Parket bij de Hoge Raad, 12-07-2011, BQ4287, 10/01939 B

Nr. 10/01939 B

Mr. Hofstee

Zitting: 19 april 2011

4. De Rechtbank heeft de teruggave van de in het kader van een strafrechtelijk financieel onderzoek inbeslaggenomen geschriften als volgt gemotiveerd:

"Beoordeling van de klacht

De officier van justitie heeft in openbare raadkamer te kennen gegeven dat zij van oordeel is dat de inbeslaggenomen geschriften niet onder de geheimhoudingsplicht van de advocaat vallen en dat het klaagschrift in zoverre ongegrond is.

De officier van justitie zal zich voor het overige refereren aan het oordeel van de rechtbank.

De rechtbank overweegt als volgt:

De rechter-commissaris heeft bij beschikking d.d. 13 juni 2007 bepaalt dat (alleen) de specificaties die bij de declaraties zijn gevoegd onder de geheimhoudingsplicht van de advocaat vallen, echter maken deze declaraties onderdeel uit van de inmiddels teruggegeven specificaties. De rechtbank is dan ook van oordeel dat de inbeslaggenomen geschriften, gelet op artikel 98 van het Wetboek van Strafvordering, onder het beroepsgeheim van de advocaat van de klagers vallen. Derhalve zal de rechtbank het klaagschrift gegrond verklaren, het beslag opheffen en de teruggave daarvan gelasten aan degenen onder wie de geschriften in beslag zijn genomen, zijnde in dit geval de klagers.

6. Daar ik het standpunt van mijn ambtgenoot geheel kan delen, verwijs ik hierbij graag naar de jurisprudentie en argumenten die hij in zijn conclusie, strekkende tot verwerping van het beroep, heeft aangevoerd. Kortheidshalve citeer ik hier slechts de kern van zijn betoog:

"Ik wijs er in dit verband nog op dat de bescheiden in beslag zijn genomen in het kader van een strafrechtelijk financieel onderzoek. Zo'n onderzoek is gericht op de bepaling van het door een verdachte wederrechtelijk verkregen voordeel (artikel 126 lid 2 Sv). Declaraties en betalingsbewijzen die betrekking hebben op de door een advocaat verrichte diensten zijn in dit verband gevoeliger dan in ander verband. Uit deze bescheiden zal immers kunnen blijken van de afspraken over de financiële afwikkeling van de bijstand door de advocaat, meer bepaald dat niet van een toevoeging gebruikgemaakt wordt. Zo een gegeven is in een strafrechtelijk financieel onderzoek niet van belang ontbloot; het kan een verwijzing betekenen naar de vermogenspositie van betrokkene. Het komt mij voor dat aldus aan politie en OM uit het vertrouwelijk verkeer tussen advocaat en cliënt gegevens bekend kunnen worden waarover de advocaat, desgevraagd, zou mogen zwijgen. Van het standpunt van de advocaat die stelt dat zulke bescheiden onder zijn verschoningsrecht vallen, kan naar mijn mening niet gezegd worden dat er redelijkerwijs geen twijfel over kan bestaan dat het onjuist is. Naar mijn mening zou het maatschappelijk belang dat eenieder zich vrijelijk en zonder vrees voor openbaarmaking van het toevertrouwde om bijstand en advies tot de verschoningsgerechtigde moet kunnen wenden geweld worden aangedaan, indien ten behoeve van een strafrechtelijk financieel onderzoek de betalingen aan een advocaat voor diens verrichtingen in de hoofdzaak of in dat onderzoek niet onder de bescherming der vertrouwelijkheid zouden vallen. Als iemand die zich om advies wendt tot een advocaat erop beducht zou moeten zijn dat de afspraken die hij met de advocaat maakte over de betaling van diens diensten voor politie en OM voor het grijpen liggen, kan dat een belemmering opwerpen om zich tot een advocaat te wenden, zeker als hij zich tot de advocaat wendt juist in verband met zijn procespositie in een verwachte ontnemingsprocedure."

De Procureur-Generaal

bij de Hoge Raad der Nederlanden