Raad van State, 22-03-2017, ECLI:NL:RVS:2017:756, 201604930/1/A2

5.1.

Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen in de uitspraak van 7 juli 2010 (ECLI:NL:RVS:2010:BN0473) heeft een partij geen procesbelang bij een oordeel over zijn (hoger) beroep als op enig moment in de procedure komt vast te staan dat die partij geen reëel en actueel belang meer heeft bij dat oordeel.

5.2.

De Afdeling stelt voorop dat de verplichting voor [appellant] om mee te werken aan een onderzoek naar de geschiktheid, vereist voor het besturen van een motorvoertuig, niet voortvloeit uit het besluit van 1 juli 2015, maar uit het in bezwaar gehandhaafde besluit van 11 mei 2015 waarbij [appellant] een onderzoek naar de geschiktheid is opgelegd. Uit artikel 97, tweede en derde lid, van het Reglement rijbewijzen, gelezen in verbinding met artikel 132, tweede lid, van de Wvw 1994 volgt dat als gevolg van het besluit van 1 juli 2015 ten behoeve van [appellant] gedurende een periode van ten hoogste drie jaren na de ongeldigverklaring van zijn rijbewijs, geen verklaring van geschiktheid wordt geregistreerd zolang hij niet de vereiste medewerking heeft verleend aan de hem opgelegde verplichting zich te onderwerpen aan een onderzoek naar zijn geschiktheid. Dit betekent dat alvorens [appellant] gedurende die periode een rijbewijs kan aanvragen hij eerst medewerking moet verlenen aan de hem opgelegde verplichting zich te onderwerpen aan een onderzoek naar zijn geschiktheid. Indien de rechtbank evenwel het in bezwaar gehandhaafde besluit van 11 mei 2015, waarbij aan [appellant] een dergelijke de verplichting is opgelegd, zou herroepen, zou [appellant] gedurende voormelde periode een nieuw rijbewijs kunnen aanvragen zonder dat hij eerst zijn medewerking moet verlenen aan de hem opgelegde verplichting. De Afdeling overweegt in aansluiting op de uitspraak van de Afdeling van 24 augustus 2016 (ECLI:NL:RVS:2016:2306) dat dit betekent dat [appellant], anders dan de Afdeling in de vergelijkbare zaken heeft overwogen (onder andere de uitspraak van 30 oktober 2013; ECLI:NL:RVS:2013:1760) een reëel en actueel belang heeft bij het door hem bij de rechtbank ingestelde beroep.

6. Het hoger beroep is gegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden vernietigd. Doende hetgeen de rechtbank zou behoren te doen, zal de Afdeling het door [appellant] ingestelde beroep tegen het besluit van het CBR van 13 augustus 2015 alsnog beoordelen.

7. [ appellant] betoogt dat het CBR zich ten onrechte op het standpunt heeft gesteld dat er concrete aanwijzingen bestaan die het vermoeden dat hij niet langer beschikt over de geestelijke geschiktheid, vereist voor het besturen van een motorrijtuig waarvoor zijn rijbewijs is afgegeven rechtvaardigen. Hij voert daartoe aan dat aan zijn verklaringen, zoals die zijn opgenomen in de processen-verbaal, niet teveel waarde mag worden gehecht. Zijn verklaring dat hij verslaafd is, heeft hij uit boosheid afgelegd en is sarcastisch bedoeld. Daarnaast is het proces-verbaal niet ondertekend, zodat ook daarom aan zijn daarin opgetekende verklaring geen waarde kan worden gehecht. Verder voert [appellant] aan dat er geen verband bestaat tussen zijn vermeende bezit en gebruik van drugs en zijn gedrag op de weg. Niet is waargenomen dat hij een gevaar op de weg was of dat hij onder invloed van verdovende middelen aan het verkeer deelnam. Het CBR had dan ook niet zonder advies van een arts-deskundige mogen oordelen dat sprake is van ernstig gestoord inzicht of gedrag waardoor hij ongeschikt is om een motorvoertuig te besturen, aldus [appellant].

7.1. [

appellant] betoogt tevergeefs dat het CBR niet van de juistheid van het proces-verbaal van bevindingen van 28 maart 2015 mocht uitgaan. Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (in onder meer de uitspraak van 22 april 2015, ECLI:NL:RVS:2015:1273), mag een bestuursorgaan, evenals de rechter, in beginsel uitgaan van de juistheid van een op ambtseed dan wel op ambtsbelofte opgemaakt proces-verbaal, tenzij tegenbewijs noopt tot afwijking van dit uitgangspunt. Uit het op ambtsbelofte opgemaakte proces-verbaal van 28 maart 2015 volgt dat [appellant] bij zijn insluiting desgevraagd heeft verklaard: "Ik ben verslaafd aan harddrugs". De enkele stelling van [appellant] dat hij die verklaring uit boosheid heeft afgelegd en dat die verklaring sarcastisch was bedoeld, is onvoldoende om twijfel te wekken ten aanzien van de juistheid van het proces-verbaal.

7.2.

Het betoog van [appellant] dat niet aannemelijk is dat hij onder invloed van verdovende middelen aan het verkeer heeft deelgenomen en dat niet is geconstateerd dat hij een gevaar op de weg is, gaat er aan voorbij dat het CBR aan het opleggen van een onderzoek naar de geschiktheid niet ten grondslag heeft gelegd dat [appellant] onder invloed van drogerende stoffen aan het verkeer heeft deelgenomen, maar dat bij hem sprake is van ernstig gestoord inzicht of gedrag als bedoeld in Bijlage 1, onder B, onderdeel II, onder b van de Regeling maatregelen rijvaardigheid en geschiktheid 2011 (hierna: de Regeling).

7.3.

Gelet op het vorenstaande komt de Afdeling tot de conclusie dat het betoog faalt.

8. Het door [appellant] ingestelde beroep tegen het besluit van het CBR van 13 augustus 2015 is ongegrond.

9. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.