Parket bij de Hoge Raad, 14-12-2004, AR4923, 02228/04 U

conclusie inzake

[de opgeëiste persoon]

Edelhoogachtbaar College,

1. Bij uitspraak van 2 juli 2004 heeft de Rechtbank te Amsterdam de door de Noorse autoriteiten verzochte uitlevering van [de opgeëiste persoon], ter strafvervolging ter zake van kort gezegd zijn betrokkenheid bij invoer van hasjiesj, amfetamine en ecstasy, en ter executie van een door het gerechtshof van Eidsivating te zijnen laste gewezen vonnis ter zake van onder meer zijn betrokkenheid bij invoer naar Noorwegen van hasjiesj, toelaatbaar verklaard.

2. Tegen deze uitspraak heeft [de opgeëiste persoon] cassatieberoep ingesteld. Namens hem heeft mr. A. Moszkowicz, advocaat te Amsterdam, vijf middelen tot cassatie voorgesteld.

3. Het eerste middel houdt de klacht in dat de Rechtbank heeft verzuimd de verzochte uitlevering ontoelaatbaar te verklaren voorzover betrekking hebbende op gebruik van hasjiesj.

5. De Rechtbank heeft dienaangaande overwogen:

"De rechtbank is met de officier van justitie van oordeel dat de opgeëiste persoon niet is veroordeeld wegens het gebruik van hashish, maar voor de invoer van hashish en xtc-tabletten. Zulks blijkt ook uit de beslissing van het gerechtshof als weergegeven op p. 6 van het vonnis."

6. In de toelichting op het middel wordt daartegen ingebracht dat uit de overwegingen in het vonnis valt af te leiden dat het gebruik van hasjiesj mede redengevend is geweest voor de veroordeling.

7. Het vonnis van het gerechtshof van Eidsivating houdt volgens de bijgevoegde Nederlandse vertaling onder meer in:

8. Gelet op het evenweergegevene is het oordeel van de Rechtbank dat [de opgeëiste persoon] niet is veroordeeld wegens het gebruik van hasjiesj onbegrijpelijk. De Rechtbank heeft omtrent de toelaatbaarheid van de verzochte uitlevering voorzover betrekking hebbende op het roken van hasjiesj ten onrechte geen beslissing genomen. Voorzover het middel daarover klaagt is het terecht voorgesteld. Uw Raad zal in zoverre hebben te doen wat de Rechtbank had behoren te doen.

9. De in de toelichting op het middel vervatte stelling dat naar Nederlands recht het gebruik van niet meer dan 30 gram hasjiesj niet strafbaar is onderschrijf ik niet. Het roken van hasjiesj impliceert het voorhanden hebben ervan, waarop bij art. 3, aanhef en onder C, juncto art. 11, eerste lid, Opiumwet hechtenisstraf is gesteld voor ten hoogste een maand. (Aangezien het vonnis van de arrondissementsrechtbank van Oslo niet inhoudt dat het bedoelde regelmatig roken van hasjiesj telkens meer dan 30 gram heeft betroffen is daarop, gelet op art. 11, vijfde lid, Opiumwet, art. 11, tweede lid, Opiumwet niet van toepassing.) Aangezien de uitlevering tevens is verzocht met betrekking tot de invoer van onder meer amfetamine, waarop bij art. 2, aanhef en onder A, juncto art. 10, vierde lid, Opiumwet gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren is gesteld, is zij, gelet op art. 2, tweede lid, EUV inzake accessoire uitlevering, ook toelaatbaar voor zover betrekking hebbende op het roken van hasjiesj.(1)

10. Het middel is derhalve slechts gedeeltelijk gegrond.

11. Weliswaar pleegt Uw Raad niet ambtshalve te beslissen ten nadele van de opgeëiste persoon,(2) doch nu de steller van het middel er zelf op heeft gewezen dat het uitleveringsverzoek, anders dan de Rechtbank heeft geoordeeld, tevens betrekking heeft op het roken van hasjiesj, bestaat tegen een zodanige beslissing mijns inziens geen bezwaar.

12. Het tweede middel houdt blijkens de toelichting de klacht in dat de Rechtbank heeft verzuimd als toepasselijke wetsbepaling art. 47 Sr te vermelden.

14. Het vonnis van het gerechtshof van Eidsivating houdt volgens de zich bij de stukken bevindende Nederlandse vertaling onder meer in:

15. In aanmerking genomen dat in het vonnis is vastgesteld dat [de opgeëiste persoon] in de invoer van de ecstasy naar Noorwegen een wezenlijk aandeel heeft gehad door deze van Amsterdam naar Kopenhagen te vervoeren kan zijn deelneming daaraan naar Nederlands recht bezwaarlijk anders dan als medeplegen worden gekwalificeerd.(4) Het middel is mitsdien gegrond.

16. De in de evenweergegeven passages uit de Nederlandse vertaling van respectievelijk de aanhoudingsbeslissing en het vonnis gebezigde term "medeplichtigheid" moet, gelet op het verband, niet worden opgevat overeenkomstig de beperkte betekenis welke aan medeplichtigen toekomt in art. 48 Sr, doch als duidende op deelneming in het algemeen. Naar mij van deskundige zijde(5) is medegedeeld maakt het Noorse strafrecht namelijk geen onderscheid tussen medeplegen en medeplichtigheid. Er is alleen een verzamelbegrip voor alle deelnemingsvormen: 'medvirkning'.(6) Dienovereenkomstig luidt art. 162, vijfde lid, van het Noorse Wetboek van Strafrecht volgens de daarvan overgelegde Nederlandse vertaling: "Medewerking(7) aan een narcoticamisdrijf wordt gestraft zoals elders in dit artikel bepaald."

17. Het derde middel klaagt erover dat de Rechtbank niet heeft gerespondeerd op het namens [de opgeëiste persoon] gedane verzoek om schorsing van de gevangenhouding.

18. Blijkens het proces-verbaal van de zitting van de Rechtbank van 18 juni 2004 (pleitnotities, blz. 16) heeft de raadsman de Rechtbank verzocht "de gevorderde gevangenhouding af te wijzen dan wel te schorsen". Genoemd proces-verbaal houdt dienaangaande voorts in:

"Na beraad in raadkamer deelt de voorzitter als beslissing van de rechtbank mede, dat de gevangenhouding van de opgeëiste persoon wordt bevolen. Van het bevel tot gevangenhouding is een afzonderlijke minuut opgemaakt."

19. Ingevolge art. 31 Uitleveringswet staat beroep in cassatie open tegen "de uitspraak van de rechtbank betreffende het verzoek tot uitlevering", waarmee niet anders kan zijn bedoeld dan hetgeen de rechtbank heeft beslist omtrent de toelaatbaarheid van de gevraagde uitlevering. Voorzover een cassatieberoep zich richt tegen de beslissing van de rechtbank omtrent gevangenhouding van de opgeëiste persoon is het derhalve niet-ontvankelijk.(8) Dat brengt mee dat [de opgeëiste persoon] voor wat betreft het derde middel niet in zijn cassatieberoep kan worden ontvangen.

20. Het vierde middel klaagt erover dat de Rechtbank de verzochte uitlevering toelaatbaar heeft verklaard ter uitvoering van het vonnis van het gerechtshof van Eidsivating zonder daarbij uitzondering te maken voor de bij dat vonnis aan [de opgeëiste persoon] in rekening gebrachte proceskosten.

21. Het vonnis van het gerechtshof van Eidsivating, ter tenuitvoerlegging waarvan de uitlevering is verzocht, houdt onder meer in dat [de opgeëiste persoon] wordt veroordeeld tot het betalen van de kosten van de zaak ten bedrage van vijfduizend Noorse kronen. Dat het uitleveringsverzoek op die kostenveroordeling geen betrekking heeft is door de Rechtbank niet vastgesteld. In haar dictum, waarbij zij de verzochte uitlevering toelaatbaar heeft verklaard, heeft de Rechtbank ten aanzien van die kostenveroordeling geen uitzondering gemaakt.

23. Het middel is mitsdien gegrond.

24. Het vijfde middel klaagt erover dat de Rechtbank niet heeft gerespondeerd op het verzoek om aanhouding van de behandeling.

25. Blijkens het proces-verbaal van de zitting van de Rechtbank van 18 juni 2004 (zie tevens de pleitnotities, blz. 12-13) heeft de raadsman medegedeeld dat hij in de uitleveringsbescheiden geen aanwijzing heeft gevonden dat de veroordeling van [de opgeëiste persoon] door het gerechtshof van Eidsivating onherroepelijk zou zijn, en heeft hij de Rechtbank verzocht te behandeling van de zaak aan te houden opdat de Officier van Justitie kon bewerkstelligen dat Noorwegen dienaangaande alsnog inlichtingen zou verstrekken.

26. Onder het vonnis van het gerechtshof van Eidsivating heeft volgens de bijgevoegde Nederlandse vertaling de procureur generaal in Hedmark en Oppland op 29 oktober 1998 gesteld:

"Vonnis van 9 oktober 1998 goedgekeurd [en] tenuitvoerlegging bevolen."

27. Het uitleveringsverzoek houdt, in de Nederlandse vertaling, onder meer in:

"Zoals blijkt uit het vonnis is het uitzitten van de straf door de procureur generaal van Hedmark en Oppland bevolen."

28. De Rechtbank heeft in de bestreden uitspraak omtrent het door de raadsman gedane verzoek overwogen:

"De rechtbank is, anders dan de raadsman, van oordeel dat de onherroepelijkheid van het vonnis van het Noorse gerechtshof d.d. 9 oktober 1998 blijkt uit het uitleveringsverzoek."

29. In deze, gelet op het evenweergegevene niet onbegrijpelijke, overweging van de Rechtbank liggen de afwijzing van het verzoek en de motivering van die beslissing besloten. Het middel faalt derhalve bij gebrek aan een feitelijke grondslag.

Waarnemend Advocaat-Generaal