Aflevering 1

In kort geding I is appellante sub 1 tot betaling van een aanzienlijk geldbedrag veroordeeld op grond van verschillende overeenkomsten. In een nadien gestarte bodemprocedure hebben appellanten de (ver)nietig(baar)heid van die overeenkomsten ingeroepen. Appellanten hebben krachtens verleend verlof beslag ten laste van geïntimeerden laten leggen op een aantal onroerende zaken, banksaldi en andere door een groot aantal banken voor hen gehouden vermogensbestanddelen, kunstwerken en juwelen. Geïntimeerden hebben in kort geding II onder meer de opheffing van de beslagen gevorderd. Appellanten hebben in reconventie onder meer de schorsing gevorderd van het vonnis in kort geding I tot dat op het geschil in de bodemprocedure zal zijn beslist. De voorzieningenrechter heeft de vorderingen in conventie, waaronder de opheffing van de beslagen, toegewezen en de vorderingen in reconventie afgewezen.

Alliander heeft ten laste van appellant beslag gelegd op diens woonhuis. Tevens is er derdenbeslag gelegd onder ING Bank. Alliander heeft aan haar vorderingen in de hoofdzaak ten grondslag gelegd dat appellant als voormalig werknemer van Liander fraude heeft gepleegd en op grond van artikel 6:162 BW en 7:661 BW aansprakelijk is voor de daaruit voortvloeiende directe en indirecte schade, alsmede, dat Liander bedoelde vordering aan Alliander heeft gecedeerd. De beslagen strekken tot verhaal van een voorlopig op € 1.386.400 begrote vordering.

Voith heeft een belangrijke werknemer (A) verloren aan Econvert. Voith heeft ter onderbouwing van haar standpunt dat A zijn concurrentiebeding en geheimhoudingsverplichtingen heeft geschonden bewijsbeslag gelegd onder A en Econvert. Na verschillende selecties is de dataset in een aantal stappen teruggebracht.

Gedaagde, een aannemer in weg- en waterbouw, heeft aan haar vordering waarvoor zij beslag heeft doen leggen ten grondslag gelegd dat het aanbrengen van een deugdelijke betonvloer in de bouwkuip is mislukt, doordat duikonderneming Qceas onderwaterbeton heeft gestort terwijl de bouwkuip – die Qceas vooraf zelf had geïnspecteerd – daarvoor niet gereed was. Gedaagde stelt dat zij als gevolg daarvan schade heeft geleden, bestaande uit de kosten van herstelwerkzaamheden en de vordering tot vergoeding van de contractuele boete en schade van de hoofdaannemer jegens gedaagde. Gedaagde wil haar schade door Qceas vergoed zien.

Twee projectontwikkelaars hebben een geschil over de koopovereenkomst van een ontwikkelingslocatie in een stadscentrum. Ter zekerheid van verhaal van zijn beweerdelijke vordering heeft BBOM ten laste van Molenparc conservatoir derdenbeslag gelegd onder NBO, de koper aan wie Molenparc de onroerende zaken heeft verkocht. NBO is gefailleerd, maar de curator wil de koopovereenkomst gestand doen. Molenparc vordert nu in een kortgedingprocedure dat het beslag op de vordering tot betaling van de koopprijs wordt opgeheven zodat de levering aan de koper kan plaatsvinden. Molenparc stelt dat BBOM de eigendomsoverdracht blokkeert en dat zij daardoor jegens Molenparc onrechtmatig handelt, dat het beslag vexatoir is, dat het beslag dient te worden opgeheven in het kader van een belangenafweging en dat BBOM geen vorderingsrecht heeft.

Gedaagde was in dienst van Van Huis Uit BV (VHU) als producent van reclamejingles. Hij heeft nevenwerkzaamheden verricht, hetgeen hem in zijn arbeidsovereenkomst is verboden. Gedaagde is na een onderzoek ontslagen omdat VHU op de zakelijke computer van gedaagde 25 bestanden heeft aangetroffen die hij aan Reelworld heeft verstuurd (een concurrent van VHU).

Het verzoek van verzoekster strekt tot het verkrijgen van verlof voor het leggen van conservatoir beslag tot levering op een aantal onroerende zaken (tuinland en cultuurgrond). Verzoekster legt aan haar verzoek ten grondslag dat tussen haar en gerekestreerden een koopovereenkomst tot stand is gekomen uit hoofde waarvan verzoekster van gerekestreerden de bewuste onroerende zaken zou hebben gekocht. Zij heeft echter het bestaan van een dergelijke overeenkomst onvoldoende aannemelijk gemaakt. De door verzoekster gestelde overeenkomst zou mondeling tot stand zijn gekomen. Dat kan naar het oordeel van de voorzieningenrechter onvoldoende worden afgeleid uit de overgelegde stukken. Daar komt bij dat onduidelijk is of gerekestreerden in dezen wel als verkoper hebben opgetreden. Er is immers sprake van een executoriaal verkooptraject dat is ingezet door Rabobank Peelland Zuid en/of Rabobank Nederland als hypotheekhouders. Dat de rol van Rabobank Peelland Zuid slechts beperkt zou zijn tot het afgeven van een royementsverklaring is door verzoekster onvoldoende aannemelijk gemaakt. Voor zover Rabobank Nederland al goedkeuring zou hebben verleend, zoals verzoekster stelt, dan mocht verzoekster er onder de gegeven omstandigheden niet vanuit gaan dat die toestemming ook was gegeven namens Rabobank Peelland Zuid omdat de makelaar zou hebben aangegeven dat Rabobank Nederland besliste in deze zaak. Het is dus maar de vraag of niet Rabobank Nederland en Rabobank Peelland Zuid als verkopende partij moet worden aangemerkt.

C is een bedrijf dat zich bezighoudt met de verkoop en montage van kunststof elementen. A en B zijn de enige vennoten van C . A kocht glas in bij glasproducent Flintermann GmbH & Co. Flintermann heeft onder eisers A, B en C verschillende (derden)beslagen gelegd. Eisers vorderen thans opheffing van de beslagen. C stelt daartoe dat de door Flintermann gelegde beslagen vexatoir zijn. Er was een betalingsregeling afgesproken. Op het moment dat Flintermann beslagverlof heeft gevraagd was slechts een bedrag van € 194,67 daadwerkelijk opeisbaar, terwijl Flintermann in haar beslagrekest de voorzieningenrechter heeft voorgehouden dat zij een bedrag van € 9.538,79 opeisbaar van C te vorderen had.

De huurovereenkomst tussen G en A is door de kantonrechter beëindigd en daarbij is A veroordeeld de woning te ontruimen. A is in beroep gekomen van dit vonnis. Daarbij heeft A incidenteel gevorderd dat het hof de tenuitvoerlegging van het vonnis waarvan beroep, althans de daarbij toegewezen vordering tot ontruiming op de voet van artikel 351 Rv zal schorsen totdat het hof eindarrest heeft gewezen.

Appellant (een advocaat) heeft op verzoek van Pegroam tot verhaal van de vordering executoriaal derdenbeslag onder Nemaco laten leggen op vorderingen van Y op Nemaco. Nadat in 2008 Pegroam een verklaringsprocedure is gestart tegen Nemaco heeft de rechtbank Amsterdam bij vonnis van 25 februari 2009 Nemaco veroordeeld om aan Pegroam te betalen een bedrag van € 95.457. Vervolgens heeft Y in 2009 meerdere vorderingen tegen Pegroam ingesteld die alle als inzet hebben dat Pegroam geen rechten aan het verstekvonnis uit 1982 kan ontlenen.

Op grond van een kortgedingvonnis heeft X executoriaal beslag gelegd op alle aandelen die Y (Johnny Loco) houdt in drie BV’s. X verzoekt de rechtbank verlof te verlenen voor executoriale verkoop van de aandelen met terzijdestelling van de blokkeringsregelingen. De rechtbank wijst het verzoek toe.

Bij vonnis in kort geding van 5 november 2014 heeft de voorzieningenrechter gedaagde veroordeeld om binnen één week na betekening van het vonnis de hond Ben af te leveren aan Stichting Huisdieren Meldpunt Utrecht op straffe van een dwangsom van € 500 voor iedere dag dat zij niet aan die veroordeling voldoet, tot een maximum van € 5.000 is bereikt. Eiser heeft het vonnis betekend aan gedaagde, maar gedaagde heeft de hond niet afgegeven.

De heren A en B zijn door de Ondernemingskamer veroordeeld tot betaling van € 435.962,05 aan de curatoren. Bij exploten van 7 mei 2013 hebben de curatoren executoriaal derdenbeslag ten laste van A laten leggen onder zijn twee zoons (gedaagden). De zoons zijn door de curatoren gesommeerd een verklaring af te leggen als bedoeld in artikel 476a Rv. Bij conclusie van antwoord hebben de zoons een dergelijke verklaring afgelegd. De curatoren vorderen nu veroordeling van de zoons tot betaling, op de grond dat de bij conclusie van antwoord gedane verklaring van de zoons niet voldoet aan de eisen die de wet daaraan stelt.

A en B zijn buiten gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. B is eigenaar van de echtelijke woning. B heeft aan Rabobank een eerste hypotheekrecht op de woning. Voor deze hypothecaire schuld zijn A en B hoofdelijk aansprakelijk. De Rabobank heeft een vordering op B en A van € 270.000,00 uit hoofde van de aankoop- en verbouwingsfinanciering van de woning, alsmede een vordering van € 50.000,00 op B uit hoofde van een door B gegeven borgtocht voor de schuld van zijn op 19 november 2013 gefailleerde bedrijf X BV. Bij brief van 2 december 2013 heeft de Rabobank de financiering opgezegd omdat betalingsverplichtingen niet volledig werden nagekomen, de borgtocht onbetaald bleef en er beslag was gelegd op de woning.

Op 1 december 2014 heeft de voorzieningenrechter van de rechtbank Noord-Holland uitspraak gedaan in een zaak die was aangespannen door voormalig advocaat Moscowicz (eiser) in verband met de voorgenomen openbare verkoop van door zijn voormalig advocaat (gedaagde) in beslag genomen zaken in de woning van eiser. De voorzieningenrechter heeft geoordeeld van een aantal zaken beslist dat deze zijn te beschouwen als ter voldoening in primaire levensbehoeften en het beslag daarvan opgeheven (een eettafel met stoelen en twee zitbanken). Over de andere inbeslaggenomen zaken heeft de voorzieningenrechter beslist dat gedaagde geen misbruik maakt van het hem toekomende recht om deze openbaar te laten verkopen. Weliswaar is aannemelijk dat uit de netto-opbrengst van de verkoop slechts de vordering van de belastingdienst kan worden voldaan, maar een gerechtvaardigd belang bij executie is ook dat een schuldenaar, om executie te voorkomen, op een andere wijze tot betaling overgaat of een regeling met de schuldeiser overeen komt teneinde een voor hem nadelige executoriale verkoop te voorkomen.

M en V waren gehuwd in gemeenschap van goederen. Enkele dagen nadat M door de rechter is veroordeeld om ruim € 300.000 aan X te betalen, hebben M en V huwelijkse voorwaarden opgesteld waarbij iedere gemeenschap van goederen is uitgesloten. X heeft nadien ten laste van V loonbeslag gelegd tot verhaal van de vordering. Thans vordert V in een kortgedingprocedure dat het beslag wordt opgeheven. V stelt hiertoe onder meer dat het leggen van beslag op het in de toekomst door haar te verwerven privévermogen onrechtmatig is. Als verweer voert X onder meer aan dat de huwelijkse voorwaarden met geen ander doel zijn opgesteld dan de verhaalsmogelijkheden van X te frustreren zodat de huwelijkse voorwaarden terecht zijn vernietigd op grond van artikel 3:45 BW (actio pauliana).

De bank heeft een verzoekschrift ingediend tot het verkrijgen van verlof als bedoeld in artikel 3:268 lid 2 BW, om Camping en Bungalowpark ‘De Bergvennen’, ondershands te verkopen volgens de bij het verzoek gevoegde koopovereenkomst. De bank stelt daartoe dat zij eerste hypotheekhoudster is met betrekking tot het registergoed. De eigenaar van het registergoed is volgens de bank de verplichtingen uit hoofde van de lening onder hypothecair verband niet nagekomen op grond waarvan de bank genoodzaakt is tot executoriale verkoop van het registergoed. De bank verzoekt nu de voorzieningenrechter toestemming te verlenen om het registergoed ondershands te mogen verkopen voor een bedrag van € 750.000. Het registergoed is verhuurd aan Have Beheer BV.

NHA en Plathos verschillen van mening over de strekking en de reikwijdte van de tussen hen gesloten agentuurovereenkomst. NHA is vervolgens veroordeeld door de Limburgse kantonrechter tot nakoming van de agentuurovereenkomst met Plathos Group, zoals het starten van de verkoop van alle producten op het gebied van eLearning opleidingen van Plathos Group. NHA is in beroep gegaan, de appelprocedure loopt nog.

Eiser en gedaagde zijn buren. Zij hebben een geschil over de schutting tussen hun percelen. Ter comparitie is een schikking bereikt. Eiser accepteert een deel van de schutting, een ander deel zal door gedaagde worden verlaagd, en ook de beplanting zal door gedaagde gesnoeid worden tot onder de hoogte van de schutting. Daarbij is een dwangsom opgelegd. In dit geding vordert eiser de betaling van de dwangsom.

In deze procedure vordert (onder meer) Lindesteyn een veroordeling van gedaagden om een opgave te doen van alle voor verhaal vatbare vermogensbestanddelen. Tussen partijen staat vast dat gedaagde is veroordeeld om aan Lindesteyn te betalen een bedrag van € 2.445.000. Lindesteyn legt aan het gevorderde ten grondslag dat gedaagde niet vrijwillig heeft voldaan aan zijn betalingsverplichting , dat zij haar vordering slechts tot een bedrag van € 800.000 heeft kunnen verhalen, omdat zij weinig concrete verhaalsobjecten heeft kunnen traceren. Lindesteyn stelt dat gedaagde weigert inlichtingen en inzage in zijn vermogens- en inkomenspositie te verstrekken, ondanks dat hij daartoe bij vonnis in kort geding van 5 juni 2012 op straffe van verbeurte van een dwangsom is veroordeeld. Nu van de dwangsomveroordeling onvoldoende prikkel tot nakoming is uitgegaan en zij geen andere (verhaals)mogelijkheden heeft om tot voldoening van haar vordering te komen, is noodzakelijk om de tenuitvoerlegging van de informatieverplichting waartoe gedaagde is veroordeeld, thans bij lijfsdwang toe te staan, aldus Lindesteyn.

Een Tsjechisch advocatenkantoor (A) heeft concepten gemaakt voor een aandelenoptieovereenkomst tussen Universal Music International Holding en de aandeelhouders van de Tsjechische platenmaatschappij B & M. De aandeelhouders maakten uiteindelijk aanspraak op een hogere prijs dan Universal voor ogen had, en uiteindelijk is er een schikking getroffen. Universal Music vorderde vergoeding van de schade die zij stelt te hebben geleden als gevolg van de handelwijze van een medewerker van A bij het opstellen van de tekst van de aandelenoptieovereenkomst. Het gevorderde schadebedrag bestaat in het verschil tussen de beoogde verkoopprijs en het schikkingsbedrag en de kosten die Universal Music heeft moeten maken in verband met de arbitrage en de schikking.

Bij vonnis van het Tribunal de Commerce te Parijs, Frankrijk, van 16 april 1991 is een door het Amerikaanse Servaas Inc. tegen Irak aanhangig gemaakte vordering van in hoofdsom ruim USD 14 miljoen toegewezen. Op 10 juli 1991 heeft de president van de rechtbank Amsterdam exequatur op dat vonnis verleend.

Appellant heeft een schip gekocht van X. Geïntimeerde trad op als makelaar van de verkoper. Het hof dient thans te beoordelen of geïntimeerde voorafgaand aan de verkoop aan appellant een onderzoek in het scheepsregister had behoren te doen, zodat de teboekstelling van de boot en het daarop gevestigde hypotheekrecht tijdig aan het licht gekomen zouden zijn.

De gemeente Eindhoven is bij verstek veroordeeld tot betaling aan appellant van een schadevergoeding. De raadsman van appellant heeft bij brief van 7 februari 2013 het verstekvonnis aan het College van Burgemeester en Wethouders van de gemeente gezonden. In zijn brief heeft hij de inhoud van de veroordeling kenbaar gemaakt en heeft hij de gemeente tevens gesommeerd om ter voldoening aan het vonnis een bedrag van € 472.097,19 op zijn derdenrekening over te maken.

Enexis is netbeheerder in de zin van de Gaswet en Elektriciteitswet. Nadat de contracten voor de levering van elektriciteit aan het adres van geïntimeerde zijn ontbonden, wil Enexis de aansluitingen in het huis van geïntimeerde afsluiten. Volgens Enexis gebruikt geïntimeerde energie zonder energieleverantiecontract, en dus onrechtmatig, althans zonder daarvoor te betalen. Enexis lijdt daardoor schade, omdat zij als gevolg van de wanbetaling van geïntimeerde niet langer een vergoeding voor de netwerkkosten ontvangt.

Architectural Projects Nederland (APN) heeft met een afbouwbedrijf een geschil over betalingen van door APN verzonden facturen. Het geschil spitste zich toe op de vergoeding van buitengerechtelijke kosten.

Eiser was verdacht van witwassen van een geldbedrag van € 123.045. Dit geldbedrag is in de woning van eiser aangetroffen en strafvorderlijk in beslag genomen. Het hof kwam later tot het oordeel dat van witwassen geen sprake was, zodat eiser daarvan is vrijgesproken. Het bij eiser gevonden bedrag was waarschijnlijk wel afkomstig uit ‘zwarte’ inkomsten. Het hof heeft teruggave van het bedrag aan eiser gelast. Dit vonnis is op 9 oktober 2014 onherroepelijk geworden, en de advocaat van eiser heeft teruggave van het bedrag verzocht. Op 14 oktober 2014 heeft de officier van justitie op het verzoek geantwoord: “Ik zal niet overgaan tot teruggave. De belastingdienst heeft een vordering op uw cliënt en heeft beslag gelegd onder het Openbaar Ministerie. Voor verdere correspondentie over deze kwestie verwijs ik u naar de belastingdienst.”

De Ontvanger van de belastingdienst heeft verschillende beslagen gelegd ten laste van eisers. De rechtbank heeft nadien geoordeeld dat de beslagen onrechtmatig waren. Eisers vorderen thans een veroordeling van de Ontvanger tot betaling van verschillende declaraties voor kosten van rechtsbijstand.

Gedaagde vordert dat de rechtbank zich onbevoegd verklaart en de zaak verwijst naar de kamer voor kantonzaken. Hij stelt zich op het standpunt dat indien er sprake is van subjectieve cumulatie, voor elke eiser afzonderlijk moet worden bezien welke sector bevoegd is. Geen van de individuele vorderingen van de drie eisers (KNP c.s.) gaan ieder op zich een bedrag van € 25.000,00 te boven, zodat ingevolge artikel 93 sub a Rv de zaak behandeld en beslist dient te worden door de kantonrechter.

In de veronderstelling dat de failliet erfgenaam is van zijn overleden vader, heeft de curator deelgenotenbeslag gelegd op een woning die behoort tot de nalatenschap. Thans vordert de curator voor de Rechtbank dat de woning wordt verdeeld. Als verweer voert de broer van de failliet aan dat de vordering moet worden afgewezen omdat de failliet bij testament door vader is onterfd zodat hij geen deelgenoot is. De broer vordert opheffing van het beslag.

Het kabinet neemt maatregelen om het bestaansminimum van mensen met een laag inkomen beter te beschermen, zodat zij niet in de schulden raken of hun schulden verergeren. Daarom kiest het kabinet voor het vereenvoudigen van de beslagvrije voet en het verbreden van het beslagregister.

Onlangs heeft de eerste gerechtsdeurwaarder de door hem gelegde derdenbeslagen aangemeld in het Beslagregister voor gerechtsdeurwaarders. Een mooie start, die plaatsvond op gerechtsdeurwaarderskantoor Snijder en met medewerking van een van de grootste softwareleverancier voor de gerechtsdeurwaarders, Eurosystems. Eind 2015 zijn naar verwachting alle gerechtsdeurwaarders aangesloten op het register.

Tot 15 maart 2015 ligt ter consultatie het voorstelt tot wijziging van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering in verband met de modernisering van de regels voor beslag op roerende zaken (Wet modernisering beslagverbod roerende zaken).

Ingevolge de Verzamelwet Veiligheid en Justitie 2013 (zie Staatsblad 2014, 540) verandert de vermelding In naam des Konings in: In naam van de Koning. De verzamelwet treedt met ingang van 1 januari 2015 in werking.

Over de tenuitvoerlegging van de rechterlijke machtiging van artikel 3:299 BW en de strekking van artikel 558 Rv, over de juridische betekenis van het begrip ‘ontruimen’ en over afsluiting van gas, water en elektriciteit1

In dit artikel wordt nagegaan of de praktijk dat een deurwaarder zonder toestemming van de bewoner een executieverkoop in een woning laat plaatsvinden, zich verdraagt met de wet.