Hoge Raad, 14-10-1988, AC3786 AG5891, 13 311

Hoge Raad der Nederlanden

Arrest

in de zaak van:

beiden wonende te [woonplaats],

EISERS tot cassatie,

advocaat: Mr. J.W. Lely,

t e g e n

Westland/Utrecht Hypotheekbank N.V.,

gevestigd te Amsterdam,

VERWEERSTER in cassatie,

advocaat: Mr. H.A. Groen.

Nadat WUH tegen die vordering verweer had gevoerd, heeft de Rechtbank bij vonnis van 23 oktober 1985 de vordering afgewezen.

Tegen dit vonnis hebben [eisers] hoger beroep ingesteld bij het Gerechtshof te Amsterdam, waarna WUH incidenteel hoger beroep heeft ingesteld.

Bij arrest van 23 oktober 1986 heeft het Hof het vonnis van de Rechtbank vernietigd behoudens de beslissing omtrent de kosten, [eisers] niet ontvankelijk verklaard in hun vorderingen en het vonnis bekrachtigd voor wat betreft de beslissing omtrent de kosten.

Het arrest van het Hof is aan dit arrest gehecht.

Tegen het arrest van het Hof hebben [eisers] beroep in cassatie ingesteld. De cassatiedagvaarding is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

WUH heeft geconcludeerd tot verwerping van het beroep.

De zaak is voor partijen toegelicht door hun advocaten.

De conclusie van de Advocaat-Generaal Asser strekt tot verwerping van het beroep.

3.2 Ook het tweede middel faalt.

Het Hof heeft in zijn bestreden arrest ter zake van het beroep van WUH op gezag van gewijsde vooropgesteld dat het in zijn eerdere arrest van 26 mei 1983 aan zijn afwijzing van de vordering van [eisers] ten grondslag had gelegd, onder meer, dat de suikerziekte waaraan Wijnberg leed geenszins zo onbetekenend was dat WUH zich niet te goeder trouw kan beroepen op artikel 5 van de Algemene Bepalingen voor kwijtschelding van hypothecaire leningen, inhoudende dat kwijtschelding niet plaats vindt indien de debiteur onware verklaringen heeft afgelegd of onjuiste gegevens heeft verstrekt in, voor zover hier van belang, de door hem ondertekende gezondheidsverklaring. Vervolgens heeft het Hof vastgesteld dat [eisers] thans hebben aangevoerd dat volgens de door hen thans overgelegde verklaringen van de arts Bosma met name de suikerziekte zo onbeduidend was dat Wijnberg bij beantwoording van de vragen van de gezondheidsverklaring redelijkerwijs niet had behoeven te bedenken dat deze behoorde tot de ziekteverschijnselen waarnaar hem werd gevraagd, en WUH daarom handelt in strijd met de goede trouw, indien het beroep op artikel 5 van de Algemene Bepalingen wordt gehandhaafd. Hiervan uitgaande heeft het Hof geoordeeld dat WUH zich te dezen terecht op het gezag van gewijsde beroept.

Dit oordeel is juist, nu 's Hofs hiervoor weergegeven beslissing in zijn arrest van 26 mei 1983 de rechtsbetrekking betreft, die ook in de onderhavige zaak in geschil is. Anders dan het middel aanvoert, is in dit verband niet van belang of in de eerste procedure andere geschilpunten aan de orde zijn geweest die als ‘’overheersend’’ of ‘’alles overheersend’’ kunnen worden aangemerkt, zoals evenmin van belang is of in de onderhavige procedure dergelijke andere geschilpunten aan de orde zijn. Ook de klacht dat het arrest van 26 mei 1983 op het onderhavige punt een overweging ten overvloede behelst, faalt, nu het Hof dit niet in dat arrest behoefde te lezen. Anders dan het middel tenslotte betoogt, is evenmin van belang dat WUH in de eerste zaak ‘’een beroep op’’ voormeld artikel 5 heeft gedaan, terwijl het in de tweede zaak ‘’gaat om de handhaving van het beroep daarop’’.

De Hoge Raad:

verwerpt het beroep;

veroordeelt [eisers] in de kosten van het geding in cassatie, tot op deze uitspraak aan de zijde van WUH begroot op ƒ. 456,30 aan verschotten en ƒ. 2.500,-- voor salaris.

Dit arrest is gewezen door de vice-president Snijders als voorzitter en de raadsheren Bloembergen, Haak, Roelvink en Davids, en in het openbaar uitgesproken door Mr. Hermans op 14 oktober 1988.