Aflevering 3

Landeninformatie, bijvoorbeeld een ambtsbericht, wordt gebruikt tijdens de behandeling van asielverzoeken. In de praktijk blijkt echter dat de gebruikte landeninformatie niet altijd volledig of actueel is. Een van de oorzaken voor deze gebrekkige landeninformatie ligt mogelijk in de uitvoeringspraktijk van het verzamelen en ter beschikking stellen van deze informatie. Landeninformatie komt immers niet uit de lucht vallen. Uit een analyse van de verplichtingen om landeninformatie te verzamelen en ter beschikking te stellen wordt duidelijk dat de EU-lidstaten actief moeten optreden om een proces van verzamelen en ter beschikking stellen vorm te geven. Hierbij mogen ze de objectiviteit en onpartijdigheid van het proces niet uit het oog verliezen.

Alhoewel de uitspraak van 10 september 2021 hoopgevend is voor Chavez-Vilchez ouders en hun minderjarige derdelander kinderen, moet worden afgewacht hoe de gevolgen zullen uitpakken in de praktijk. Niet alleen valt te bezien hoe wordt getoetst of een broer of zus in aanmerking komt voor een faciliterend visum en een afgeleid verblijfsrecht, maar de hiervoor gestelde vragen over de aard van het verblijfsrecht, mogelijkheden voor permanente vestiging en reguliere verblijfsvergunningen voor gezinshereniging blijven vooralsnog onbeantwoord. Een volledige analoge toepassing van de Richtlijn op deze categorie vreemdelingen, waar de ABRvS in deze uitspraak niet onwelwillend tegenover lijkt te staan, zou veel van de bestaande onduidelijkheid en onevenredigheid wegnemen.

Niet zelden krijgen vreemdelingenrechtadvocaten te maken met cliënten die in aanraking komen met het strafrecht en vice versa. Het strafrecht kan grote gevolgen hebben voor de vreemdelingrechtelijke positie van deze cliënten. Andersom kan het vreemdelingenrecht ook invloed hebben op strafrechtelijke procedures. In deze bijdrage staat het raakvlak tussen het vreemdelingenrecht en het strafrecht in overleverings- en WETS-procedures centraal. De adviserende rol die de IND in deze procedures vervult heeft vaak verstrekkende en onomkeerbare gevolgen voor vreemdelingen met een verblijfsrecht in Nederland. Strafrechtadvocaat Robert Malewicz en vreemdelingenrechtadvocaat Rosa Coene bespreken deze onderbelichte samenwerking tussen het OM en de IND.

Op basis van het Unierecht kunnen lidstaten economisch inactieve Unieburgers zonder voldoende middelen van bestaan verwijderen van hun grondgebied. Wanneer geven Unieburgers gevolg aan een dergelijk verwijderingsbesluit en wanneer kunnen zij weer terugkeren om met schone lei een nieuw verblijfsrecht te genieten? Deze bijdrage staat in het teken van een kritische bespreking van de prejudiciële beslissing van het Europees Hof van Justitie in de FS-zaak (C‑719/19). Hierin kwam het Hof tot de conclusie dat een individuele beoordeling van de vraag of de verwijderde Unieburger zijn of haar verblijf daadwerkelijk en effectief heeft beëindigd aan de basis moet staan van een rechtmatige terugkeer.

In de rubriek ‘Potentieel Prejudicieel’ formuleren deskundigen in het Europees migratierecht prejudiciële vragen die aan het Hof van Justitie van de Europese Unie zouden kunnen of moeten worden gesteld. In deze aflevering bespreekt Sjoerd Thelosen de praktijk dat vreemdelingen die om redenen van openbare orde niet in Nederland mogen verblijven, maar ook niet kunnen vertrekken vanwege een 3-EVRM-risico, worden veroordeeld tot een eindeloos gedoogd illegaal verblijf. Met het bijkomende zware inreisverbod is dit verblijf zelfs strafbaar. Recente jurisprudentie van het Hof van Justitie van de Europese Unie maakt dat deze praktijk onder de loep genomen moet worden en dat aanvullende prejudiciële vragen voor de hand liggen.

De redactie is verguld met de hieronder afgedrukte bijdrage van schrijver Arnon Grunberg aan de rubriek Migratie, Recht en Literatuur. Grunberg bespreekt daarin een zeer kort verhaal van Peter Handke. Hij schreef de redactie dat het hem vooral gaat over de vraag ‘hoe we moeten omgaan met vermeende of werkelijke wandaden, welke wandaad is groot genoeg om ervoor te zorgen dat iemand niet meer in aanmerking komt voor een asielvergunning. Dat ligt ten grondslag aan de tekst.’

In haar boek over de moderne revoluties On Revolution grijpt Hannah Arendt op een bepaald moment in haar betoog terug op twee literaire werken uit de tweede helft van de 19e eeuw: De Legende van de Groot Inquisiteur uit De Gebroeders Karamazow van de Russische schrijver Fjodor Dostojewski en de novelle Billy Budd van de Amerikaanse schrijver Herman Melville.