verkopen. Achteraf gezien kan ik zeggen dat we verblind waren. Ik heb mensen van Labouchere wel gezien, niet op kantoor, maar bij diverse incentives. Ik bedoel met incentives bijvoorbeeld een snoepreis naar [plaats] . Mensen van Labouchere waren erbij. De naam [accountmanager Dexia destijds] zegt mij niets. De contacten met de mensen met Labouchere waren vooral telefonisch. Labouchere maakte het contract op basis van de gegevens die ik doorgaaf [hof: doorgaf]. Spaarselect kreeg dan een commissie. Ik weet niet of Labouchere wist hoe Spaarselect te werk ging. Dus hoe wij concreet bezig waren met verkoop. Labouchere wist wel dat ik mij voorstelde als financieel adviseur, volgens mij. Ik vind advies niet een goed woord, achteraf gezien, want dit was echt verkoop. Een paar jaar later is de overheid wakker geworden en zijn ze strenger gaan opletten en daarna werden adviseurs per uur betaald of anders, maar niet langer met commissie of een percentage. Er is een belangenverstrengeling in zekere zin als je adviseur bent en een percentage krijgt voor wat je verkoopt. Het is natuurlijk sturend als Spaarselect zegt: je krijgt een weekend Center Parcs als je dit of dat verkoopt. Je wekt de suggestie dat je advies geeft, maar in feite stuur je naar verkoop van het product. Daarmee wil ik overigens niet zeggen dat het advies niet zeggen. Vergeleken met bijvoorbeeld een wasmachine was een lease product veel meer tricky, omdat het lease product minder inzichtelijk was. Zowel de klant als de financieel adviseur wist niet precies wat het product inhield, en achteraf helemaal niet.

(…)

Ik denk dat ik in mijn 3 jaar bij Spaarselect alles bij elkaar ongeveer 300 klanten per jaar heb gehad. Ik heb denk ik maar een handjevol grotere lease producten verkocht, zoals met een storting van 48.000 gulden, misschien 5 en misschien zelfs minder. De lease producten kwamen overigens later door in het verkoopproces. Het klopt dat ik [directeur van de vennootschap] ken. Dat was de baas en directeur van [de vennootschap] /Spaarselect- [vestigingsnaam] . Ik heb het afgelopen jaar geen contact met hem gehad. Ik kan mij niet herinneren dat ik met de familie [geïntimeerde] heb gesproken over hun doelstellingen. Ik bedoel dat ik me niet precies kan herinneren wat daarover is gezegd, maar het standaard protocol was wel dat de doelstellingen aan de orde kwamen. Dat was een onderdeel van de inventarisatie. Het ging om vragen als: vindt u het fijn om later extra centen te hebben, of een hogere rendement op uw geld, bijvoorbeeld. Ik was zelf lange tijd niet genoeg bekend met de risico’s met de overeenkomsten. Er kwam een moment in het voorjaar van 1999 dat ik besefte dat het break-evenpunt voor een aantal producten 1% per maand koersstijging was. Dit was heel veel. Ik heb dit aangegeven bij de leiding. Ik heb die producten niet meer verkocht. Ik heb erover nagedacht om meteen te stoppen bij Spaarselect. Het was daarna een aflopende zaak voor mij daar. Ik denk dat ik bij de familie [geïntimeerde] sparen niet heb genoemd als omschrijving van wat het product was. Want het was eerder een soort belegging. Het klopt dat wij informatie materiaal hadden. Brochures en dergelijke. In mijn beleving heb ik die bij de familie [geïntimeerde] laten zien en achtergelaten. Zoals bij elke klant heb ik bij de familie [geïntimeerde] de situatie geïnventariseerd. Wij hadden een standaard A4tje. Dat doorliepen we. Er stond ruimte op voor naam, inkomen, hypotheek, en meer van dat soort gegevens, pensioensopbouw. Dat hebben wij ingevuld. Ik heb mij bewust niet voorbereid op dit getuigenverhoor. Ik [h]eb wellicht thuis nog wat cijfers liggen, maar heb er niet naar gekeken. Ik heb ook geen contact gehad met lease proces. Wat betreft de selectie welk product met een klant wordt aangeboden, denk ik dat dit willekeurig was. Het hing af van wat de financieel adviseur in de vingers heeft, bijvoorbeeld weet je hoe je een hypotheek moet regelen? Ik wilde zelf niet het maximum halen, maar ook iets bereiken wat goed was voor de mensen. Ik heb geen contact meer gehad met de heer [geïntimeerde] , maar ik sta er voor open. Ik heb geen opleiding gehad van medewerkers van Labouchere. Het was de standaard riedel dat het bedrag van 48.000 gulden kosten en rente was en dat heb ik aan de familie [geïntimeerde] verteld. Ik wil nog opmerken dat Labouchere naar mijn mening in gebreken is gebleven. Labouchere had opties moeten inbouwen in het lease product. Daarmee kon het maximale verlies worden beperkt. Dat is niet gebeurd. Wij als adviseur hadden ook geen goed beeld van de risico’s. de klanten waren vaak kansloos, maar dat wisten wij niet op dat moment. Ik was in die tijd ook naïef en ik heb mij laten meezuigen in de ontwikkelingen. Dat is ook mijn verantwoordelijkheid. Ik neem dit de leiding van Spaarselect ook kwalijk, voor zover zij de risico’s wellicht wel begrepen. Wij kregen in die tijd nieuwsbrieven en informatie van de centrale Spaarselect organisatie. Wij werden aangestuurd door de franchise nemer, dus Spaarselect- [vestigingsnaam] . Het kwam wel voor dat een klant zelf vroeg om een lease product af te nemen, maar minimaal in mijn beleving. Ik heb in mijn beleving de familie [geïntimeerde] aanbevolen om deze producten af te nemen, en niet alleen gewezen op de mogelijkheid om dat te doen.

In de periode 1997 of 1998 tot 2000 of 2001 heb ik gewerkt bij La Bouchère. Drie of vier jaar in totaal. Mijn functie was accountmanager. Dat was een commerciële functie. Ik was afgestudeerd jurist, maar niet praktiserend. La Bouchère verkocht veel producten, ook via tussenpersonen. Mijn collega’s, voor zover ik mij kan herinneren, waren [accountmanager Dexia destijds] , salesmanager en mijn baas, [collega 1] , [collega 2] en [collega 3] . Mijn werk was onder andere dat ik naar tussenpersonen ging. Ik maakte met hen commerciële afspraken. Ik gaf ook een instructie over wat wij verkochten. Ik kan mij een naam herinneren van een tussenpersoon, dat was [tussenpersoon] . Ik had dagelijks contact met tussenpersonen. Per stuk zal ik wel een keer in de week of in de maand contact met elke tussenpersoon hebben gehad. Het contact was een bezoek of een telefoongesprek, ik weet niet of e-mail toen al gangbaar was. Het contact ging over commerciële acties waar de tussenpersoon mee bezig was en hoe wij wel of niet daar in zouden kunnen passen. Ik heb ook presentaties gegeven over dit soort onderwerpen. Ik heb geen voorbeelden van dergelijke presentaties tot mijn beschikking. Eén presentatie staat mij bij. Dat ging over capital effect. Dat was een aflossend product. De klant kocht in feite een mandje aandelen op afbetaling. La Bouchère gaf mij geen instructies over hoe de presentatie moest lopen bij tussenpersonen. Dat mocht ik zelf weten. La Bouchère keek vooral naar output. Dus als je een aantal keer naar een klant gaat en er komt niets uit, dan werd daar naar gekeken. Het klopt dat de tussenpersonen zelfstandig verkochten op hun eigen wijze. Individueel had ik veel vrijheid wat betreft hoe ik mijn werk deed. Het klopt dat Leaseproces in 2016 contact met mij heeft opgenomen. Ik was met vakantie in de bergen. Ik werd gebeld, het gesprek viel af en toe weg. Later heb ik een verklaring opgesteld. Ik zie productie 45 bij de fax van dhr. Maliepaard van oktober 2017. De hoofdletters in deze tekst zijn van mij. Ik heb geen vergoeding ontvangen voor het opmaken van die verklaring. Ik denk dat ik geen contact meer heb gehad met Leaseproces daarna. Voor de zitting vandaag heb ik de mails bij de genoemde productie gelezen, maar ik heb mij verder niet voorbereid en heb Leaseproces ook niet gesproken. Ik ben nooit aanwezig geweest bij een gesprek tussen een tussenpersoon en een klant. Ik heb de tussenpersonen niet verteld hoe zij moesten werken of verkopen. Ik heb ze wel verteld wat ze niet moesten doen. Dat was dat ze niet moesten adviseren over aandelen. Dat had te maken met regels van de STE in die tijd. Die regels kwamen er op neer dat cliënten remieres klanten mochten aanbrengen, maar niet mochten adviseren. Ik bedoel met adviseren over aandelen het geven van beleggingsadvies, welke aandelen een juiste keuze zouden zijn of niet.

(…)

Ik heb deze zitting vandaag zoals gezegd niet voorbereid. Ik heb de mail van [medewerker Dexia] van Dexia gelezen en de mail van dhr. [naam] uit 2016. Het klopt dat ik geen onderzoek heb gedaan naar jurisprudentie op het terrein van de Dexia zaken. Ik heb de zaak niet gevolgd. Ook in 2016 was dat zo. Ook toen heb ik geen onderzoek of iets dergelijks gedaan. Wat betreft vraag 5a in mijn verklaring in het dossier. Alle tussenpersonen adviseerden op verschillende terreinen zoals hypotheken, pensioenen en verzekeringen. Daar zat wel eens een aandelenproduct tussen, afhankelijk van de omstandigheden en wat passend was. Het klopt dat Dexia ook aandelenproducten had. Ik heb voor mijn verklaring in 2016 in mijn geheugen gegraven en dat was de voorbereiding voor de verklaring.

[geïntimeerde] heeft bij memorie na enquête producties overgelegd en geconcludeerd dat hij is geslaagd in het door hem te leveren bewijs.

Dexia heeft bij memorie na enquête producties overgelegd en geconcludeerd dat [geïntimeerde] niet is geslaagd in dit bewijs.

De grief van [geïntimeerde] in incidenteel appel betreft de ingangsdatum van de wettelijke rente. Deze grief moet nog worden behandeld. De Hoge Raad heeft geoordeeld dat de wettelijke rente over de door de aanbieder van effectenleaseovereenkomsten aan de afnemer te vergoeden inleg, bestaande uit termijnbetalingen en eventuele aflossingen (minus dividenduitkeringen) die de afnemer uit hoofde van die effectenleaseovereenkomsten heeft betaald, verschuldigd is telkens vanaf het moment waarop een desbetreffend gedeelte van de inleg is betaald (beantwoording van prejudiciële vraag in deze zaak, arrest van de Hoge Raad van 1 mei 2015, ECLI:NL:HR:2015:1198).

De grief in incidenteel appel slaagt. De vordering van [geïntimeerde] wat betreft de wettelijke rente moet worden toegewezen vanaf het moment waarop een desbetreffend gedeelte van de inleg door hem aan Dexia is betaald.