Raad van State, 07-08-2019, ECLI:NL:RVS:2019:2704, 201705329/1/R2 en 201807180/1/R2

"1. Het bezwaar of beroep heeft van rechtswege mede betrekking op een besluit tot intrekking, wijziging of vervanging van het bestreden besluit, tenzij partijen daarbij onvoldoende belang hebben.

[...]."

De Afdeling zal eerst het beroep van Van den Broek vof, dat alleen gericht is tegen het plan "Asten Verzamelplan 2018-1", behandelen.

Daarna zal zij ingaan op de wijzigingen die het plan "Asten Verzamelplan 2018-1" meebrengt voor de juridisch planologische situatie voor de gronden van Althuizen en de gevolgen voor zijn beroep.

Vervolgens zal de Afdeling de beroepen van ZLTO Asten, Van der Velden Holding en Raijmakers bespreken.

Ten slotte zal zij ingaan op de beroepen van Klein Zieverink en Gorissen, Van Helmond, Verrijt, Van Kessel, Jansen, Deelen, M.A. Aarts, Koppens, Van Bommel, Van den Boom, Eraspo, P.F.M. Aarts, Van den Boer en Van Geffen, Van Heugten en Van Zeeland.

Toetsingskader

B Beroep tegen enkel het besluit van 3 juli 2018

Beroep Van den Broek vof

Ontvankelijkheid

De Afdeling stelt vast dat J.H.A. van den Broek één van de vennoten van Van den Broek vof is. Verder heeft J.H.A. van den Broek ter zitting onweersproken gesteld dat hij als vennoot zelfstandig bevoegd is tot procesvertegenwoordiging van Van den Broek vof. Onder deze omstandigheden kan de zienswijze van J.H.A. van den Broek naar het oordeel van de Afdeling worden toegerekend aan Van den Broek vof omdat de belangen van J.H.A. van den Broek identiek zijn aan de belangen van Van den Broek vof en daarmee kunnen worden vereenzelvigd, vergelijk de uitspraak van 22 februari 2012, ECLI:NL:RVS:2012:BV6573.

Gelet op het voorgaande heeft Van den Broek vof, overeenkomstig artikel 6:13 van de Awb, een zienswijze tegen het ontwerpplan ingediend.

Het beroep van Van den Broek vof is ontvankelijk.

Het beroep

Daartoe is van belang dat uit die stukken niet blijkt dat ten aanzien van de ontwikkelingen die het plan mogelijk maakt, specifiek de woonwijk, is bezien óf die al dan niet zijn aan te merken als een activiteit genoemd in het Besluit m.e.r., óf en, zo ja, welke toetsing van de milieueffecten als neergelegd in het Besluit m.e.r. plaats moet vinden en, zo ja, wat daarvan de resultaten zijn. Hetgeen is vermeld in paragraaf 2.5.12 van de plantoelichting is daartoe onvoldoende nu daarin enkel algemeen is beschreven dát er een toetsingskader op grond van het Besluit m.e.r. bestaat.

De Afdeling is reeds hierom van oordeel dat het besluit voor zover dit de voorziene woonwijk betreft, niet berust op een deugdelijke motivering en niet met de vereiste zorgvuldigheid is voorbereid.

Voor het geval de raad een nieuw besluit wil nemen om de voorziene woonwijk ter plaatse planologisch mogelijk te maken, hecht de Afdeling er ten overvloede aan op te merken dat het aanbeveling verdient dat de raad daarbij aandacht besteedt aan de onderbouwde stelling van Van den Broek vof dat deze woonwijk is aan te merken als een stedelijk ontwikkelingsproject zoals opgenomen in kolom II van categorie 11.2, onderdeel D, van het Besluit m.e.r. en aan hetgeen in het deskundigenbericht is vermeld over te onderzoeken effecten. Daarbij wijst de Afdeling er overigens op dat, anders dan de raad ter zitting heeft betoogd, op grond van artikel 2, vijfde lid, onder d, van het Besluit m.e.r. in die gevallen waarin een activiteit genoemd wordt in onderdeel D van de bijlage bij het Besluit m.e.r. maar de omvang van deze activiteit onder de in kolom 2 vastgelegde drempelwaarden blijft, het bevoegd gezag een vormvrije m.e.r.-beoordeling dient uit te voeren (vergelijk onder meer de uitspraak van de Afdeling van 24 december 2014, ECLI:NL:RVS:2014:4648). Tevens ten overvloede wijst de Afdeling er op dat, per 7 juli 2017, de beschreven procedure in het Besluit m.e.r. is gewijzigd, waardoor het bevoegd gezag er per die datum toe verplicht is om een afzonderlijke beslissing te nemen over de vraag of bij de voorbereiding van het betrokken besluit voor de activiteit, vanwege de belangrijke nadelige gevolgen die zij voor het milieu kan hebben, een milieueffectrapport moet worden gemaakt.

Proceskosten

C Beroep Althuizen

In dat plan is aan de gronden van Althuizen de bestemming "Agrarisch - Agrarisch bedrijf" met de aanduiding "specifieke vorm van agrarisch - melkrundveehouderij" toegekend. De toegekende aanduiding maakt op die gronden, zo blijkt uit artikel 4, lid 4.1.1, onder b, van de planregels, gebruik als melkrundveehouderij mogelijk. Op grond van dit plan is dan ook, zoals Althuizen wenst, ter plaatse van de Pijlstaartweg 10 een melkrundveehouderij toegestaan.

Omdat Althuizen met het bestemmingsplan "Asten Verzamelplan 2018-1" de door hem gewenste aanduiding heeft gekregen, heeft hij geen belang bij een beoordeling van zijn beroep tegen het besluit van 3 juli 2018. Gelet op artikel 6:19 van de Awb is tegen dat plan dan ook geen beroep van rechtswege ontstaan.

Wat dit beroep betreft stelt de Afdeling vast dat Althuizen zich alleen richt tegen het ontbreken van de aanduiding "specifieke vorm van agrarisch - melkrundveehouderij". Omdat deze gewenste aanduiding inmiddels is opgenomen in een plan dat voor hem geheel vervangend is ten opzichte van het bij besluit van 18 april 2017 vastgestelde plan, zoals hierboven is geconstateerd, heeft Althuizen geen belang meer bij een beoordeling van zijn beroep tegen dat besluit.

Het beroep van Althuizen tegen het besluit van 18 april 2017 is dan ook niet-ontvankelijk.

D Beroep tegen het besluit van 18 april 2017 en het besluit van 3 juli 2018

Gelet op artikel 6:19, eerste lid, van de Awb zijn de beroepen van ZLTO Asten, Van der Velden Holding en Raijmakers mede gericht tegen het plan "Asten Verzamelplan 2018-1".

De Afdeling zal bij de bespreking van de hiervoor genoemde beroepen uitgaan van de planregels van het plan "Buitengebied Asten 2016" zoals die luiden na de aanpassing daarvan met het plan "Asten Verzamelplan 2018-1".

Na bespreking van deze beroepen zal de Afdeling bezien of ZLTO Asten, Van der Velden Holding en Raijmakers nog belang hebben bij een beoordeling van hun beroepen tegen het plan zoals dat oorspronkelijk bij besluit van 18 april 2017 is vastgesteld.

Beroep ZLTO Asten

Ingetrokken beroepsgrond

Endotoxinenorm

ZLTO Asten voert verder aan dat de endotoxinenorm ten onrechte niet wordt toegepast als het gaat om het toestaan van nieuwe burgerwoningen.

De raad beoogt verbetering van de gezondheidssituatie in het urgentiegebied af te dwingen. Om nieuwe knelpunten te voorkomen heeft de raad in het bestemmingsplan nadere regels gesteld om ongewenste nieuwe ontwikkelingen tegen te gaan. De raad heeft in dat verband onderzoek gedaan naar de ruimtelijke aanvaardbaarheid van onder meer pluimveehouderijen. Volgens de raad wordt met de uitstoot van fijn stof door die veehouderijen onder andere endotoxine in de omgeving van veehouderijen verspreid en kleven er gezondheidsrisico's aan de verspreiding van stoffen uit stallen. Dit wordt volgens hem aangetoond in het recente gezondheidsonderzoek "Veehouderij en gezondheid omwonenden" van het RIVM van 5 juli 2016 (hierna: het VGO-onderzoek) en het rapport "Emissies van endotoxinen uit de veehouderij: emissiemetingen en verspreidingsmodellering" door Livestock research Wageningen UR van juni 2016 (hierna: het endotoxinerapport). De raad stelt dat uit het rapport van de Gezondheidsraad blijkt dat endotoxine een goede indicator is voor de blootstelling van omwonenden aan stoffen uit stallen die een negatieve invloed hebben op de luchtwegen. De raad acht daarom met name nieuw gebruik als en uitbreiding van bestaand gebruik als pluimveehouderij in het urgentiegebied alleen ruimtelijk aanvaardbaar als in het kader van bescherming van de volksgezondheid kan worden voldaan aan onder andere een endotoxinenorm.

Binnen de bestemming "Agrarisch - Agrarisch bedrijf" zijn de gronden uitsluitend bestemd voor agrarische bedrijfsvormen die overeenkomen met de toegekende aanduiding op grond van artikel 4, lid 4.1.1, aanhef en onder b, van de planregels. Binnen het urgentiegebied geldt voor de percelen waaraan de bestemming "Agrarisch - Agrarisch bedrijf" is toegekend dat artikel 4, lid 4.2.3, onder a, van de planregels alleen onder voorwaarden toename van bestaande oppervlakte dierenverblijf voor een veehouderij door oprichten van gebouwen of het in gebruik nemen van een aanwezig gebouw als dierenverblijf toestaat. Een van deze voorwaarden is dat op grond van artikel 4, lid 4.2.3, onder a, aanhef en sub vijf, van de planregels bij pluimveehouderijen binnen het urgentiegebied moet worden voldaan aan een endotoxinenorm van 30 EU/m³. Ook de wijzigingsbevoegdheid waarmee het college binnen de bestemming "Agrarisch - Agrarisch bedrijf" nieuw gebruik als pluimveehouderij door omschakeling van een agrarische bedrijfsvorm, niet zijnde een pluimveehouderij, naar een pluimveehouderij kan toestaan, kent op grond van artikel 4, lid 4.6.3, aanhef en sub g, van de planregels de voorwaarde dat binnen het urgentiegebied moet worden voldaan aan de endotoxinenorm uit artikel 4, lid 4.2.3, onder a, sub vijf, van de planregels.

De raad heeft toegelicht dat hij de hoogte van de opgenomen endotoxinenorm van 30 EU/m³ heeft gebaseerd op de in het rapport van de Gezondheidsraad opgenomen gezondheidskundige advieswaarde voor de algemene bevolking van 30 EU/m³. Deze norm kan volgens de raad worden berekend met de "Notitie handelingsperspectieven Veehouderij en Volksgezondheid, endotoxine toetsingskader 1.0" van het Bestuurlijk Platform Omgevingsrecht van 25 november 2016 (hierna: het endotoxinekader), dat is opgenomen als bijlage bij de plantoelichting.

De raad heeft, zoals hiervoor onder 16.1 staat, in het kader van een goede ruimtelijke ordening een eigen beoordeling gemaakt over de ruimtelijke aanvaardbaarheid van nieuw gebruik en uitbreiding van bestaand gebruik als pluimveehouderij in het urgentiegebied. Hij heeft daarbij in het kader van een goede ruimtelijke ordening de verbetering van de gezondheidssituatie in het urgentiegebied voorop gesteld. Op basis van conclusies uit het rapport van de Gezondheidsraad, het VGO-onderzoek, het endotoxinerapport en mede gezien de huidige overbelaste situatie in het urgentiegebied heeft de raad, om risico’s voor de volksgezondheid tegen te gaan, het stellen van een endotoxinenorm nodig geacht. Naar het oordeel van de Afdeling heeft de raad hiermee voldoende gemotiveerd waarom in dit geval het opnemen van een endotoxinenorm voor nieuw gebruik en uitbreiding van bestaand gebruik als pluimveehouderij in het urgentiegebied ruimtelijk relevant is. Gelet hierop heeft de raad een endotoxinenorm in de planregels kunnen opnemen.

Verder heeft de raad naar het oordeel van de Afdeling kunnen aansluiten bij de gezondheidskundige advieswaarde uit het rapport van de Gezondheidsraad wat betreft de hoogte van deze norm. Het betoog dat nog vervolgonderzoek wordt uitgevoerd naar de effecten van endotoxine, onder andere met het door ZLTO Asten overgelegde Kennisbericht Fijnstof en endotoxinen, VGO-onderzoek III en Vervolgadvies Gezondheidsraad, kan daar niet aan afdoen. Uit de terzake door ZLTO Asten aangehaalde brief van de staatssecretarissen van Economische zaken en van Infrastructuur en Milieu van 1 juni 2017 en de hiervoor genoemde rapporten volgt alleen dat nader onderzoek naar endotoxine noodzakelijk is in verband met de mogelijkheid om de advieswaarde van 30 EU/m³ neer te leggen in een wettelijke regeling voor heel het land en niet dat de uitstoot van endotoxine geen schade voor de volksgezondheid oplevert.

Voor zover ZLTO Asten erop wijst dat de endotoxinenorm niet is opgenomen ten aanzien van nieuwe burgerwoningen, overweegt de Afdeling dat deze norm geldt voor onder andere nieuw gebruik en uitbreiding van bestaand gebruik als pluimveehouderij in het urgentiegebied. De Afdeling ziet in deze verwijzing geen grond voor het oordeel dat de raad de beperking van deze endotoxinenorm tot specifieke agrarische ontwikkelingen in het urgentiegebied, onvoldoende deugdelijk heeft gemotiveerd.

Het betoog faalt.

Wijzigingsbevoegdheid gebruik

17. ZLTO Asten betoogt dat bij de wijzigingsbevoegdheid in artikel 4, lid 4.6.3, van de planregels ten onrechte de voorwaarde is opgenomen dat nieuw gebruik als vleeskuikenhouderij door omschakeling van de bestaande bedrijfsvoering niet is toegestaan. De raad heeft volgens haar niet gemotiveerd waarom, gelet op de beperkende wet- en regelgeving, nieuwe vleeskuikenhouderijen nog zouden kunnen leiden tot een hoge piekbelasting van geur en fijn stof.

De Afdeling overweegt dat de raad beleidsruimte heeft bij de vraag of hij gebruikmaakt van zijn bevoegdheid om in een plan wijzigingsbevoegdheden op te nemen. De raad heeft toegelicht dat hij het opnemen van een algemene wijzigingsbevoegdheid om nieuw gebruik als vleeskuikenhouderij mogelijk te maken heeft onderzocht. Omdat een vleeskuikenhouderij een zwaardere belasting voor de omgeving oplevert dan andere vormen van agrarische bedrijfsvoering en nu aanwezige vleeskuikenhouderijen geuroverlast opleveren voor omwonenden, acht de raad het ongewenst om een algemene wijzigingsbevoegdheid voor nieuw gebruik als vleeskuikenhouderij op te nemen. Alleen bij bestaande knelpunten in het urgentiegebied kan een nieuwe vleeskuikenhouderij door verplaatsing uit dat urgentiegebied worden toegestaan, omdat daarbij het woon- en leefklimaat, waaronder de volksgezondheid, ín dat overbelaste gebied kan worden verbeterd, aldus de raad.

Naar het oordeel van de Afdeling heeft de raad, gelet op de gegeven motivering, in redelijkheid ervoor kunnen kiezen om in de wijzigingsbevoegdheid van artikel 4, lid 4.6.3, onder a, van de planregels nieuw gebruik als vleeskuikenhouderij te beperken tot de daarin aangegeven verplaatsing.

Het betoog faalt.

18. ZLTO Asten betoogt dat bij de wijzigingsbevoegdheid waarmee nieuw gebruik als pluimveehouderij door omschakeling van een agrarische bedrijfsvorm, niet zijnde een pluimveehouderij, naar een pluimveehouderij kan worden toegestaan in artikel 4, lid 4.6.3, van de planregels ten onrechte de voorwaarde is gesteld dat de gronden waar deze omschakeling gewenst is, niet gelegen mogen zijn ter plaatse van de aanduiding "overige zone - urgentiegebied". Dat nu sprake is van een overbelaste situatie wat betreft geur en fijn stof, zoals de raad stelt, betekent volgens ZLTO Asten niet dat nieuw gebruik als pluimveehouderij in het urgentiegebied moet worden uitgesloten. Volgens haar kan door de strenge normen voor geur en fijn stof in andere kaders al enkel medewerking aan nieuw gebruik als pluimveehouderij worden verleend als de emissies dalen. Het uitsluiten van nieuw gebruik als pluimveehouderij binnen het urgentiegebied hoeft dan ook niet in het plan te worden opgenomen, aldus ZLTO Asten.

De raad heeft, gelet op het voorgaande, een eigen beoordeling gemaakt over de aanvaardbaarheid van nieuwe pluimveehouderijen in het urgentiegebied en doorslaggevend gewicht mogen toekennen aan in het kader van een goede ruimtelijke ordening mee te nemen aspecten van woon- en leefklimaat en volksgezondheid, namelijk het verbeteren van de (gezondheids)situatie in het urgentiegebied vanwege de aldaar voorkomende overschrijdingen van geur- en fijn stofnormen. Gelet hierop heeft de raad in redelijkheid de voorwaarde aan de toepassing van de wijzigingsbevoegdheid van artikel 4, lid 4.6.3, van de planregels, kunnen stellen.

Het betoog faalt.

Conclusie betreffende het plan, zoals dat luidt na het besluit van 3 juli 2018

Beroep Van der Velden Holding

Van der Velden Holding is het niet eens met het plan omdat op grond daarvan op haar percelen niet langer direct, dan wel via een daartoe strekkende bevoegdheid, een vleeskuikenhouderij is toegestaan. Het vorige plan voorzag ter plaatse van haar gronden wel in een bestemming op basis waarvan ook een vleeskuikenhouderij was toegestaan, aldus Van der Velden Holding.

Volgens haar heeft de raad zijn motivering om geen nieuwe vleeskuikenhouderijen toe te staan niet kunnen baseren op onderzoek naar de emissie van endotoxine en daarbij een endotoxinenorm van 30 EU/m³ kunnen hanteren. Er is nog niet voldoende kennis over een algemene norm voor endotoxine en over een rekenmodel waarmee de uitstoot van endotoxine kan worden berekend. Ook heeft de raad zijn motivering om geen nieuwe vleeskuikenhouderijen toe te staan ten onrechte gebaseerd op meetrapporten van de Universiteit Wageningen. Volgens haar had de raad moeten aansluiten bij de wettelijk voorgeschreven geurnormen. De raad had tevens nader onderzoek moeten doen op grond waarvan een verdergaande beperking dan uit de Regeling geurhinder volgt noodzakelijk is. Een enkele verwijzing naar meetrapporten van de Universiteit Wageningen is volgens Van der Velden Holding onvoldoende.

Zoals onder 17.2 is overwogen, heeft de raad beleidsruimte bij de vraag of hij gebruikmaakt van zijn bevoegdheid om in een plan wijzigingsbevoegdheden op te nemen. De raad heeft toegelicht dat hij het opnemen van een algemene wijzigingsbevoegdheid om nieuw gebruik als vleeskuikenhouderij mogelijk te maken heeft onderzocht. Omdat vleeskuikenhouderijen een zwaardere belasting voor de omgeving opleveren dan andere vormen van agrarische bedrijfsvoering en nu aanwezige vleeskuikenhouderijen geuroverlast opleveren voor omwonenden, acht de raad het ongewenst om een algemene wijzigingsbevoegdheid naar vleeskuikenhouderijen op te nemen. Alleen bij bestaande knelpunten in het urgentiegebied kan een nieuwe vleeskuikenhouderij door verplaatsing uit dat urgentiegebied worden toegestaan, omdat daarbij het woon- en leefklimaat en de volksgezondheid ín dat overbelaste gebied kan worden verbeterd, aldus de raad. De Afdeling acht dit, zoals zij hiervoor heeft geoordeeld, niet onredelijk.

Wat Van der Velden Holding in dat verband aanvoert over de in artikel 4, lid 4.6.3, van de planregels opgenomen wijzigingsbevoegdheid en in het bijzonder de endotoxinenorm die daarin als voorwaarde is gesteld, kan daaraan niet afdoen. Deze wijzigingsbevoegdheid ziet op een planologische situatie die op haar gronden niet aan de orde is, namelijk nieuw gebruik als vleeskuikenhouderij door de wijziging van de bedrijfsvoering van een agrarische bedrijf, niet zijnde een pluimveehouderij, náár een pluimveehouderij door het toekennen van een daartoe strekkende aanduiding.

Over het betoog dat de raad door het niet toestaan van nieuwe vleeskuikenhouderijen ten onrechte verdergaande beperkingen stelt dan uit de wettelijke geurnormen volgt, overweegt de Afdeling als volgt. Anders dan Van der Velden Holding stelt heeft de raad geen verdergaande beperkingen opgenomen voor individuele vleeskuikenhouderijen dan uit de wettelijke geurnormen volgt, maar heeft hij een ruimtelijke afweging gemaakt over het opnemen van een algemene wijzigingsbevoegdheid voor nieuw gebruik als vleeskuikenhouderij. De Afdeling heeft hiervoor al geoordeeld dat zij het niet opnemen daarvan niet onredelijk acht.

Van der Velden Holding heeft geen stukken overgelegd waaruit blijkt dat zij concrete plannen heeft om op een van de percelen een vleeskuikenhouderij te gaan exploiteren. De raad heeft dan ook niet specifiek voor deze gronden hoeven te beoordelen of dit ruimtelijk aanvaardbaar is.

Gelet op het voorgaande heeft de raad in redelijkheid op de gronden van Van der Velden Holding kunnen volstaan met het toekennen van de bestemming "Agrarisch - Agrarisch bedrijf" met de aanduiding "specifieke vorm van agrarisch - pluimveehouderij overig" zonder daar bij recht of een daartoe strekkende bevoegdheid een nieuw gebruik als vleeskuikenhouderij mogelijk te maken.

Het betoog faalt.

Beroep Raijmakers

Raijmakers betoogt dat de raad ten onrechte niet ook een geitenhouderij heeft toegestaan op de gronden aan de Gevlochtsebaan 5. De keuze om geen mogelijkheid tot nieuw gebruik als geitenhouderij toe te staan, berust volgens hem ten onrechte op een zogenoemde bouwstop die de raad al sinds het vorige plan voor geitenhouderijen aanhoudt. Volgens Raijmakers heeft de raad niet gemotiveerd waarom deze bouwstop in het plan moet worden aangehouden, omdat deze enkel was gebaseerd op provinciaal beleid met een bouwstop dat tot 1 juni 2012 gold en ná die datum niet opnieuw is opgenomen of verlengd.

De raad stelt dat hij nieuwe geitenhouderijen ruimtelijk niet aanvaardbaar acht en hij dus bewust heeft gekozen het beleid om geen mogelijkheid voor nieuw gebruik als geitenhouderij toe te staan voort te zetten onder het nieuwe bestemmingsplan. De raad heeft toegelicht dat deze keuze is ingegeven door de mogelijke gezondheidsrisico's die geitenhouderijen met zich brengen, waarbij hij verwijst naar een VGO-onderzoek uit 2016, dat volgens hem een verhoogd risico op longontsteking rondom geitenhouderijen beschrijft. In afwachting van noodzakelijke aanvullende analyses van deze gezondheidseffecten, heeft de raad bij vaststelling van het bestemmingsplan uit voorzorg besloten nieuwe geitenhouderijen in het hele buitengebied, direct dan wel na toepassing van een daartoe strekkende bevoegdheid, niet mogelijk te maken. Verder heeft de raad van belang geacht dat in de nasleep van de Q-koortsepidemie plannen voor nieuwe geitenhouderijen in omliggende gemeenten nog altijd voor maatschappelijke onrust zorgen.

De raad heeft, gelet op het voorgaande, een eigen beoordeling gemaakt over de ruimtelijke aanvaardbaarheid van geitenhouderijen. Vanwege de mogelijke gezondheidsrisico’s van geitenhouderijen en zorgen van omwonenden bij nieuwe plannen voor geitenhouderijen heeft hij, in het kader van een goede ruimtelijke ordening, aan de bescherming van de volksgezondheid doorslaggevend belang gehecht en het nodig geacht om nieuw gebruik als geitenhouderij in het hele buitengebied niet mogelijk te maken. Naar het oordeel van de Afdeling heeft de raad hiermee voldoende gemotiveerd waarom hij dergelijk nieuw gebruik in het plan niet mogelijk heeft gemaakt. Gelet hierop heeft de raad dan ook niet hoeven te voorzien in mogelijkheden voor het vestigen van een geitenhouderij op de gronden van Raijmakers.

Het betoog faalt.

Overigens heeft de raad toegelicht dat in de rechtstreeks werkende regels van de Verordening zoals deze luiden per 15 juli 2017, vastgesteld door provinciale staten van Noord Brabant, opnieuw een bouwstop voor geitenhouderijen is opgenomen.

Conclusie beroepen ZLTO Asten, Van der Velden Holding en Raijmakers overig en proceskosten

E Beroep tegen enkel het besluit van 18 april 2017

Beroep Klein Zieverink en Gorissen

Klein Zieverink en Gorissen betogen dat de raad hun woning ten onrechte niet als plattelandswoning heeft bestemd omdat ter plaatse de grenswaarden voor luchtkwaliteit die zijn opgenomen in titel 5.2 en bijlage 2 bij de Wet milieubeheer worden overschreden. Volgens hen heeft de raad zich voor wat betreft de uitstoot van fijn stof door de vleeskuikenhouderij aan de Gezandebaan 39a ten onrechte gebaseerd op de huidige vergunning van de vleeskuikenhouderij. De raad had volgens hen rekening moeten houden met een ten tijde van de vaststelling van het plan aangevraagde uitbreiding van de vleeskuikenhouderij die volgens hen tot gevolg zal hebben dat de emissie van fijn stof tot onder de wettelijke norm daalt. Volgens hen wordt ook verder voldaan aan de voorwaarden die de raad stelt aan het toekennen van een aanduiding als plattelandswoning.

De raad heeft naar aanleiding van het door Klein Zieverink en Gorissen overgelegde rapport "Onderzoek luchtkwaliteit Gezandebaan 39 Heusden Gemeente Asten", door onderzoeksbureau Crijns Rentmeesters van december 2016 onderzocht of aan de grenswaarden voor luchtkwaliteit kan worden voldaan. Volgens de raad kan in de huidige situatie, op grond van de geldende vergunning, niet worden voldaan aan deze grenswaarden. De raad heeft zich op het standpunt gesteld dat, omdat de definitieve beslissing over de aangevraagde vergunning pas na vaststelling van het bestemmingsplan volgt, deze aangevraagde situatie niet als uitganspunt kan worden gebruikt bij de beoordeling van het woon- en leefklimaat ten tijde van het vaststellen van het plan. Omdat op grond van de huidige vergunning niet aan de grenswaarden kan worden voldaan, heeft de raad de woning in het plan niet als plattelandswoning bestemd.

In aanvulling hierop heeft de raad ter zitting toegelicht dat het college van burgemeester en wethouders (hierna: het college) inmiddels, bij besluit van 20 december 2018, de omgevingsvergunning voor het veranderen en in werking hebben van een inrichting aan de Gezandebaan 39 heeft geweigerd.

Omdat niet in geschil is dat, uitgaande van de geldende vergunning, niet kan worden voldaan aan de grenswaarden voor luchtkwaliteit, heeft de raad zich in redelijkheid op het standpunt kunnen stellen dat het niet in overeenstemming met een goede ruimtelijke ordening zou zijn ter plaatse bewoning door (het huishouden van) een persoon wiens huisvesting daar gelet op de bestemming niet noodzakelijk moet worden geacht, mogelijk te maken. De raad heeft reeds hierom in redelijkheid kunnen afzien van het toekennen van de aanduiding "specifieke vorm van wonen - plattelandswoning" aan de gronden van Klein Zieverink en Gorissen.

Het betoog faalt.

Beroep Van Helmond

Inleiding

Ingetrokken beroepsgrond

Bedrijfswoning

Het betoog dat ten onrechte slechts één bedrijfswoning is toegestaan, mist daarom feitelijke grondslag.

Conclusie

Beroep Verrijt

De raad heeft ter zitting verklaard dat hij de vleeskuikenhouderij per abuis niet in het plan mogelijk heeft gemaakt en dat een voor de vleeskuikenhouderij verleende omgevingsvergunning in het plan moet worden ingepast. Volgens de raad bevat het plan in zoverre een gebrek.

De Afdeling ziet hierin aanleiding dat moet worden geoordeeld dat het bestreden besluit wat betreft dit onderdeel niet met de vereiste zorgvuldigheid is voorbereid. Het plan is in zoverre in strijd met artikel 3:2 van de Awb voorbereid.

Het betoog slaagt.

Beroep Van Kessel

Inleiding

Ter inzage gelegde stukken

Naar het oordeel van de Afdeling zijn de ruimtelijke onderbouwing en het in bijlage daarbij behorende luchtkwaliteitsonderzoek, op de zaak betrekking hebbende stukken die redelijkerwijs nodig zijn voor een beoordeling van het ontwerp. Omdat dit stuk met bijlage niet met het ontwerpplan ter inzage is gelegd, is het plan in zoverre in strijd met artikel 3:11 van de Awb vastgesteld.

De Afdeling ziet echter aanleiding dit gebrek met toepassing van artikel 6:22 van de Awb te passeren. Niet aannemelijk is dat belanghebbenden zijn benadeeld omdat het bestaan van de ruimtelijke onderbouwing en het daarbij behorende luchtkwaliteitsonderzoek kenbaar was. Daarover overweegt de Afdeling dat in de nota van vooroverleg en inspraakreacties, die als bijlage bij het ontwerpplan is gevoegd, is vermeld dat voldaan moet worden aan de eisen uit de Beleidsnota plattelandswoningen, waaronder het aanleveren van een onderbouwing, en dat daarin melding wordt gemaakt van het bestaan van een onderbouwing en het daarbij behorende luchtkwaliteitsonderzoek waaruit blijkt dat wordt voldaan aan deze Beleidsnota. Aangenomen mag worden dat andere belanghebbenden een zienswijze naar voren zouden hebben gebracht waarin erop zou zijn gewezen dat de stukken niet ter inzage waren gelegd, en/of, na desgevraagd inzage te hebben gekregen in de stukken, ter zake een zienswijze naar voren zouden hebben gebracht, die de raad dan ook in zijn besluitvorming zou hebben betrokken.

Strijd met gemeentelijk beleid, dialoog omgeving

Het ontbreken van een zorgvuldige dialoog is volgens hem ook in strijd met artikel 4, lid 4.6.15, van de planregels, waarin wordt voorgeschreven dat een degelijke dialoog dient te worden gevoerd, gericht op het betrekken van de belangen van de omgeving van de planontwikkeling waarbij in een plattelandswoning wordt voorzien.

Voor zover Van Kessel betoogt dat het niet voeren van een zorgvuldige dialoog in strijd is met de Beleidsnota plattelandswoningen, overweegt de Afdeling dat bedoelde dialoog in deze Beleidsnota deel uitmaakt van de voorgestelde bij voorkeur te volgen werkwijze en betrekking heeft op de voorbereidende fase voorafgaand aan de planvorming. Het is in dit beleid geen voorwaarde voor het mogelijk maken van een plattelandswoning. Dat de bedoelde dialoog niet is gevoerd en daarmee een onderdeel van de voorgestelde werkwijze niet is gevolgd, betekent dan ook niet dat niet aan de voorwaarden is voldaan die in de Beleidsnota aan het mogelijk maken van een plattelandswoning zijn gesteld. Gelet hierop is het toekennen van de aanduiding "specifieke vorm van wonen - plattelandswoning" aan de gronden aan de Rinkveld 14 derhalve niet in strijd met gemeentelijk beleid.

Het betoog faalt.

Relativiteit woon- en leefklimaat

42. De raad betoogt dat Van Kessel de relativiteit moet worden tegengeworpen omdat het belang van een goed woon- en leefklimaat ter plaatse van de gronden van Jansen niet zijn belang is.

Artikel 8:69a van de Awb staat in zoverre dan ook niet in de weg aan vernietiging van het bestreden besluit op die grond.

Luchtkwaliteitsonderzoek

43. Van Kessel betoogt dat, wat betreft het aspect luchtkwaliteit, niet is aangetoond dat wordt voldaan aan de gestelde normen, omdat de aan het luchtkwaliteitsonderzoek ten grondslag liggende berekeningen ontbreken.

Van Kessel heeft de conclusies uit het luchtkwaliteitsonderzoek niet onderbouwd bestreden dan wel aannemelijk gemaakt dat deze conclusies onjuist of onvolledig zijn. De enkele stelling dat de berekeningen niet zijn toegevoegd, is daartoe onvoldoende. Gelet hierop is niet aannemelijk gemaakt dat de raad zich niet op grond van de conclusies uit het rapport op het standpunt heeft kunnen stellen dat het aspect luchtkwaliteit geen belemmering voor de toekenning van een aanduiding als plattelandswoning vormt.

Het betoog faalt.

Endotoxine

44. Van Kessel betoogt dat vanwege de korte afstand van 16,2 m tussen de woning van Jansen en één van zijn stallen de mogelijke blootstelling aan endotoxine ter plaatse van de woning hoger is dan de advieswaarde van de Gezondheidsraad van 30 EU/m3. Volgens hem volgt uit de afstandstabel van het endotoxinekader dat, gebruik makend van de vergunde hoeveelheid fijn stof, een afstand van 102 m had moeten worden aangehouden.

De endotoxinenorm die in het plan is opgenomen ziet op specifieke nieuwe situaties in het urgentiegebied, namelijk onder meer op nieuw gebruik en uitbreiding van bestaand gebruik als pluimveehouderij in het urgentiegebied. De woning van Jansen ligt niet binnen het urgentiegebied. Ook gaat het om een bestaande situatie waarbij een bestaande bedrijfswoning wordt bestemd als plattelandswoning en niet om een nieuwe agrarische ontwikkeling. Verder heeft Van Kessel niet gesteld of aannemelijk gemaakt dat sprake is van zodanige situatie dat een aanduiding voor plattelandswoning niet had mogen worden toegestaan gelet op het woon- en leefklimaat ter plaatse. De enkele niet onderbouwde opmerking dat de blootstelling mogelijk hoger ligt dan 30 EU/m3 is daartoe onvoldoende.

Het betoog faalt.

Herhaling zienswijze

Het betoog faalt.

Conclusie en proceskostenveroordeling

Beroep Jansen

De Afdeling stelt vast dat bij besluit van 7 december 1976 een vergunning is verleend voor het oprichten van een veldschuur annex varkensstal. Voor zover Jansen stelt dat een deel van de schuur als bijgebouw bij de woning is vergund, blijkt dat op geen enkele wijze uit dit besluit. Voorts is niet gebleken of door Jansen aannemelijk gemaakt dat dit zou volgen uit het bouwplan behorende bij die vergunning. De pas ter zitting overgelegde, niet gewaarmerkte of anders als behorende bij die vergunning geduide en de raad onbekende, tekening is daartoe onvoldoende. De raad is er dan ook op goede gronden vanuit gegaan dat de schuur als agrarisch bedrijfsgebouw is vergund.

Zoals overwogen onder 48.2 heeft de raad als uitgangspunt bij dit plan genomen dat gelet op het conserverend karakter een vergunde situatie in beginsel als zodanig in het plan wordt opgenomen. Nu aan de gronden waarop de schuur staat de bestemming "Agrarisch - Agrarisch bedrijf" is toegekend, op grond van artikel 4, lid 4.2.1, aanhef en sub a, van de planregels op deze gronden agrarische bedrijfsgebouwen zijn toegestaan en dat voor dit soort gebouwen geen maximale oppervlakte is opgenomen, is de schuur dan ook als zodanig bestemd in het plan.

Het betoog van Jansen dat de schuur niet in het plan is opgenomen, faalt dan ook.

De goothoogte van de schuur bedraagt volgens Jansen 3,5 m. Zoals hiervoor reeds is overwogen is de schuur een agrarisch bedrijfsgebouw. Op grond van artikel 4, lid 4.2.2, van de planregels is voor agrarische bedrijfsgebouwen een goothoogte van maximaal 5,5 m toegestaan. Gelet hierop overschrijdt de goothoogte van de schuur de in het plan maximaal toegestane goothoogte niet. Er bestaat daarom geen grond voor het oordeel dat de goothoogte van de schuur ten onrechte niet als zodanig is bestemd.

Het betoog faalt.

Beroep Van Zeeland

Bedrijfswoning

In de plantoelichting staat en ter zitting is toegelicht dat het uitgangspunt op grond van de Verordening is dat ten behoeve van een agrarisch bedrijf ten hoogste één bedrijfswoning is toegestaan. Voor zover Van Zeeland stelt dat ten tijde van de vaststelling van het plan twee legaal bestaande bedrijfswoningen op zijn gronden aanwezig waren, overweegt de Afdeling dat ten tijde van de vaststelling van het plan onzekerheid over de bouwvergunning voor de nieuwe bedrijfswoning bestond (vergelijk de uitspraak van 20 maart 2013 (ECLI:NL:RVS:2013:BZ4966)). Bovendien heeft het college de bouwvergunning van 23 september 2008 voor de nieuwe bedrijfswoning op 4 oktober 2017, een aantal maanden na de vaststelling van het plan, op grond van artikel 5.19, eerste lid, onder a, van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (hierna: de Wabo) ingetrokken omdat die vergunning ten gevolge van een onjuiste of onvolledige opgave is verleend. Gelet hierop heeft de raad geen aanleiding hoeven zien om van het door hem gehanteerde uitgangspunt om één bedrijfswoning bij een agrarisch bedrijf toe te staan af te wijken.

Onder deze omstandigheden heeft de raad naar het oordeel van de Afdeling in redelijkheid maximaal één bedrijfswoning op de gronden van Van Zeeland mogelijk kunnen maken.

Het betoog faalt.

Aanduiding "vrijwaringszone - weg 50-100 m"

52. Van Zeeland betoogt dat aan een deel van zijn gronden ten onrechte de aanduiding "vrijwaringszone - weg 50-100 m" is toegekend. In dit verband stelt hij dat op de gronden waaraan deze aanduiding is toegekend ingevolge artikel 32, lid 32.24, van de planregels alleen mag worden gebouwd na een positief advies van de wegbeheerder. Verder stelt Van Zeeland dat artikel 32, lid 32.24, van de planregels rechtsonzeker is.

"vrijwaringszone - weg 50-100 m

Op de gronden ter plaatse van de aanduiding "vrijwaringszone - weg 50-100m" mag in de overlegzone (50 tot 100 m van de weg) alleen worden gebouwd na een positief advies van de wegbeheerder."

Bovendien is de planregel naar het oordeel van de Afdeling in strijd met de vereiste rechtszekerheid vastgesteld. Daartoe overweegt de Afdeling dat onvoldoende duidelijk is wanneer de wegbeheerder een positief advies geeft, nu de toetsingsgronden daarvoor niet in het plan zijn opgenomen.

Het betoog slaagt.

Conclusie

Beroep Deelen

Uit de stukken en het verhandelde ter zitting blijkt dat een inpandige statische opslag van onder meer caravans op de gronden van Deelen onder het op 17 november 1998 door de raad vastgestelde bestemmingsplan "Buitengebied gemeente Asten 1998" bij recht was toegestaan en dat dit gebruik destijds ook plaatsvond. In het op 20 april 2004 door de raad vastgestelde bestemmingsplan "Buitengebied gemeente Asten 1998, herziening 2003" was dit gebruik echter niet meer bij recht toegestaan omdat het onwenselijk werd geacht. De raad stelt dat daardoor geen recht meer bestond deze activiteit ter plaatse te verrichten en dat daarom geen regeling hiervoor in het plan opgenomen hoefde te worden. Deze stelling van de raad is een onvoldoende motivering voor de keuze om geen regeling in het plan op te nemen voor dit gebruik. Gelet op de omstandigheid dat dit gebruik onder het bestemmingsplan "Buitengebied gemeente Asten 1998" bij recht was toegestaan, had het op de weg van de raad gelegen in zijn motivering te bezien of en in hoeverre dit gebruik ook onder het overgangsrecht van het vorige plan is komen te vallen, of dit gebruik ononderbroken is voortgezet, of het gebruik onder het overgangsrecht van dit plan is komen te vallen en, zo ja, of dit voor een tweede keer kan, en zo nee, of dit gebruik dan niet als zodanig had moeten worden bestemd.

Het betoog van Deelen slaagt dan ook.

Beroep M.A. Aarts

Het plan staat het gebruik van de bedrijfswoning aan de Vaarsenhof 6 voor bewoning door M.A. Aarts daarom toe.

Voor zover M.A. Aarts stelt dat sprake is van een bestaand recht op een woonbestemming, overweegt de Afdeling als volgt. De raad heeft toegelicht dat van bestaande rechten voor een woonbestemming geen sprake is, omdat de woning in het voorgaande plan en de daaraan voorafgaande plannen vanaf 1982 als bedrijfswoning bij het ter plaatse gevestigde glastuinbouwbedrijf is bestemd. De stelling van M.A. Aarts dat de woning niet gebouwd is als bedrijfswoning, kan daaraan niet afdoen. In de deels overgelegde toestemming op grond van de Wederopbouwwet is immers niet vermeld dat sprake is van een burgerwoning. Het daarin niet aangegeven zijn dat het om een boerderij gaat, is daartoe onvoldoende.

Voor zover M.A. Aarts stelt dat de raad in zijn geval aanleiding had moeten zien om af te wijken van het uitgangspunt om geen nieuwe burgerwoningen aan het buitengebied toe te voegen, ziet de Afdeling geen aanleiding voor dit oordeel. Daartoe is van belang dat onbestreden is dat, zoals onder meer blijkt uit de nota inspraakreacties, het toekennen van een woonbestemming ter plaatse niet past binnen de Verordening. Reeds hierin heeft de raad aanleiding kunnen zien om van het toekennen van de gewenste woonbestemming af te zien. Gelet hierop behoeven de overige beroepsgronden geen bespreking meer.

Het betoog faalt.

Beroep Koppens

Hiertoe voert hij aan dat sprake is van twee legaal bestaande woningen omdat voor beide woningen afzonderlijk bouwvergunningen zijn verleend.

Verder voert hij hiertoe aan dat het niet toestaan van twee woningen op zijn gronden onredelijk is. In dit verband stelt hij dat de aanduiding "cultuurhistorische waarden" aan zijn woning toegekend had moeten worden en betoogt hij dat de raad het niet toekennen van deze aanduiding onvoldoende heeft gemotiveerd, zodat het standpunt van de raad dat zijn woning niet gesplitst kan worden volgens hem onjuist is. Koppens stelt ook dat niet kan worden uitgesloten dat het planologisch splitsen van zijn woning op grond van toekomstig beleid wel is toegestaan. Bovendien staat de Verordening volgens hem niet aan de splitsing van zijn woning in de weg.

Tot slot betoogt Koppens dat het vertrouwensbeginsel is geschonden omdat de locoburgemeester schriftelijk te kennen heeft gegeven dat hij een huisnummer 8a zou krijgen.

Voor zover Koppens betoogt dat hiermee de bestaande rechten niet in het plan zijn vastgelegd omdat sprake is van twee legaal bestaande woningen, stelt de Afdeling het volgende vast. Bij besluit van 24 oktober 1994 is een bouwvergunning verleend voor één woning met inwoning op de gronden van Koppens. Dit besluit strekt aldus niet tot het voorzien in twee zelfstandige woningen, die ieder afzonderlijk door één huishouden mogen worden bewoond op die gronden. Anders dan Koppens veronderstelt, kan aan deze bouwvergunning dus geen recht voor twee woningen worden ontleend.

Voor zover Koppens betoogt dat de raad desondanks aanleiding had moeten zien twee woningen toe te staan aan de Keizersdijk 8, overweegt de Afdeling het volgende. Zoals hiervoor vermeld heeft de raad als uitgangspunt bij dit plan gehanteerd dat, mede gelet op de Verordening, in het buitengebied in beginsel geen nieuwe burgerwoningen worden toegestaan. Uitzondering hierop kan gemaakt worden, zo is ook door de raad toegelicht, indien het gaat om woningsplitsing als voorzien in de Structuurvisie Bebouwingsconcentraties, die op 14 december 2010 is vastgesteld door de raad. Volgens die structuurvisie is woningsplitsing mogelijk indien een te splitsen woning gelegen is in een kernrandgebied, lint of cluster. De Afdeling stelt vast, en tussen partijen is niet in discussie, dat de woning aan de Keizersdijk 8 niet in een kernrandgebied, lint of cluster ligt. Volgens de structuurvisie is woningsplitsing in andere gebieden slechts mogelijk in het geval waarin een woning in het plan is aangeduid als een cultuurhistorisch waardevol pand. Daarvan is voor de woning aan de Keizersdijk 8, zo blijkt uit de verbeelding, geen sprake. Uit de plantoelichting blijkt, en door de raad is verder toegelicht, dat een dergelijke aanduiding wordt toegekend indien dat voortvloeit uit de in 2005 en 2006 door Monumentenhuis Brabant uitgevoerde inventarisatie van panden die als cultuurhistorisch waardevol moeten worden aangemerkt. De woning aan de Keizersdijk 8 is daarbij niet aangemerkt als cultuurhistorisch waardevol. Ook bij de herinventarisatie die in het kader van dit plan is uitgevoerd, is tot deze conclusie gekomen. In de enkele, niet onderbouwde stelling van Koppens dat de woning wél als cultuurhistorisch waardevol pand had moeten worden gezien, ziet de Afdeling geen aanleiding voor het oordeel dat de raad zich niet op bovengenoemde inventarisaties heeft mogen baseren. De raad heeft zich dan ook op het standpunt kunnen stellen dat een woningsplitsingsmogelijkheid als voorzien in de Structuurvisie Bebouwingsconcentraties in dit geval niet aan de orde is.

Nu geen gebruik kan worden gemaakt van deze uitzondering, zou het toestaan van twee woningen op de gronden aan de Keizersdijk 8, in strijd zijn met het voornoemde uitgangspunt. Naar het oordeel van de Afdeling heeft de raad in hetgeen Koppens heeft aangevoerd met betrekking tot het vertrouwensbeginsel geen aanleiding hoeven zien om in dit geval van dit uitgangspunt af te wijken. Daartoe overweegt de Afdeling dat de omstandigheid dat de locoburgemeester en een gemeenteambtenaar, zo is ter zitting toegelicht, schriftelijk te kennen hebben gegeven dat het deel van de woning aan de Keizersdijk 8 dat voor inwoning wordt gebruikt huisnummer 8a zou krijgen, niet kan worden aangemerkt als een toezegging dat er planologisch ook twee afzonderlijke woningen zullen worden toegestaan.

De raad heeft gelet op al het bovenstaande in redelijkheid slechts één woning toegestaan op de gronden aan de Keizersdijk 8.

Het betoog faalt.

Beroep Van Bommel

Aan dat deel van de gronden van Van Bommel waaraan in dit plan de bestemming "Wonen" met de aanduiding "specifieke vorm van recreatie - minicamping 1" is toegekend, was in het vorige plan, het bestemmingsplan "Buitengebied Asten 2008", de bestemming "Wonen" met de aanduiding "minicamping" toegekend. Ingevolge artikel 15, lid 15.2.3, van de bij het vorige plan behorende regels, bezien in samenhang met de verbeelding, was ter plaatse van die gronden een minicamping toegestaan met maximaal 15 standplaatsen. Van planologisch bestaande rechten die meer standplaatsen op andere delen van de gronden van Van Bommel toestaan, is niet gebleken.

Voor zover Van Bommel wijst op de vrijstelling voor het exploiteren van een minicamping, die op grond van artikel 21 van de destijds geldende Kampeerwet, in 1992 en 1995 zijn verleend, ziet de Afdeling daarin evenmin aanleiding voor het oordeel dat sprake is van bestaande rechten die meer standplaatsen op andere delen van de gronden van Van Bommel toestaan. Op grond daarvan zijn immers maximaal 15 kampeerplaatsen toegestaan op gronden waaraan in het voorliggende plan de bestemming "Wonen" met de aanduiding "specifieke vorm van recreatie - minicamping 1" is toegekend. Anders dan Van Bommel veronderstelt, strekken de bestaande rechten voor het gebruik van haar gronden voor een minicamping zich dus niet uit tot buiten de gronden met een woonbestemming en zijn deze bestaande rechten dus als zodanig in het plan opgenomen.

Door de raad is toegelicht dat hij beleid heeft waarin is bepaald dat minicampings alleen op gronden met de aanduiding "overige zone - recreatief ontwikkelingsgebied" mogen worden gerealiseerd. Aan de gronden van Van Bommel is deze aanduiding niet toegekend. De raad acht het voor andere gronden dan die met de bestemming "Wonen" niet wenselijk dat van dit beleid wordt afgeweken. De Afdeling ziet geen aanleiding voor het oordeel dat de raad dit in redelijkheid had moeten doen. De raad heeft er daarbij belang aan kunnen toekennen dat in het gebied de wettelijke normen voor geur en fijn stof worden overschreden, waardoor het woon- en leefklimaat er onder druk staat. De raad heeft erop gewezen dat rond de gronden van Van Bommel veel veehouderijen liggen. Van Bommel heeft dit niet weersproken. Gelet hierop heeft de raad zich naar het oordeel van de Afdeling in redelijkheid op het standpunt kunnen stellen dat belemmeringen voor omliggende agrarische bedrijven niet zijn uitgesloten. Bovendien valt naar het oordeel van de Afdeling niet in te zien dat de raad dit onvoldoende heeft gemotiveerd.

Voor zover Van Bommel stelt dat op de gronden met de bestemming "Wonen" onvoldoende ruimte bestaat om de minicamping te kunnen realiseren, is door de raad toegelicht dat de gronden met de bestemming "Wonen" een oppervlakte van 8.000 m2 hebben. Volgens de raad zijn op die gronden, naast een woning, voormalige agrarische opstellen aanwezig met een totale oppervlakte van 1.160 m2. Door de raad is toegelicht dat er op de gronden van Van Bommel, ook zonder dat de voormalige agrarische opstallen worden gesloopt, voldoende ruimte bestaat om een minicamping te exploiteren. Van Bommel heeft dit niet gemotiveerd weersproken. Gelet hierop acht de Afdeling dan ook aannemelijk dat op de gronden met de bestemming "Wonen" voldoende ruimte voor een minicamping bestaat en bestaat geen aanleiding om, in afwijking van het beleid, kampeerplaatsen toe te staan op gronden met de bestemming "Agrarisch - Glastuinbouwgebied 1". Gelet op het bovenstaande blijkt dat de belangen van Van Bommel op dit punt bij de afweging zijn betrokken. Niet is gebleken of aannemelijk gemaakt dat daaraan onvoldoende gewicht is toegekend.

Voor zover Van Bommel ten slotte betoogt dat er sprake is van strijd met het gelijkheidsbeginsel omdat de raad wel heeft meegewerkt aan het omzetten van een minicamping naar een landschapscamping aan de Tureluurweg 7, stelt de Afdeling het volgende vast. De raad heeft zich op het standpunt gesteld dat deze situatie verschilt van de aan de orde zijnde situatie omdat de landschapscamping aan de Tureluurweg 7, anders dan de minicamping aan de Gevlochtsebaan 6, gelegen is in zogenaamd "extensief recreatief gebied". Het recreatief beleid is binnen dit gebied gericht op natuurvriendelijke vormen van recreatie. Op grond van dit beleid heeft de gemeente in het verleden in ruil voor aanleg van nieuwe natuur aan de Tureluurweg 7 een landschapscamping toegestaan naast het toenmalige agrarische bedrijf. Van een landschapscamping met natuur is aan de Gevlochtsebaan 6 geen sprake. Voorts heeft de raad van belang geacht dat uit een door de initiatiefnemer van de landschapscamping aan de Tureluurweg 7 aangeleverde onderbouwing is gebleken dat zich geen belemmeringen voordoen voor omliggende agrarische bedrijven. Van Bommel heeft een dergelijke onderbouwing niet overgelegd. In hetgeen Van Bommel heeft aangevoerd ziet de Afdeling geen aanleiding voor het oordeel dat de raad zich ten onrechte op het standpunt heeft gesteld dat de door Van Bommel genoemde situatie niet overeenkomt met de thans aan de orde zijnde situatie.

Gelet op het voorgaande heeft de raad naar het oordeel van de Afdeling in redelijkheid kunnen afzien van het toekennen van de aanduiding "minicamping - 1" aan de gronden van Van Bommel met de bestemming "Agrarisch - Glastuinbouwgebied 1".

De betogen falen.

Beroep Van den Boom

Inleiding

Beantwoording zienswijze

Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (zie onder meer de uitspraak van 9 december 2015, ECLI:NL:RVS:2015:3770), verzet artikel 3:46 van de Awb zich er niet tegen dat de raad de zienswijzen samengevat weergeeft. Dat niet op ieder argument ter ondersteuning van een zienswijze afzonderlijk is ingegaan, is op zichzelf geen aanleiding voor het oordeel dat het bestreden besluit niet voldoende is gemotiveerd. Niet is gebleken dat bepaalde bezwaren of argumenten niet in de overwegingen zijn betrokken.

Het betoog faalt.

Huuraccommodaties

Voor zover het betoog van Van den Boom zo moet worden begrepen dat in het verleden huuraccommodaties ten onrechte zonder omgevingsvergunning zijn opgericht, overweegt de Afdeling dat dat een kwestie van handhaving is die in deze procedure niet aan de orde kan komen.

Het betoog faalt.

Oppervlakte bedrijfsgebouwen

72. Van den Boom stelt dat onduidelijk is of de maximum oppervlakte voor de bedrijfsgebouwen van 2.395 m2 wordt overschreden omdat er geen inrichtingsschets is waarop exact is aangegeven om welke gebouwen het gaat.

Naar het oordeel van de Afdeling is deze planregel voldoende duidelijk en niet in strijd met de rechtszekerheid vastgesteld. In dit verband stelt de Afdeling voorop dat in artikel 15, lid 15.1.2, van de planregels duidelijk is aangegeven wat de maximum oppervlakte van de bedrijfsgebouwen maximaal en per daarin onderscheiden functie is. De genoemde functies acht de Afdeling ook voldoende duidelijk. Met de gegeven omschrijving is aldus voldoende duidelijk welke bebouwing tot de maximum oppervlakte voor bedrijfsgebouwen wordt gerekend. Anders dan Van den Boom veronderstelt, is het in dit geval niet nodig om in het plan een gedetailleerde inrichtingsschets op te nemen waarop exact is aangegeven welke bedrijfsgebouwen met welke functies en van welke omvang op de camping aanwezig zijn. Dat in bijlage 5 bij de toelichting van het vorige plan voor de bedoelde gronden, "Heusden Behelp 13 (Camping de Peel) 2014", een inrichtingsschets was opgenomen waarop dat was weergegeven, maakt dat niet anders. Hierbij wijst de Afdeling overigens op dat in de plantoelichting van dit plan wederom naar die inrichtingsschets wordt verwezen. Overigens blijkt uit de plantoelichting, en is door de raad ter zitting bevestigd, dat het gaat om bestaande legale bedrijfsgebouwen die als zodanig en overeenkomstig de vorige planregeling zijn bestemd.

Voor zover Van den Boom vreest voor een overschrijding van de toegestane maximum oppervlakte voor bedrijfsgebouwen op Camping de Peel, is dit een kwestie van handhaving die hier nu niet aan de orde is.

Het betoog faalt.

Horeca

Aan de gronden van Camping de Peel is de bestemming "Recreatie" met de aanduiding "specifieke vorm van recreatie - kampeerterrein 2" toegekend. Daarbij is aan deze gronden ook de gebiedsaanduiding "overige zone - recreatief ontwikkelingsgebied" toegekend. Het plan laat op deze gronden enkel ondersteunende en routegebonden horeca toe met een maximum oppervlakte van 590 m2. Onder "ondersteunende horeca" wordt op grond van artikel 1, lid 1.91, van de planregels een horecavoorziening verstaan binnen een bestemming waarvan de functie een andere dan horeca is maar waar men uitsluitend ten behoeve van de hoofdfunctie een ruimte specifiek heeft ingericht voor de consumptie van drank en etenswaren. Onder "routegebonden horeca" wordt op grond van artikel 1, lid 1.101, van de planregels verstaan een vorm van kleinschalige horeca, die wordt aangeboden als nevenfunctie bij een recreatieve hoofdfunctie, waar aan passanten vanuit de bestaande bebouwing dranken en versnaperingen worden verstrekt. In de planregels is voorts bepaald dat dit horecagebruik ondergeschikt is en dienstbaar aan de recreatieve functie. Het plan laat zelfstandig gebruik van de horeca, bijvoorbeeld voor feesten en partijen, niet toe.

Het betoog faalt.

Verkeer

Voorts ziet de Afdeling in hetgeen Van den Boom heeft aangevoerd geen aanleiding voor het oordeel dat het aantal verkeersbewegingen op de Behelp als gevolg van het plan zal leiden tot onaanvaardbare geluidoverlast bij de woning van Van den Boom. Daarbij betrekt de Afdeling dat het voorliggende plan voor de gronden van Camping de Peel in vergelijking met het bestemmingsplan "Heusden Behelp 13 (Camping de Peel) 2014" niet in meer of andere planologische mogelijkheden voorziet waardoor de geluidoverlast bij de woning van Van den Boom zou kunnen toenemen. Daarbij betrekt de Afdeling ook dat de raad het aantal verkeersbewegingen dat het plan op de Behelp genereert aanvaardbaar acht.

Gelet hierop faalt het betoog.

Peelexpress en Frietexpress

Het betoog faalt.

Handhaving

Conclusie

Beroep Eraspo

De raad heeft dit naar het oordeel van de Afdeling in redelijkheid kunnen doen. Daarbij heeft de raad van belang kunnen achten dat het uitgangspunt van het voorliggende plan is dat bestaande planologische mogelijkheden worden overgenomen en, mede gelet op de Verordening, in beginsel geen nieuwe ontwikkelingen worden toegestaan die niet in het buitengebied passen. Voorts heeft de raad kunnen wijzen op de wijze van totstandkoming van en de ruimtelijke toets uitgevoerd bij het vorige bestemmingsplan voor deze locaties, zoals opgenomen in de toelichting bij dat plan. In deze toelichting staat dat Eraspo haar composteringsbedrijf aan de Meijelseweg 53 wilde uitbreiden. Die uitbreiding paste niet binnen het provinciale beleid en provinciale regels. Omdat het niet mogelijk was het bedrijf te verplaatsen is bij uitzondering een uitbreiding ter plaatse toegestaan. In de toelichting is daarover onder meer vermeld dat, gelet op provinciaal beleid en provinciale regels en de ruimtelijke aanvaardbaarheid, er compenserende maatregelen moesten worden genomen om de uitbreiding van het bedrijf te kunnen toestaan. Eén van die compenserende maatregelen bestond eruit om de bestaande intensieve veehouderij aan de Meijelseweg 74 op te heffen en de daar toegekende planologische mogelijkheden te beperken. Op deze gronden mocht alleen een grondgebonden bedrijf, waaronder een paardenhouderij, worden voortgezet. De bestaande bedrijfsbebouwing aan de Meijelseweg 74 kon in stand blijven en enkel worden gebruikt voor de opslag van akkerbouwproducten en de stalling van paarden, zo staat in de toelichting. Daarin staat verder dat deze bedrijfsbebouwing op geen enkele wijze mag worden gebruikt ten behoeve van het composteringsbedrijf, ook niet voor activiteiten als opslag van producten of stalling van machines. De raad heeft zich in redelijkheid op het standpunt kunnen stellen dat de situatie in vergelijking met het vorige plan niet is gewijzigd, waardoor geen aanleiding bestaat om tot een andere ruimtelijke afweging te komen en de door Eraspo gewenste aanduiding toe te kennen. De enkele stelling van Eraspo dat zij ter plaatse van de Meijelseweg 74 geen paardenhouderij, maar de stalling van materieel ten behoeve van het composteringsbedrijf aan de Meijelseweg 53 wenst, maakt dit niet anders. Voor zover Eraspo betoogt dat de woning aan de Meijelseweg 74 een lege huls blijft, stelt de Afdeling vast dat deze overeenkomstig de op 16 november 2015 door het college van gedeputeerde staten van Noord-Brabant verleende omgevingsvergunning is bestemd als bedrijfswoning bij de paardenhouderij en dus als zodanig kan worden gebruikt.

Het betoog faalt.

Beroep P.F.M. Aarts

De Afdeling stelt vast dat aan de gronden van P.F.M. Aarts in het voorliggende plan de bestemming "Agrarisch - Glastuinbouwgebied 1" is toegekend. Uit de planregels blijkt dat op de gronden van P.F.M. Aarts agrarische bedrijfsgebouwen ten behoeve van het glastuinbouwbedrijf zijn toegestaan en dat daaraan geen maximum oppervlakte is verbonden. Het plan staat dus evenals het vorige plan, het bestemmingsplan "Buitengebied Asten 2008", de bedoelde gebouwen als agrarische bedrijfsgebouwen overeenkomstig de vergunde situatie toe.

De bedoelde gebouwen zijn derhalve, anders dan P.F.M. Aarts stelt, niet onder het overgangsrecht gebracht.

Reeds hierom faalt het betoog.

Conclusie

Beroep Van den Boer en Van Geffen

Verder heeft de raad volgens hen ten onrechte de afwijkende goothoogte van hun schuur niet als zodanig bestemd, terwijl de raad dat wel had beoogd.

Wat betreft het glasbestand stelt de Afdeling vast dat het glasbestand bij besluit van 24 mei 1977 als tuinderskas is vergund. Het glasbestand moet daarom worden aangemerkt als bestaand legaal agrarisch bedrijfsgebouw. Wat de schuur betreft, stelt de Afdeling het volgende vast. Bij besluit van 13 september 1977 is vergunning verleend voor de bouw van een schuur op gronden die in gebruik waren als agrarisch bedrijf. Deze schuur is, blijkens de bouwtekening bij de vergunning, direct naast de bestaande kassen gesitueerd. Gelet hierop en op de bedrijfsmatige omvang van deze schuur, is de schuur op goede gronden door de raad als agrarisch bedrijfsgebouw aangemerkt. De stelling Van den Boer en Van Geffen dat de schuur als bijgebouw bij hun woning is vergund dan wel altijd als zodanig is gebruikt, kan daaraan reeds niet afdoen omdat zij deze stelling niet nader hebben onderbouwd.

Zoals overwogen onder 48.2 heeft de raad als uitgangspunt bij dit plan dat gelet op het conserverend karakter een vergunde situatie in beginsel als zodanig in het plan wordt opgenomen. Nu aan de gronden waarop het glasbestand en de schuur staan de bestemming "Agrarisch - Glastuinbouwgebied 1" is toegekend, op grond van artikel 5, lid 5.2.1, aanhef en sub a, van de planregels, op voornoemde gronden agrarische bedrijfsgebouwen, inclusief kassen, ten behoeve van het glastuinbouwbedrijf zijn toegestaan en dat voor dit soort gebouwen geen maximale oppervlakte is opgenomen, zijn deze gebouwen als zodanig in het plan bestemd.

Het betoog dat het glasbestand en de schuur niet in het plan zijn opgenomen, faalt dan ook.

De goothoogte van de schuur bedraagt volgens Van den Boer en Van Geffen 3,6 m. Zoals hiervoor reeds is overwogen is de schuur een agrarisch bedrijfsgebouw. Op grond van artikel 5, lid 5.2.2, van de planregels is voor bedrijfsgebouwen een goothoogte van maximaal 5,5 m toegestaan. Gelet hierop overschrijdt de goothoogte van de schuur de in het plan maximaal toegestane goothoogte niet. Er bestaat daarom geen grond voor het oordeel dat de goothoogte van de schuur ten onrechte niet als zodanig is bestemd.

Het betoog faalt.

Beroep Van Heugten

Inleiding

Herhalen en inlassen zienswijze

Hekwerk

De Afdeling wijst erop dat op grond van artikel 14, lid 14.2, van de planregels, expliciet als bouwwerken ten dienste van de bestemming, entreevoorzieningen tot een hoogte van 3 m zijn toegestaan, waartoe, zo heeft de raad ter zitting toegelicht, een entreepoort als deel van een hekwerk, behoort. De Afdeling stelt dan ook vast dat het plan op voorhand niet uitsluit dat een hekwerk ten dienste kan staan van de bestemming.

Voorts blijkt uit de stukken en is ter zitting nader toegelicht dat de gronden van Van Heugten met de bestemming "Natuur" in het kader van bedoeld natuurproject specifiek zijn ingericht als leefgebied voor een aantal kleine diersoorten, waarvoor een waterpoel is aangelegd. Om ervoor te zorgen dat dit leefgebied in stand blijft en zijn functie kan vervullen, moet worden voorkomen dat het direct betreden kan worden door onder meer grote dieren. Daartoe is het hekwerk opgericht, dat wel makkelijk te passeren is voor kleine diersoorten. De Afdeling is gelet hierop van oordeel dat het bedoelde hekwerk op gronden van Van Heugten aangemerkt dient te worden als een bouwwerk dat ten dienste staat van de bestemming "Natuur".

Het betoog van Van Heugten slaagt. Nu het plan aldus het bedoelde hekwerk op de gronden van Van Heugten toestaat, leidt het slagen van het betoog niet tot een vernietiging plan, in zoverre.

Minicamping

93. Van Heugten betoogt dat de omschrijving van het begrip "minicamping" in artikel 1, lid 1.87, van de planregels niet klopt, omdat deze omschrijving alleen kamperen als ondergeschikt gebruik toestaat, terwijl de aanduiding "specifieke vorm van recreatie - minicamping met groepsaccommodatie" die aan zijn gronden is toegekend een kampeerterrein als hoofdactiviteit toestaat.

Voor een aantal bedrijven die zijn gevestigd op gronden met de bestemming "Recreatie" is een specifieke aanduiding opgenomen waarin de toegestane bedrijfsactiviteiten zijn omschreven. Bedoeld is om in die specifieke aanduiding de feitelijke bedrijfsactiviteiten te omschrijven en vast te leggen. Dat is ook voor Van Heugten gebeurd. Zijn bedrijfsactiviteiten zijn op grond van de bestemming "Recreatie" met de aanduiding "specifieke vorm van recreatie - minicamping met groepsaccommodatie" als zodanig bestemd.

Voor zover Van Heugten wijst op de begripsbepaling in artikel 1, lid 1.87, van de planregels, overweegt de Afdeling dat dit niet leidt tot het oordeel dat activiteiten op de gronden van Van Heugten niet als zodanig zijn bestemd. Zoals blijkt uit de begripsbepaling heeft deze enkel betrekking op kampeeractiviteiten op gronden met de bestemming "Agrarisch" of de bestemming "Wonen" en dus niet op de gronden van Van Heugten. Anders dan Van Heugten veronderstelt, houdt artikel 1, lid 1.87, van de planregels dus geen beperking voor de toegestane activiteiten op zijn gronden in.

Het betoog faalt.

Overgangsrecht

94. Van Heugten betoogt dat twee gebouwen die hij als bijgebouwen bij de bedrijfswoning gebruikt ten onrechte onder het overgangsrecht zijn gebracht voor zover deze bijgebouwen gezamenlijk een grotere oppervlakte hebben dan 80 m2. Hiertoe voert hij aan dat de 380 m2 aan bijgebouwen op zijn gronden met een vergunning zijn opgericht en deze niet binnen de planperiode zullen worden verwijderd. Verder stelt Van Heugten dat voor zover de raad wijst op een sloopregeling, hij daarvan geen gebruik heeft willen maken en dat hij dat destijds al kenbaar heeft gemaakt. De raad wist dus dat deze gebouwen zouden worden gehandhaafd, aldus Van Heugten.

De gebouwen op de gronden van Van Heugten zijn met een vergunning als agrarische bedrijfsgebouwen opgericht. In het vorige plan, het bestemmingsplan "Buitengebied Asten 2008", was aan de gronden van Van Heugten de bestemming "Agrarisch - Landschappelijke waarden" toegekend. Op grond van die bestemming waren de legaal opgerichte agrarische bedrijfsgebouwen ter plaatse toegestaan. In dit plan is aan de gronden van Van Heugten de bestemming "Recreatie" toegekend en is een bouwvlak ingetekend. Binnen dit bouwvlak is, naast de bedrijfswoning en gebouwen ten dienste van de minicamping en groepsaccommodatie, enkel nog maximaal 80 m2 aan gebouwen toegestaan in de vorm van bijgebouwen bij de bedrijfswoning. Nu de oppervlakte van de legaal aanwezige gebouwen, daargelaten de vraag of deze wel als bijgebouwen bij de bedrijfswoning kunnen worden aangemerkt, deze maximale oppervlakte ruim overschrijdt, stelt de Afdeling vast dat de raad deze gebouwen niet als zodanig heeft bestemd, waardoor deze gebouwen onder het overgangsrecht zijn komen te vallen. Anders dan de raad stelt, heeft hij niet aannemelijk gemaakt dat deze gebouwen binnen de planperiode zullen worden verwijderd. De enkele opmerking van de raad dat de gebouwen kúnnen worden verwijderd is daartoe onvoldoende. Voorts overweegt de Afdeling dat de gebouwen legaal op de gronden van Van Heugten aanwezig zijn en dat de raad dus niet handhavend tegen de gebouwen kan optreden.

Gelet op het voorgaande heeft de raad niet in redelijkheid kunnen volstaan met een planologische regeling, waarbij de voormalige agrarische bedrijfsgebouwen op de gronden van Van Heugten onder het overgangsrecht zijn komen te vallen.

Het betoog slaagt.

De Afdeling hecht er aan op te merken dat het voorgaande meebrengt dat het op de weg van de raad ligt om een passende regeling voor de legaal bestaande gebouwen in het plan te treffen, daarbij ook rekening houdend met de in dit plan aan de gronden toegekende recreatieve bestemming. Daarbij geeft de Afdeling de raad in overweging te bezien dat Van Heugten naar aanleiding van de nieuwe regeling niet in een nadeliger positie komt te verkeren dan wanneer hij geen beroep zou hebben ingesteld.

Conclusie

F. Conclusies, proceskostenveroordeling en opdracht

Dit besluit dient te worden vernietigd voor zover het betrekking heeft op het plandeel aan de Kloosterstraat 8, de Kloosterstraat ongenummerd en de Kloosterstraat 12 te Ommel.

De beroepen van ZLTO Asten, Van der Velden Holding en Raijmakers tegen het besluit van 18 april 2017, voor zover gericht tegen de zinsnede "Aanvullend op het bepaalde in 4.2.1 en 4.2.2 geldt, dat een toename van de bestaande oppervlakte aan bebouwing ten dienste van een veehouderij alleen is toegestaan, indien:" uit artikel 4, lid 4.2.3, aanhef en onder a, van de planregels, zijn niet-ontvankelijk.

100. Het beroep van Althuizen tegen het besluit van 18 april 2017 is niet-ontvankelijk.

De beroepen van Verrijt, Van Zeeland, Deelen en Van Heugten tegen het besluit van 18 april 2017 zijn gegrond. Dit besluit dient te worden vernietigd voor zover:

De beroepen van Klein Zieverink en Gorissen, Van Helmond, Van Kessel, Jansen, M.A. Aarts, Koppens, Van Bommel, Van den Boom, Eraspo, P.F.M. Aarts, Van den Boer en Van Geffen tegen het besluit van 18 april 2017 zijn ongegrond.

Proceskostenveroordeling

101. De raad dient ten aanzien van Van den Broek vof, Verrijt, Van Zeeland, Deelen, Van Heugten en Van Kessel.

Ten aanzien van overige appellanten bestaat geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Opdracht

102. Uit een oogpunt van rechtszekerheid en gelet op artikel 1.2.3 van het Besluit ruimtelijke ordening, ziet de Afdeling aanleiding de raad op te dragen de hierna in de beslissing nader aangeduide onderdelen van deze uitspraak binnen vier weken na verzending van de uitspraak te verwerken in het elektronisch vastgestelde plan dat te raadplegen is op de landelijke voorziening, www.ruimtelijkeplannen.nl.

Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State:

I. verklaart het beroep van Van den Broek Liskesweg vof

tegen het besluit van 3 juli 2018 van de raad van de gemeente Asten tot vaststelling van het bestemmingsplan "Asten Verzamelplan 2018-1" gegrond;

II. verklaart de beroepen van a. Afdeling Asten van de Zuidelijke Land- en Tuinbouworganisatie;

tegen het besluit van de raad van de gemeente Asten van 18 april 2017 tot vaststelling van het bestemmingsplan "Buitengebied Asten 2016", zoals dat luidt na het besluit van 3 juli 2018 tot gedeeltelijke wijziging daarvan, ongegrond;

III. verklaart de beroepen van:

a. Afdeling Asten van de Zuidelijke Land- en Tuinbouworganisatie;

tegen het besluit van 18 april 2017, voor zover het de zinsnede "Aanvullend op het bepaalde in 4.2.1 en 4.2.2 geldt, dat een toename van de bestaande oppervlakte aan bebouwing ten dienste van een veehouderij alleen is toegestaan, indien:" uit artikel 4, lid 4.2.3, aanhef en onder a, van de planregels betreft, niet-ontvankelijk;

IV. verklaart het beroep van:

tegen het besluit van 18 april 2017 niet-ontvankelijk;

V. verklaart de beroepen van

tegen het besluit van 18 april 2017 gegrond;

VI. verklaart de beroepen van:

tegen het besluit van 18 april 2017 ongegrond;

VII. vernietigt het besluit van 3 juli 2018 voor zover het betrekking heeft op het plandeel aan de Kloosterstraat 8, de Kloosterstraat ongenummerd en de Kloosterstraat 12 te Ommel.

VIII. vernietigt het besluit van 18 april 2017 voor zover:

IX. draagt de raad van de gemeente Asten op om binnen vier weken na verzending van deze uitspraak ervoor zorg te dragen dat de om binnen vier weken na verzending van deze uitspraak ervoor zorg te dragen dat de hiervoor vermelde onderdelen VII en VIII worden verwerkt in het elektronisch vastgestelde plan dat te raadplegen is op de landelijke voorziening, www.ruimtelijkeplannen.nl;

X. veroordeelt de raad van de gemeente Asten tot vergoeding van bij: a. Van den Broek Liskesweg vof in verband met de behandeling van het beroep opgekomen proceskosten tot een bedrag van € 1280,00 (zegge: twaalfhonderdtachtig euro), geheel toe te rekenen aan door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand;

XI. gelast dat de raad van de gemeente Asten aan:

Aldus vastgesteld door mr. D.A.C. Slump, voorzitter, en mr. J. Hoekstra en mr. F.D. van Heijningen, leden, in tegenwoordigheid van mr. M. Vogel-Carprieaux, griffier.

w.g. Slump w.g. Vogel-Carprieauxvoorzitter griffier

Uitgesproken in het openbaar op 7 augustus 2019

458-865-880.

Verzonden: 7 augustus 2019