Rechtbank Rotterdam, 01-08-2016, ECLI:NL:RBROT:2016:5923, ROT 15/8009

Gegevens

Instantie: Rechtbank Rotterdam

Datum uitspraak: 1 augustus 2016

Datum publicatie: 19 augustus 2016

ECLI: ECLI:NL:RBROT:2016:5923

Formele relaties

Hoger beroep: ECLI:NL:CRVB:2018:376, Bekrachtiging/bevestiging

Zaaknummer: ROT 15/8009

Inhoudsindicatie

De rechtbank stelt vast dat eiser op de genoemde datum langer dan zes maanden arbeidsongeschikt was als - rechtstreeks en objectief medisch vast te stellen - gevolg van ziekte. Gelet op het dwingendrechtelijke karakter van artikel 7:3, tweede lid, van de CAR/UWO was verweerder gehouden de bezoldiging van eiser met ingang van die datum terug te brengen naar 90% van het salaris en de toegekende salaristoelage(n). De uitzonderingssituaties genoemd in artikel 7:3, zesde en veertiende lid, van de CAR/UWO doen zich in eisers geval niet voor. Buiten de genoemde uitzonderingssituaties is geen afwijking van het tweede lid mogelijk.

Uitspraak

Team Bestuursrecht 2

zaaknummer: ROT 15/8009

gemachtigde: mr. T.G.J. Horlings,

en

gemachtigde: mr. A. Doup.

Procesverloop

Bij besluit van 9 juli 2015 (het primaire besluit) heeft verweerder een korting van 10% op de bezoldiging van eiser doorgevoerd, met ingang van 16 juli 2015.

Bij besluit van 5 november 2015 (het bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar van eiser tegen het primaire besluit ongegrond verklaard.

Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 30 mei 2016. Eiser is verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde, vergezeld van [b] en [c].

Overwegingen

1. Eiser is vanaf 22 januari 2015 tot 16 juli 2015 onafgebroken arbeidsongeschikt geweest. Als eerste verzuimdag (ketenverzuim) geldt 16 januari 2015.

2. Bij het bestreden besluit heeft verweerder, onder verwijzing naar het advies van de bezwaarschriftencommissie van 19 oktober 2015, de beslissing gehandhaafd om de bezoldiging van eiser met ingang van 16 juli 2015 terug te brengen naar 90% van zijn salaris en de toegekende salaristoelage(n), omdat hij met ingang van die datum zes maanden onafgebroken arbeidsongeschikt is geweest (artikel 7:3, eerste lid, van de Collectieve arbeidsvoorwaardenregeling voor de sector gemeenten en de uitwerkingsovereenkomst (CAR/UWO)).

3. Eiser betoogt dat zijn bezoldiging ten onrechte met 10% is gekort. Eiser meent dat hij recht heeft op doorbetaling van zijn volledige salaris, omdat hij vanaf 12 mei 2015 werkzaamheden in het kader van zijn re-integratie had kunnen verrichten, maar daartoe door toedoen van verweerder ten onrechte niet in staat is gesteld.

Eiser wijst in dit verband op de in artikel 7:9, eerste lid, van de CAR/UWO neergelegde inspanningsverplichting van verweerder.

3.1.

Op grond van artikel 7:3, eerste lid, van de CAR/UWO heeft de ambtenaar bij ongeschiktheid tot het verrichten van zijn arbeid als rechtstreeks en objectief medisch vast te stellen gevolg van ziekte of gebrek vanaf de eerste dag van die ongeschiktheid gedurende de eerste zes maanden recht op doorbetaling van zijn volledige salaris en de toegekende salaristoelage(n).

Op grond van artikel 7:3, tweede lid, van de CAR/UWO heeft de ambtenaar bij voortduring van deze ongeschiktheid gedurende de zevende tot en met de twaalfde maand recht op doorbetaling van 90% van zijn salaris en de toegekende salaristoelage(n).

Op grond van artikel 7:3, zesde lid, van de CAR/UWO heeft de ambtenaar recht op de doorbetaling van zijn volledige salaris en de toegekende salaristoelage(n) over de uren waarop hij:

a. zijn arbeid verricht;

b. passende arbeid verricht;

c. werkzaamheden in het kader van zijn re-integratie verricht;

d. scholing volgt in het kader van zijn re-integratie verricht.

Op grond van artikel 7:3, veertiende lid, van de CAR/UWO zal het college rekening houden met individuele gevallen van terminale ziekte. In die gevallen zal de afweging worden gemaakt of ook na afloop van de termijn van zes maanden, bedoeld in het eerste lid, het volledige salaris en de toegekende salaristoelage(n) wordt doorbetaald.

3.2.

De rechtbank stelt vast dat eiser op 16 juli 2015 langer dan zes maanden arbeidsongeschikt was als - rechtstreeks en objectief medisch vast te stellen - gevolg van ziekte. Gelet op het dwingendrechtelijke karakter van artikel 7:3, tweede lid, van de CAR/UWO was verweerder gehouden de bezoldiging van eiser met ingang van 16 juli 2015 terug te brengen naar 90% van het salaris en de toegekende salaristoelage(n).

De uitzonderingssituaties genoemd in artikel 7:3, zesde en veertiende lid, van de CAR/UWO doen zich in eisers geval niet voor. Gesteld noch gebleken is dat eiser in de periode van 16 januari 2015 tot 16 juli 2015, dan wel in de periode na 16 juli 2015, passende arbeid of werkzaamheden in het kader van zijn re-integratie heeft verricht. Eiser heeft ook niet betwist dat hij geen werkzaamheden heeft opgepakt sinds 15 juli 2015, of in de periode daarvoor.

Buiten de genoemde uitzonderingssituaties is geen afwijking van het tweede lid mogelijk.

3.3

Indien eiser meent dat verweerder, in strijd met artikel 7:9, eerste lid, van de CAR/UWO, niet voortvarend heeft meegewerkt aan zijn re-integratie, kan hij daarover desgewenst een deskundigenoordeel vragen bij het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen.

4. Het beroep is ongegrond.

5. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. I.M. Ludwig, voorzitter, en mr. E.J. Rutten en mr. A.G. van Malenstein, leden, in aanwezigheid van M.G. den Ambtman, griffier.

De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 1 augustus 2016.

griffier voorzitter

Afschrift verzonden aan partijen op: