Aflevering 3

Verzoekster vraag verlof tot het leggen van bewijsbeslag op een samenlevingscontract dat is gesloten tussen haar grootmoeder en diens kleinzoon, en op rekeningafschriften van de rekening(en) van grootmoeder. Tevens wordt verzocht dat de deurwaarder een proces-verbaal van bevindingen opstelt van sieraden en horloges die in de woning worden aangetroffen. Achtergrond van deze verzoeken is het vermoeden dat grootmoeder (93 jaar) niet meer in staat is haar belangen waar te nemen en dat kleinzoon (circa 30 jaar) haar ‘kaalplukt’. Verzoekster, die verwacht te erven, wil hiertegen actie ondernemen.

Na het leggen van conservatoire (derden)beslagen heeft de beslagleggende partij, Acciona, een zaak aanhangig gemaakt. Deze zaak betreft echter niet een procedure die strekt tot het verkrijgen van een voor tenuitvoerlegging vatbare veroordeling tot voldoening van de vordering, ter verzekering waarvan het conservatoir beslag is gelegd. OSX Leasing vordert daarom de opheffing van alle conservatoire beslagen die Acciona ten laste van OSX Leasing heeft doen leggen.

Man en vrouw hebben in 2003-2004 een relatie gehad. De vrouw heeft in die periode diverse geldbedragen aan de man uitgeleend. Hij heeft in 2004, 2005, 2006 en 2007 toegezegd te zullen terugbetalen, maar feitelijk is het nooit tot terugbetaling gekomen. Op 31 mei 2007 heeft de vrouw conservatoir derdenbeslag doen leggen onder de Staat (Ministerie van Defensie) tot zekerheid van haar vordering, begroot op € 150.000.

Bouwpro BV heeft in april 2013 een onroerende zaak in Utrecht aangeboden aan Stichting Shri Ganesh. Partijen hebben vervolgens onderhandeld. Eind oktober heeft Bouwpro laten weten dat zij de kavel aan een andere partij heeft verkocht. Die levering vond plaats op 8 november 2013. De Stichting heeft daarop verlof gevraagd om beslag te leggen op het perceel. De Stichting wenste primair nakoming van de koopovereenkomst, waarvoor zij conservatoir beslag tot levering wil leggen en subsidiair wenst zij ter verzekering van verhaal voor geleden en te lijden schade conservatoir verhaalsbeslag te leggen. Bouwpro vordert in dit kort geding primair opheffing van het op 28 november 2013 door de Stichting gelegde conservatoir beslag op de onroerende zaak.

Eerder dit jaar oordeelde de Hoge Raad over de positie van KBC als pandhouder / hypotheekhouder na executie van scheepscasco’s (zie ECLI:NL:HR:2014:440). De Hoge Raad bevestigde daarbij het arrest van het Hof ’s-Gravenhage uit 2012. Dit arrest van het hof verscheen recentelijk op rechtspraak.nl. Het hof had daarin geoordeeld dat KBC dient te worden aangemerkt als pandhouder wiens recht door de executie is vervallen (480 Rv).

In deze renvooiprocedure is tussen partijen in geschil of de vrouw een aanspraak kan maken op de resterende executieopbrengst van registergoederen die door de bank zijn geveild. De geveilde registergoederen behoorden in eigendom toe aan een stichting, waarvan oorspronkelijk man en vrouw bestuurder waren. De resterende executieopbrengst bevindt zich in depot bij de notaris. De vrouw is van mening dat zij een vordering heeft op haar voormalige echtgenoot. Voorts is de vrouw van mening dat zij haar vordering op de man op het stichtingsvermogen kan verhalen.

Eisers hadden een verbod gevorderd van de executie van hun woonhuis door de bank. De voorzieningenrechter heeft dit verbod in december 2013 reeds in een verkort vonnis (‘kopstaartvonnis’) afgewezen. Thans geeft de voorzieningenrechter de motivering van de beslissing.

Bij notariële akte, verleden voor een Belgische notaris, zijn verplichtingen vastgelegd met betrekking tot een opstalrecht en een daarvoor verschuldigd maandelijks bedrag, die de vennootschap naar Belgisch recht Sandton Grand Hotel Reylof Gent BVBA aan ‘t Reylof c.s. verschuldigd is. Sandton Holding is in de notariële akte als tussenkomende partij opgenomen. Sandton Grand Hotel Reylof Gent BVBA is achtergebleven in de betaling van de verschuldigde bedragen. Volgens ‘t Reylof c.s. bedraagt de achterstand ten minste € 600.000,00, te vermeerderen met rente en kosten.

De personen A en B zijn hoofdelijk veroordeeld tot betaling van een geldsom aan IDM Leasemaatschappij. Dit vonnis is op 9 oktober 1997 aan A en B betekend. Bij exploot van 6 maart 2013 is de rechtsovergang van de vordering naar IDM Finance en daarmee de bevoegdheid om de voorschreven executoriale titel ten uitvoer te leggen aan A en B aangezegd. Bij exploot van 3 mei 2013 heeft IDM Finance, als rechtsopvolgster van IDM Leasemaatschappij, ten laste van onder meer A executoriaal derdenbeslag doen leggen onder Fortunate Travel op al hetgeen Fortunate Travel aan A verschuldigd was of zou worden. Tegelijk met het derdenbeslag is aan Fortunate Travel een formulier voor het doen van de derdenverklaring, als bedoeld in artikel 475 lid 2 Rv betekend.

Deze procedure heeft betrekking op een groot aantal facturen, waarvan accountantskantoor Lodder meent dat accountantskantoor Blueline deze aan haar dient te voldoen. Als verweer tegen de verschuldigdheid van de facturen waarvan Lodder c.s. in deze procedure betaling vordert, voeren Blueline c.s. in algemene zin aan dat deze reeds zijn voldaan door verrekening in rekening-courant, dan wel dat sprake is van meerwerk waarvoor geen opdracht is gegeven, dan wel dat de vorderingen zijn verrekend met ten onrechte betaald meerwerk. De rechtbank beoordeelt de facturen en veroordeelt Blueline tot betaling.

Royal Med is veroordeeld om aan X bepaalde bedragen te betalen. X heeft executoriaal beslag gelegd ten laste van Royal Med op roerende zaken in een bedrijfspand, waar ook moederbedrijf SMG en zusterbedrijf Eurotape zijn gevestigd. SMG en Eurotape vorderen opheffing van de beslagen. Zij stellen dat de beslagen roerende zaken toebehoren aan SMG of Eurotape, en niet aan beslagdebiteur Royal Med.

G werkte bij het verzekeringskantoor van eiser(s). G is gebonden aan een concurrentiebeding van zijn oude werkgever, gedaagde. Deze heeft gesteld dat G dwangsommen heeft verbeurd wegens het overtreden van het concurrentiebeding. Eiser komt als derde op tegen de dreigende executie van dwangsommen. Nu er geen sprake is van een kennelijke juridische misslag worden de vorderingen van eiser afgewezen.

Allsafe exploiteert een opslagbedrijf. Op 8 juni 2011 heeft Allsafe de inhoud van opslagunit met nummer 0013 bij opbod verkocht wegens een huurachterstand. G heeft toen jegens Allsafe een procedure aanhangig gemaakt. De rechtbank veroordeelde Allsafe bij vonnis van 5 februari 2014 tot betaling van een schadevergoeding van € 60.000, wegens onrechtmatige verkoop van aan G in eigendom toebehorende goederen, die waren opgeslagen in de door hem samen met wijlen zijn vader van Allsafe gehuurde opslagunit. G heeft het vonnis aan Allsafe gefaxt. Bij dagvaarding in verzet heeft Allsafe vervolgens G gedagvaard. G heeft daarop bij deurwaardersexploot het vonnis aan Allsafe doen betekenen. Daarbij is aan Allsafe bevel gedaan om binnen twee dagen aan de inhoud van het vonnis te voldoen. Aangezegd is voorts dat in geval niet wordt voldaan aan het bevel het vonnis ten uitvoer zal worden gelegd door alle middelen rechtens.

Op 15 april heeft de Tweede Kamer heeft deze week ingestemd met het voorstel tot wijziging van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering en het Burgerlijk Wetboek in verband met het transparanter en voor een breder publiek toegankelijk maken van de executoriale verkoop van onroerende zaken (33484).

Eiser is veroordeeld tot gevangenisstraffen. Daarnaast is hij in zaak A en zaak B veroordeeld om aan benadeelden een schadevergoeding te betalen. In zaak C is aan eiser TBS opgelegd. Voor wat betreft de schadevergoedingsmaatregelen staat in zaak A nog open een bedrag van € 3.682,47, te vervangen door 58 dagen hechtenis en in zaak B een bedrag van €13.818, te vervangen door 192 dagen hechtenis. Sinds 22 januari 2014 is eiser gedetineerd in verband met de tenuitvoerlegging van de aan de schadevergoedingsmaatregelen gekoppelde vervangende hechtenis.

Kompas Overseas uit Panama (Kompas) was ontevreden over een schip dat zij in 1997 van het Russische Northern River Shipping Company (NRSL) had gekocht. Een Russisch scheidsgerecht heeft NRSL tot een betaling aan Kompas veroordeeld. De directeur van Kompas woont sinds 2006 als vluchteling in Nederland. Rechtbank Amsterdam heeft Kompas in 2012 verlof verleend tot tenuitvoerlegging van de beslissing van het scheidsgerecht. NRSL is hiertegen in beroep gegaan. Het hof oordeelde dat NRSL ontvankelijk was in dat beroep. Nu heeft het hof de beslissing van de rechtbank bekrachtigd waarbij het verlof tot tenuitvoerlegging is verleend. Een kort overzicht van deze zaak.

FHL BV exploiteerde een café in een gehuurd pand. FHL is gefailleerd. De bedrijfsinventaris was aan FHL ter beschikking gesteld door Vier Jaargetijden Franchise. De Ontvanger heeft voor het verhaal van onbetaald gelaten belastingschulden van FHL bodembeslag gelegd op de zich in het pand bevindende bedrijfsinventaris. Horeca Holding, enig aandeelhouder en bestuurder van Vier Jaargetijden heeft op de voet van art. 435 lid 3 Rv bij de belastingdeurwaarder verzet gedaan tegen verhaal van de Ontvanger op de bedrijfsinventaris. Hierdoor is het executoriaal bodembeslag van rechtswege omgezet in een conservatoir beslag. De in beslag genomen zaken zijn in gerechtelijke bewaring genomen.

X deed zaken met de Y-groep, en had daarbij contact met Y Holland. In dit geding vordert Z veroordeling van X tot betaling van enkele facturen. Aan deze vordering legt Z ten grondslag dat de vorderingen op X waarop de facturen betrekking hebben, aan haar zijn gecedeerd door Y Duitsland, aan wie Y Holland haar vorderingen op X had overgedragen.

De Spijker heeft twee alleen zelfstandig bevoegde bestuurders, de (thans nog) echtelieden X en Y. Zij zijn tevens elk 50% aandeelhouder. Op vordering van De Spijker is Y veroordeeld om enkele aan het vermogen van de Spijker onttrokken gelden op de bankrekening van de Spijker terug te storten.

Op 17 april 2014 is een wetsvoorstel ter consultatie gelegd ter vereenvoudiging van het burgerlijk procesrecht en de digitalisering van procedures in burgerlijk recht in hoger beroep en in cassatie. De consultatie loopt tot 20 juni 2014.

Pandhouder en beslaglegger hebben belang bij behoud van het verhaalsobject. Het in deze bijdrage te bespreken arrest laat zien dat de positie van de pandhouder anders is geregeld dan die van de beslaglegger. Waarom is dat zo? En is daarmee de pandhouder slechter af dan de beslaglegger?

Een vonnis in kort geding kan zijn werking verliezen door een bodembeslissing. Er kunnen twee gevallen worden onderscheiden waarin de beslissing ten gronde een in kort gewezen vonnis doet vervallen. Het is mogelijk dat de bodemrechter een uitspraak doet, die met zich brengt dat de grondslag aan de beslissing in kort geding komt te ontvallen. De andere mogelijkheid is dat de uitspraak ten principale de grondslag van het vonnis in kort geding niet aantast, maar dat de bodemrechter het in kort geding gegeven verbod/bevel opheft of vervangt door een ander petitum. In dat laatste geval doet zich de vraag voor op welk tijdstip de voorlopige voorziening vervalt, terwijl voorts aan de orde kan zijn een situatie dat de uitspraak in kort geding niet of nauwelijks verschilt van die van de bodemrechter, maar dat er een aanmerkelijk verschil is door een externe omstandigheid: executie van de beslissing in de hoofdzaak is nog niet mogelijk, omdat betekening nog niet heeft plaats gevonden, terwijl het vonnis in kort geding al wel betekend is en dus executabel. Bij deze vragen wordt in dit artikel stil gestaan.

Enkele overdenkingen bij Hoge Raad 20 december 2013 inzake Diageo Brands B.V. / Simiramida – 04 Eood, RvdW 2014/74, met name bij de daarin aan de orde gestelde uitzondering van openbare orde.