Rechtbank Den Haag, 07-02-2023, ECLI:NL:RBDHA:2023:1791, C/09/639511 / KG ZA 22-1089

vordert – zakelijk weergegeven – de Staat te veroordelen een dwangsom te betalen van € 1.000,= (tot een maximum van € 25.000,=) per rechterlijke beslissing:

1. wanneer [eiser01] geen vrijstelling van het griffierecht wordt verleend, als hij wel aan de wettelijke criteria voldoet;

2. wanneer [eiser01] ongemotiveerd of in strijd met de Persrichtlijn verboden wordt om persopnames te maken;

3. wanneer het [eiser01] niet op tijd, dus uiterlijk een week voor de zitting, bekend gemaakt wordt wie de rechter in een procedure is (of, bij een meervoudige zaak, wie de rechters zijn);

4. wanneer het [eiser01] niet wordt toegestaan om een rechter te wraken, behalve als er een wrakingsverbod is, of als een rechter een wrakingsverzoek negeert, waaronder begrepen civielrechtelijke voorwaardelijke wrakingsverzoeken;

5. wanneer een rechter het uitgangspunt van kwade trouw hanteert of misbruik van recht aanneemt zonder dat een mondelinge behandeling heeft plaatsgevonden;

6. wanneer de bewijslast in het kader van de postproblematiek (als de verzending en/of ontvangst wordt betwist) wordt omgedraaid zonder dat [eiser01] in de gelegenheid wordt gesteld tot bewijsvoering;

7. wanneer een rechter het verzoek om verletkosten van [eiser01] ongemotiveerd afwijst of weigert een redelijk tarief vast te stellen;

althans, een dwangsomhoogte en dwangsommaximum naar redelijkheid op te leggen, met veroordeling van de Staat in de proceskosten (explootkosten, griffierecht, salaris advocaat, reiskosten en verletkosten naar redelijkheid), de nakosten overeenkomstig het geldende liquidatietarief, alles te vermeerderen met de wettelijke rente.

[eiser01] voert als onderbouwing voor zijn vorderingen samengevat het volgende aan. [eiser01] heeft de afgelopen jaren veel gepubliceerd op sociale media over de vele misstanden bij verschillende overheidsinstanties. Hij stelt dat een conflict vaak eindigt in een rechtszaak als een ambtenaar oneerlijk is over inhoudelijke zaken. De mening van een ambtenaar verandert volgens [eiser01] via dossieropbouw tot een feit in een bureaucratische werkelijkheid. Het is voor [eiser01] dan heel moeilijk om via een klacht en een gesprek alsnog zijn gelijk te halen. Een procedure is vaak de enige route. Vanuit deze achtergrond, [eiser01] als een kritische, actief participerende en procederende burger, krijgt hij steeds meer tegengas vanuit de rechterlijke macht, waardoor het voor hem steeds moeilijker wordt een rechtsmiddel te benutten dat onrecht aanpakt en corrigeert. De fundamentele grond- en mensenrechten die [eiser01] heeft worden in de praktijk zo ver uitgehold dat er geen sprake meer is van een eerlijk proces, toegang tot de rechter of een transparante procedure. [eiser01] wordt door oneigenlijke middelen ertoe gebracht dat hij ervan afziet om de overheid in een concrete procedure en met concrete belangen ter discussie te stellen. Dat wil [eiser01] niet pikken in een democratische, constitutionele rechtstaat. Om ernstig rechterlijk wangedrag richting [eiser01] vanuit de Staat aan te pakken stelt [eiser01] de hierboven weergegeven vorderingen in, die hij in de dagvaarding afzonderlijk toelicht. Het lukt [eiser01] niet om over de in de vorderingen opgenomen punten afspraken te maken met de rechterlijke macht in het algemeen, of de rechtbank Rotterdam specifiek of individuele rechters. Niemand bij de Staat voelt zich (eind)verantwoordelijk voor het recht op een eerlijk proces van [eiser01] . Omdat vrijwillig afspraken maken niet lukt en [eiser01] in tientallen procedures onrechtmatig wordt behandeld, ligt het opleggen van een dwangsom voor de hand. [eiser01] stelt dat hij een spoedeisend belang heeft bij zijn vorderingen vanwege de hoeveelheid zaken die speelt. De onrechtmatige rechtspraak moet zo snel mogelijk stoppen voor [eiser01] .

De Staat voert verweer, dat hierna, voor zover nodig, zal worden besproken.