Aflevering 5-6

De innovatie gedreven concurrentie op technologische features dwingt aandachtshandelaren, zoals Google, Facebook en LinkedIn, voortdurend te innoveren. De angst uit de markt te worden geconcurreerd door meer innovatieve concurrenten of nieuwkomers voorkomt dat zij zekerheid verkrijgen over hun positie op de markt, ondanks hun grote marktaandelen. In deze bijdrage wordt uiteengezet dat marktmacht –en prijsconcurrentie en substitutie– minder relevante maatstaven zijn voor het beoordelen van de concurrentie in de aandachtsmarkt. Succes in de aandachtsmarkt vereist het uitblinken in technologische innovatie en het beheersen van sterke dynamische capaciteiten. Op basis hiervan kunnen vraagtekens worden geplaatst bij het traditionele mededingingsrechtelijke instrumentarium.

De zaak van de ACM tegen Apple over het opleggen van onbillijke (handels) voorwaarden aan datingapp-aanbieders gaat om meer dan alleen datingapps of de App Store. Het biedt een kijkje in de manier waarop de toepassing van het (EU) mededingingsrecht op digitale platforms zich kan ontwikkelen en de mogelijke synergie die op termijn met de DMA zou kunnen ontstaan. Zodoende zal in deze bijdrage worden ingegaan op de keuzes van de ACM met betrekking tot de benadering van de marktdefinitie, de kwalificatie van misbruik alsook de goedgekeurde remedies. Hieruit kunnen belangrijke lessen voor toekomstige zaken worden geleerd. Daarnaast zal deze zaak benaderd worden vanuit de bredere context van de DMA om aan te tonen welke belangrijke aanvullende rol nationale mededingingsautoriteiten zouden kunnen hebben bij de handhaving van deze nieuwe verordening.

Het Gerecht heeft met zijn arrest in de Intel-zaak begin dit jaar het door het Hof van Justitie neergelegde raamwerk toegepast en het besluit van de Europese Commissie uit 2009 vernietigd. De uitspraak bevestigt de noodzaak van grondig en compleet onderzoek in voorwaardelijke kortingenzaken, waarbij men zich de vraag kan stellen of hiermee een goede balans is gevonden. De lat lijkt in het bijzonder hoog te liggen wanneer de as efficient competitor test (AECT) een belangrijk element van de uitsluitingsanalyse is. De AECT blijft echter ook na deze uitspraak geen noodzaak en de waarde van deze test is niet in alle gevallen even groot.

Dit artikel biedt een korte schets van drie recente ontwikkelingen op het gebied van concentratiecontrole en de mogelijke implicaties daarvan voor de praktijk. Ten eerste zal het verwijzingsregime van art. 22 van de Concentratieverordening worden behandeld, aan de hand van de Illumina/Grail-uitspraak van het Gerecht. Ten tweede bespreken wij een recente conclusie van advocaat-generaal Kokott in Towercast inzake de ex post-toepassing van art. 102 VWEU op niet-meldingsplichtige concentraties. Tot slot gaan wij kort in op de herziening van de Europese procedureregels voor concentraties, met name de voorgestelde regels voor de vereenvoudigde procedure.

In 2021 heeft het Hof van Justitie in twee arresten (Whiteland Import Export SRL HvJ EU C-308/19, 21 januari 2021, ECLI:EU:C:2021:47 (Consiliu Concurenţei t. Whiteland Import Export SRL), (‘Whiteland’). en Kilpailu-ja kuluttajavirasto/Eltel HvJ EU C-450/19, 14 januari 2021, ECLI:EU:C:2021:10 (Kilpailu-ja kuluttajavirasto), (‘KJK/Eltel’).) uitspraak gedaan over het thema verjaring bij de publieke handhaving van de Europese mededingingsregels. Per 4 februari 2021 verliep de termijn waarop EU-lidstaten hun wetgeving naar aanleiding van de ECN+ Richtlijn Richtlijn (EU) 2019/1 van het Europees Parlement en de Raad van 11 december 2018 tot toekenning van bevoegdheden aan de mededingingsautoriteiten van de lidstaten voor een doeltreffendere handhaving en ter waarborging van de goede werking van de interne markt, Pb L 11/3, 14 januari 2019, (‘ECN+ Richtlijn’). op orde moeten hebben. Deze ontwikkelingen geven reden om nog eens stil te staan bij het thema verjaring in het licht van Verordening 1/2003. In dit artikel wordt bezien wat deze ontwikkelingen praktisch betekenen voor ondernemingen en mededingingsautoriteiten.