Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 02-11-2023, ECLI:NL:GHSHE:2023:3629, 200.320.450_01

“(…) I. de bestreden beschikking d.d. 27 september 2022 te vernietigen (uitsluitend) voor zover

hierbij

met art. 2:15 BW, (2) de subsidiair verzochte toekenning van een billijke vergoeding

wegens ontbreken van een redelijke grond in de zin van artikel 7:669 BW werd

afgewezen en (3) de meer subsidiair, op basis van art. 7:682 lid 7 BW verzochte

toekenning van een billijke vergoeding wegens ernstig verwijtbaar handelen door

[de werkgever] ;

II. In zoverre alsnog rechtdoende om [de werkgever] te veroordelen tot betaling

overeenkomstig de verzoeken in eerste aanleg bij verzoekschrift (blz. 29 en 30) van:

“(…) vernietigt de bestreden beschikking voor zover aan het oordeel van het hof onderworpen, doch uitsluitend voor zover de rechtbank de vorderingen van [de werknemer] ter zake van de gefixeerde schadevergoeding ex artikel 7:672 lid 11 BW en de contractuele schadevergoeding op grond van artikel 9 van de schriftelijke arbeidsovereenkomst heeft afgewezen en [de werknemer] heeft veroordeeld in de proceskosten;

en, in zoverre opnieuw rechtdoende:

veroordeelt [de werkgever] om aan [de werknemer] te betalen het bedrag van € 26.228,88 bruto ter zake van het nog resterende bedrag aan schadevergoeding als bedoeld in artikel 7:672 lid 11 BW;

veroordeelt [de werkgever] om aan [de werknemer] te betalen het bedrag van € 75.000,00 bruto ter zake van de contractuele schadevergoeding in verband met de beëindiging van het dienstverband;

veroordeelt [de werkgever] zorg te dragen voor een correcte eindafrekening, rekening houdend met hetgeen hiervoor is overwogen en aan vergoedingen is toegewezen;

compenseert de proceskosten in eerste aanleg, in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt;

bekrachtigt de bestreden beschikking voor het overige;

compenseert de proceskosten in hoger beroep, in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt;

wijst af het meer of anders verzochte(...)”

Het hof stelt vast dat in het petitum van het beroepschrift met geen woord wordt gerept over wettelijke rente. Dat [de werknemer] de wettelijke rente over de gefixeerde schadevergoeding wegens onregelmatige opzegging onderdeel van het partijdebat en zijn verzoek in hoger beroep wilde laten uitmaken kan uit de tekst van het petitum niet worden afgeleid en is niet voor het hof en, gelet op de inhoud van het verweerschrift in hoger beroep, kennelijk ook niet voor [de werkgever] kenbaar geweest. Dit klemt te meer omdat de inhoud van de verzoeken van [de werknemer] vanwege de onduidelijkheid daarvan nadrukkelijk aan de orde is gesteld tijdens de mondelinge behandeling van het hof. Ook tijdens die mondelinge behandeling is door [de werknemer] toen niet aangegeven dat zijn verzoek ook betrekking had op de door de rechtbank afgewezen, door [de werknemer] in eerste aanleg verzochte, wettelijke rente over de gefixeerde schadevergoeding. Het had op de weg van [de werknemer] gelegen om duidelijk te maken dat hij in hoger beroep aanspraak maakte op die wettelijke rente en hij heeft dat nagelaten te doen. De enkele verwijzing naar twee pagina’s van zijn verzoekschrift in eerste aanleg en in een van de alinea’s van zijn beroepschrift acht het hof daartoe onvoldoende.

Er is dus geen sprake van dat het hof niet heeft beslist over een onderdeel van het verzochte.

Voor wat betreft de toegewezen contractuele schadevergoeding wijst het hof erop dat [de werknemer] noch in eerste aanleg noch in hoger beroep toewijzing van de wettelijke rente over die vergoeding heeft verzocht. Voor aanvulling van de beschikking op dit punt is daarom geen grond.

Tot slot is het hof van oordeel dat er geen grond bestaat voor aanvulling van de beschikking op het punt van de proceskosten. In de beschikking is beslist dat de proceskosten in eerste aanleg en in hoger beroep worden gecompenseerd in die zin dat partijen elk de eigen kosten dragen. Er is geen sprake van dat het hof niet zou hebben beslist over een onderdeel van het verzochte. Terugbetaling is namelijk niet door [de werknemer] verzocht. Bovendien vloeit de terugbetalingsverplichting van [de werkgever] voort uit de vernietiging van de proceskostenveroordeling en heeft terugbetaling van die proceskosten in eerste aanleg door [de werkgever] aan [de werknemer] , zoals [de werknemer] ook bevestigt, plaatsgevonden.