Parket bij de Hoge Raad, 11-03-2008, BB7662, 02752/06

Conclusie inzake:

[verdachte]

1. Verdachte is door het Gerechtshof te Amsterdam, zittinghoudende te Arnhem, bij arrest van 14 augustus 2006 vrijgesproken van het hem te laste gelegde -kort gezegd- wapenbezit. Daarnaast heeft het Hof de onttrekking aan het verkeer bevolen van de inbeslaggenomen wapens en wapenonderdelen.

2. De Advocaat-Generaal bij het Hof heeft één middel van cassatie voorgesteld.

3. Het middel klaagt over het oordeel van het Hof dat er onvoldoende grond was voor het "redelijkerwijs kunnen vermoeden" dat in de woning van de verdachte wapens en munitie aanwezig waren.

4. Aan de verdachte was -voor zover in hoger beroep nog aan de orde- ten laste gelegd -kort gezegd- dat hij een veerdrukpistool en een traangasbus voorhanden heeft gehad.

1. Op grond van de stukken en het verhandelde ter terechtzitting kan het volgende worden vastgesteld:

b. Het Landelijk Parket, afdeling terrorismebestrijding, heeft de informatie doorgezonden naar het parket Utrecht. De rechercheofficier heeft in samenspraak met de districtsrecherche, afdeling terreur, onderzocht of er regionaal aanleiding was om op te treden uit een oogpunt van terreurdreiging. Daar bleek op 22 december 2005 niet van. Daarna is de informatie ter beschikking gesteld aan de districtsrecherche, afdeling zware criminaliteit.

c. Op 27 december 2005 ontving inspecteur van politie [verbalisant 1] een - niet tot de stukken behorend - ambtsbericht, onder meer inhoudend dat verdachte geen antecedenten had op het gebied van de Wet wapens en munitie en geen betrokkenheid had met vuurwapens. [verbalisant 1] voerde overleg met de piketofficier Martens over een doorzoeking en met de hoofdofficier over het inzetten van een arrestatieteam, waarvoor toestemming werd verleend.

d. Op 28 december 2005 heeft op grond van art. 49 van de Wet wapens en munitie een (politie)doorzoeking plaatsgevonden op het adres [a-straat 1] te [plaats A] waarbij een pistool, een namaakpistool en een busje pepperspray werden aangetroffen en inbeslaggenomen. Er werden drie personen aangehouden, waaronder verdachte.

e. Verdachte woonde en stond ingeschreven op het adres [a-straat 1] te [plaats A].

2. De (politie)doorzoeking heeft aldus plaatsgevonden op basis van een anonieme telefonische tip, die eerst door de AIVD, vervolgens door de rechercheofficier in samenspraak met de districtsrecherche, afdeling terreur, en tenslotte door de districtsrecherche, afdeling zware criminaliteit, is getoetst en onderzocht zonder dat enige aanvullende belastende informatie over het bewuste adres en zijn bewoner is gebleken.

3. Onder de voormelde omstandigheden was er onvoldoende grond voor het "redelijkerwijs kunnen vermoeden" dat in de woning [a-straat 1] te [plaats A] wapens of munitie aanwezig waren. Derhalve was de doorzoeking niet gedekt door art. 49 van de Wet wapens en munitie en moet bewijsuitsluiting volgen van hetgeen bij de doorzoeking is aangetroffen en inbeslaggenomen.

4. Een niet-ontvankelijkverklaring van het openbaar ministerie in de vervolging komt slechts in uitzonderlijke gevallen in aanmerking. Een dergelijk geval doet zich hier niet voor.

5. Bij gebreke van bewijs moet verdachte van de feiten 2 (het voorhanden hebben van een namaakpistool) en feit 3 (het voorhanden hebben van een traangasbusje) worden vrijgesproken."

6. In de toelichting op het middel wordt als bezwaar aangevoerd dat het Hof aan de inhoud van de verstrekte anonieme informatie is voorbijgegaan. Die informatie is, aldus die toelichting, op zich dusdanig concreet dat zij het redelijke vermoeden oplevert dat op het adres van de verdachte wapens of munitie aanwezig was.

9. In het onderhavige geval heeft het Hof geoordeeld dat "er onvoldoende grond was voor het "redelijkerwijs kunnen vermoeden" dat in de woning [a-straat 1] te [plaats A] wapens of munitie aanwezig waren". Bij dat oordeel heeft het in aanmerking genomen dat de AIVD, de rechercheofficier in samenspraak met de districtsrecherche, afdeling terreur, en de districtsrecherche, afdeling zware criminaliteit, de anonieme melding hebben getoetst en onderzocht zonder dat enige aanvullende belastende informatie over het bewuste adres en zijn bewoner is gebleken.

10. Voor het aannemen van het vermoeden als bedoeld in art. 49 WWM op grond van een anonieme melding is in zijn algemeenheid niet vereist dat de betrouwbaarheid van de inhoud van die melding wordt getoetst aan andere dan in die melding voorkomende gegevens.(1) Een dergelijke anonieme melding kan zijn vervat in uitsluitend CID-informatie(2). De verdenking die uit dergelijke informatie kan oprijzen behoeft niet door het enkele tijdsverloop komen te vervallen.(3)

11. Voor zover in het oordeel van het Hof besloten ligt dat anonieme informatie pas dan het oordeel kan dragen dat redelijkerwijs kan worden vermoed dat wapens of munitie aanwezig zijn als bedoeld in art. 49 WWM, wanneer deze wordt bevestigd of gesteund door andere informatie, geeft het oordeel van het Hof blijk van een onjuiste rechtsopvatting. Gezien bovenstaande rechtspraak betekent het feit dat nader onderzoek de anonieme informatie niet bevestigt, nog niet dat die informatie op zichzelf genomen onvoldoende is voor het redelijkerwijs kunnen vermoeden dat ergens wapens of munitie aanwezig zijn.

12. Zo niet in het oordeel van het Hof besloten ligt dat anonieme informatie pas dan bedoeld oordeel kan dragen wanneer het wordt bevestigd of gesteund door andere informatie, is het oordeel van het Hof ontoereikend gemotiveerd, omdat het Hof in zijn oordeel de inhoud van de anonieme informatie niet heeft betrokken. Juist die inhoud kan immers in belangrijke mate bepalen of een anonieme tip het vermoeden als bedoeld in art. 49 WWM kan opwekken.

13. Het middel klaagt er niet over dat het Hof zonder meer komt tot bewijsuitsluiting en niet laat zien de wettelijke beoordelingsfactoren, zoals deze zijn genoemd in art 359a lid 2 Sv, in zijn oordeel te hebben betrokken.(4) Daarom ga ik aan dit gebrek voorbij.

14. Het middel slaagt.

15. Deze conclusie strekt tot vernietiging van het bestreden arrest en terugwijzing naar het Hof dan wel verwijzing naar een aangrenzend Hof teneinde op het bestaande hoger beroep opnieuw te worden berecht en afgedaan.

AG