Hoge Raad, 02-05-2003, AF3800, C01/245HR

2 mei 2003

Eerste Kamer

Nr. C01/245HR

JMH

1. [Eiseres 1], wonende te [woonplaats],

2. [Eiseres 2], wonende te [woonplaats],

3. [Eiseres 3], wonende te [woonplaats],

4. [Eiser 4], wonende te [woonplaats],

Eisers tot cassatie - verder te noemen: [eisers] - hebben bij exploit van 22 juni 1999 verweerster in cassatie - verder te noemen: ROC - op verkorte termijn gedagvaard voor de Kantonrechter te Alkmaar en gevorderd:

primair:

te verklaren voor recht dat [eisers] ten onrechte zijn ingeschaald in functieschaal 10 en, voor wat betreft de functie van coördinator, functieschaal 11 van de CAO BVE en dienen te worden ingeschaald in respectievelijk functieschaal 11 dan wel 12 met terugwerkende kracht per 1 augustus 1997;

subsidiair:

ROC te veroordelen om de functies van [eisers] in te schalen in functieschaal. 11, en voor wat betreft de functie van coördinator functieschaal 12, conform de CAO-BVE met terugwerkende kracht met ingang van 1 augustus 1997 op straffe van verbeurte van een dwangsom van ƒ 5.000,-- per dag of per gedeelte van een dag dat ROC in gebreke is aan deze veroordeling te voldoen uiterlijk 4 weken na de betekening van dit vonnis.

ROC heeft de vorderingen bestreden.

De Kantonrechter heeft bij vonnis van 19 januari 2000 voor recht verklaard dat [eisers] met ingang van 31 juli 1998 dienen te worden ingeschaald in functieschaal 11, dan wel 12.

Tegen dit vonnis heeft ROC hoger beroep ingesteld bij de Rechtbank te Alkmaar. [eisers] hebben voor wat betreft de ingangsdatum van de inschaling, 31 juli 1998, incidenteel hoger beroep ingesteld en gevorderd dat de Rechtbank zal bepalen dat dat tijdstip zal zijn 1 augustus 1997 in plaats van 31 juli 1998.

Bij vonnis van 19 april 2001 heeft de Rechtbank het vonnis van de Kantonrechter van 19 januari 2000 vernietigd en opnieuw rechtdoende de vorderingen van [eisers] afgewezen.

Het vonnis van de Rechtbank is aan dit arrest gehecht.

Tegen het vonnis van de Rechtbank hebben [eisers] beroep in cassatie ingesteld. De cassatiedagvaarding is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

ROC heeft ten aanzien van de onderdelen 1, 2 en 5 geconcludeerd tot referte en ten aanzien van de onder-delen 3 en 4 geconcludeerd tot verwerping van het beroep.

De zaak is voor partijen toegelicht door hun advocaten en voor [eisers] mede door mr. M.C.J. Jehee, advocaat bij de Hoge Raad.

De conclusie van de Advocaat-Generaal F.F. Langemeijer strekt tot vernietiging van het in cassatie bestreden vonnis en tot verwijzing van de zaak naar het Hof van het ressort.

3.3 Onderdeel 1 keert zich tegen de vooropstelling in rov. 15 van de Rechtbank "dat de rechter het functie-indelingsbesluit van een werkgever slechts marginaal kan toetsen." Het betoogt dat de rechter de vraag of de werkgever bij de door hem gemaakte keuze inzake functie-indeling binnen de grenzen van bijlage R9 bij het Rechtspositiebesluit onderwijspersoneel (hierna: Rpbo) is gebleven, ten volle dient te toetsen.

De werkgever heeft als degene die de functie-indeling verricht, binnen de grenzen van het toepasselijke functiewaarderingssysteem een zekere beoordelingsvrijheid. De rechter heeft derhalve slechts te beoordelen of de wetgever binnen deze grenzen in redelijkheid tot zijn besluit heeft kunnen komen (vgl. HR 31 mei 1991, nr. 14225, NJ 1991, 679; HR 27 september 1991, nr. 14289, NJ 1991, 788, en HR 14 maart 2003, nr. C01/181, RvdW 2003, 50). De voorvraag óf de werkgever binnen de grenzen van het toepasselijke functiewaarderingssysteem is gebleven, heeft de rechter evenwel ten volle te beoordelen. In zoverre is het onderdeel gegrond. Dit brengt mee dat ook het oordeel in rov. 17 van de Rechtbank, luidende "Omdat de rechtbank de door ROC toegepaste functie-indeling slechts marginaal kan toetsen, zal zij de vraag of de inschaling van [eisers] heeft plaatsgevonden (of had moeten plaatsvinden) op basis van het zogenoemde BIZA-systeem, dan wel op basis van c.q. vooruitlopend op het FUWA-BVE, onbeantwoord laten", geen stand houdt.

Aantekening verdient nog het volgende. De formulering van onderdeel 1 veronderstelt dat het functiewaarderingssysteem van bijlage R9 bij het Rpbo in dit geval van toepassing is. Nu de Rechtbank in rov. 17 evenwel in het midden heeft gelaten of de inschaling van [eisers] door ROC had moeten plaatsvinden op basis van het zogenoemde BIZA-systeem - waarmee de Rechtbank kennelijk doelt op de zo-even genoemde bijlage R9 bij het Rpbo - dan wel het systeem FUWA-BVE, zal na verwijzing beslist moeten worden welk functiewaarderingssysteem in het onderhavige geval van toepassing is. Vervolgens zal het hof waarnaar de zaak wordt verwezen aan de hand van hetgeen partijen in de feitelijke instanties hebben aangevoerd (opnieuw) hebben te beoordelen op welke inschaling [eisers] aanspraak kunnen maken. Daarbij kan tevens aan de orde komen hetgeen is aangevoerd in de onderdelen 2 - 4, die voortbouwen op onderdeel 1, en die thans geen behandeling behoeven.

Vernietigt het vonnis van de Rechtbank te Alkmaar van 19 april 2001;

Verwijst het geding naar het Gerechtshof te Amsterdam ter verdere behandeling en beslissing;

Veroordeelt ROC in de kosten van het geding in cassatie, tot op deze uitspraak aan de zijde van [eisers] begroot op € 372,61 aan verschotten en € 1.590,-- voor salaris.