Hoge Raad, 29-01-2016, ECLI:NL:HR:2016:155, 15/03507

In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

(i) Bij vonnis van 19 augustus 2014 is ten aanzien van [verzoekster] de schuldsaneringsregeling van toepassing verklaard.

(ii) Jude Trade heeft verzocht de toepassing van de schuldsaneringsregeling te beëindigen. De rechtbank heeft dit verzoek bij vonnis van 24 april 2015 afgewezen.

(iii) Jude Trade heeft op 4 mei 2015 hoger beroep ingesteld tegen laatstgenoemd vonnis. De mondelinge behandeling heeft plaatsgevonden op 6 juli 2015. Ter zitting zijn onder anderen verschenen [verzoekster] , bijgestaan door haar advocaat, en namens Jude Trade haar bestuurder en een Tsjechische advocaat.

Het hof heeft het hiervoor in 3.1 onder (ii) genoemde vonnis vernietigd en de toepassing van de schuldsaneringsregeling beëindigd op de grond dat feiten en omstandigheden bekend zijn geworden die ten tijde van de indiening van het verzoekschrift tot toelating tot de schuldsaneringsregeling al bestonden en die voor de rechtbank reden zouden zijn geweest tot afwijzing van het verzoek indien zij met die feiten en omstandigheden bekend zou zijn geweest. Het hof heeft voorts onder meer het volgende overwogen:

“2.4 Het hof heeft ter mondelinge behandeling, na verhoor van partijen en beraadslaging in raadkamer, besloten geen kennis te nemen van het door [de advocaat van [verzoekster] ] enkele uren voor de zitting bij V3-formulier van 6 juli 2015 ingediende verweerschrift, nu de ter zitting verschenen vertegenwoordigers van Jude Trade, die geen Nederlands spreken, dit negen pagina’s tellende stuk pas ter mondelinge behandeling kregen uitgereikt. Het hof is van oordeel dat dit stuk omvangrijk en niet kort en eenvoudig te doorgronden is en dat de vertegenwoordigers van Jude Trade van dit stuk binnen de beschikbare tijd niet behoorlijk hebben kunnen kennisnemen en zich daarop niet deugdelijk hebben kunnen voorbereiden. Van redenen waarom het verweerschrift niet eerder kon worden ingediend, is het hof verder niet gebleken. Voor een aanhouding van de behandeling zag het hof daarom ook geen reden. Dit geldt te meer, nu een aanhouding evident bezwaarlijk zou zijn voor Jude Trade, omdat zij in dat geval opnieuw naar Nederland zou moeten reizen. In verband met het beginsel van hoor en wederhoor zal het verweerschrift derhalve geen onderdeel uitmaken van het dossier waarop het hof zijn beslissing baseert. (…)”

Onderdeel 1 klaagt dat het hof ten onrechte heeft besloten geen kennis te nemen van het door de advocaat van [verzoekster] in hoger beroep ingediende verweerschrift.

Het hof heeft, naar de klacht terecht aanvoert, miskend dat het Procesreglement verzoekschriftprocedures handels- en insolventiezaken gerechtshoven, zesde versie, juli 2015, onder 3.3.1 ten aanzien van de indiening van een verweerschrift in hoger beroep bepaalt, voor zover hier van belang, dat iedere belanghebbende tot de aanvang van de mondelinge behandeling een verweerschrift kan indienen. Deze bepaling stemt overeen met art. 282 lid 1 Rv, dat ingevolge art. 362 Rv ook van toepassing is op de verzoekschriftprocedure in hoger beroep. Indien de rechter van oordeel is dat het verweerschrift te omvangrijk of niet eenvoudig te doorgronden is, kan hij maatregelen treffen om te waarborgen dat de wederpartij voldoende gelegenheid heeft om dat stuk te bestuderen. De beslissing van het hof om geen kennis te nemen van het verweerschrift getuigt dan ook van een onjuiste rechtsopvatting. De klacht is dus gegrond.