Hoge Raad, 22-04-2008, BC9955, 01185/07 B

Hoge Raad der Nederlanden

Beschikking

1. De bestreden beschikking

De Rechtbank heeft ongegrond verklaard het door klaagster ingediende beklag strekkende tot teruggave aan haar van het in bovenstaande beschikking omschreven geldbedrag.

2. Geding in cassatie

3. Beoordeling van het middel

3.1. Het middel keert zich tegen de ongegrondverklaring van het klaagschrift met de klacht dat de Rechtbank een onjuiste maatstaf heeft toegepast, althans de ongegrondverklaring onvoldoende en/of onbegrijpelijk heeft gemotiveerd.

De officier van justitie heeft medegedeeld, dat klaagster ter zake van witwassen zal worden vervolgd en dat de verklaringen die zij heeft afgelegd zo verdacht zijn dat de verbeurdverklaring van het onder haar inbeslaggenomen geldbedrag te verwachten is. Hij heeft geconcludeerd tot ongegrondverklaring van het klaagschrift.

De rechtbank is op grond van de stukken en het verhandelende in raadkamer van oordeel, dat het Openbaar Ministerie de verdenking dat er met betrekking tot genoemd geldbedrag sprake is van witwassen onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt. Anders dan de officier van justitie is de rechtbank dan ook niet van oordeel dat zich niet het geval voordoet dat het hoogst onwaarschijnlijk is dat de strafrechter, later oordelend, het geld verbeurd zal verklaren. Ook overigens is niet gebleken dat de handhaving van het beslag nog langer nodig is voor het veiligstellen van de belangen waarvoor artikel 94 van het Wetboek van Strafvordering inbeslagneming toestaat.

De rechtbank is evenwel van oordeel dat het klaagschrift desondanks ongegrond dient te worden verklaard, aangezien het redelijk en maatschappelijk niet verantwoord is het geld aan klaagster terug te geven, nu klaagster haar stelling dat zij de eigenaresse van / de rechthebbende op het geld is onvoldoende heeft onderbouwd. Klaagster heeft op 26 augustus 2006 ten overstaan van de KMar verklaard dat het geld dat ze bij zich had uit de kas van haar zaak komt, maar heeft geen stukken overgelegd ter onderbouwing van deze stelling, noch wat betreft haar (mede)eigendom van het bedrijf, noch wat betreft de kasopname zelf.

Op grond van het vorenstaande dient derhalve met inachtneming van de betrekkelijke wetsartikelen te worden beslist als volgt.

3.3. Het gaat hier om een onder klaagster op de voet van art. 94 Sv in beslag genomen geldbedrag. In een geval als het onderhavige dient de rechtbank a. te beoordelen of het belang van strafvordering het voortduren van het beslag vordert en zo neen, b. de teruggave van het inbeslaggenomen voorwerp te gelasten aan de beslagene, tenzij een ander redelijkerwijs als rechthebbende ten aanzien van dat voorwerp moet worden beschouwd, (vgl. HR 25 september 2001, LJN AD5966, NJ 2002, 109).

3.4. Door te oordelen dat "het redelijk en maatschappelijk niet verantwoord is het geld aan klaagster terug te geven, nu klaagster haar stelling dat zij de eigenaresse van/de rechthebbende op het geld is onvoldoende heeft onderbouwd", heeft de Rechtbank een andere dan de toepasselijke - en dus een onjuiste - maatstaf aangelegd. Het middel is derhalve terecht voorgesteld.

4. Slotsom

Hetgeen hiervoor is overwogen brengt mee dat als volgt moet worden beslist.

5. Beslissing

De Hoge Raad:

Deze beschikking is gegeven door de vice-president G.J.M. Corstens als voorzitter, en de raadsheren W.A.M. van Schendel en H.A.G. Splinter-van Kan, in bijzijn van de waarnemend griffier H.J.J. Verhoeven, in raadkamer en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 22 april 2008.