Hoge Raad, 12-10-2010, BN4347, 09/02605

Hoge Raad der Nederlanden

Arrest

1. Geding in cassatie

2. Beoordeling van het eerste middel

2.1. Het middel klaagt over de bewezenverklaring.

2.2. Het Hof heeft ten laste van de verdachte bewezenverklaard hetgeen in de conclusie van de Advocaat-Generaal onder 4 is weergegeven. Het heeft deze bewezenverklaring doen steunen op de bewijsmotivering die in de conclusie onder 5 is weergegeven.

2.3. Het middel beoogt kennelijk onder meer te klagen dat de motivering van de bewezenverklaring, voor zover inhoudende dat de verdachte zich "tezamen en in vereniging met anderen" heeft schuldig gemaakt aan de daarin omschreven poging tot doodslag, onverenigbaar is met de motivering van de vrijspraak van de eveneens tenlastegelegde omstandigheid dat het feit "met voorbedachten rade" is gepleegd. Die klacht faalt omdat de enkele omstandigheid dat het Hof niet bewezen heeft geoordeeld dat het schieten met voorbedachten rade is geschied, op de grond dat "niet ondenkbaar" is dat "pas in de loop van het gevecht (...) in een opwelling is besloten met het pistool te schieten", niet onverenigbaar is met het in de bestreden uitspraak besloten liggende oordeel dat de verdachte zo nauw en bewust heeft samengewerkt met zijn mededaders dat sprake is van het in de bewezenverklaring omschreven medeplegen van het feit.

2.4. De Hoge Raad merkt op dat de klacht niet afstuit op de in de conclusie van de Advocaat-Generaal onder 8 vermelde omstandigheid dat die vrijspraak niet aan het oordeel van de Hoge Raad is onderworpen. In de onderhavige zaak gaat het om een (partiële) vrijspraak van het primair tenlastegelegde en een veroordeling ter zake het subsidiair tenlastegelegde, welke vrijspraak blijkens de cassatie-akte niet op de voet van art. 429 Sv is uitgezonderd van het onbeperkt ingestelde beroep. Anders dan in de zaken die hebben geleid tot de in de conclusie onder 8 bedoelde arresten, is hier derhalve geen sprake van een vrijspraak van een cumulatief tenlastegelegd feit. Hier doet zich niet voor een geval waarin de Hoge Raad sedert de inwerkingtreding op 1 januari 2003 van de Wet van 31 oktober 2001, Stb. 539, waarbij het in art. 430 Sv neergelegde cassatieverbod inzake vrijspraken vervallen is verklaard, het door de verdachte zonder enige beperking ingestelde beroep pleegt op te vatten als niet te zijn gericht tegen de vrijspraak van het cumulatief tenlastegelegde feit.

3. Beoordeling van de middelen voor het overige

Ook voor het overige kunnen de middelen niet tot cassatie leiden. Dit behoeft, gezien art. 81 RO, geen nadere motivering nu de middelen in zoverre niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

4. Beslissing

De Hoge Raad verwerpt het beroep.

Dit arrest is gewezen door de vice-president A.J.A. van Dorst als voorzitter, en de raadsheren J.W. Ilsink, J. de Hullu, W.F. Groos en M.A. Loth, in bijzijn van de griffier S.P. Bakker , en uitgesproken op 12 oktober 2010.