Aflevering 2

Eisers vorderen een veroordeling van gedaagde tot betaling van een bedrag van bijna drie miljoen euro. De rechtbank is, evenals beide partijen, van oordeel dat de Nederlandse rechter rechtsmacht heeft in de hoofdzaak. Gedaagde woont in het buitenland en het geschil betreft een handelszaak als bedoeld in artikel 1 van het Verdrag van Lugano betreffende de rechterlijke bevoegdheid, de erkenning en tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken (PbEU L 339/3 van 21 december 2007) (hierna: EVEX II). Ingevolge artikel 5 van EVEX II heeft de Nederlandse rechter rechtsmacht, nu de verbintenis uit overeenkomst die aan de eis ten grondslag ligt in Nederland moet worden uitgevoerd.

Partijen in deze zaak pretenderen over en weer vorderingen te hebben. Ook zijn over en weer beslagen gelegd. In het incident vordert gedaagde de opheffing van verschillende door eiser gelegde beslagen.

Appellanten hebben executoriaal beslag doen leggen op de aandelen die geïntimeerde heeft in een aantal vennootschappen. Appellanten verzoeken te bepalen dat tot verkoop en overdracht van de aandelen zal worden overgegaan als bedoeld in artikel 474g Rv. Aan die vordering hebben zij ten grondslag gelegd dat geïntimeerde achter loopt met het betalen van huurkooppenningen, en dat de de grosse van de notariële huurkoopakte een executoriale titel oplevert als bedoeld in artikel 430 lid 1 Rv. Volgens geïntimeerde hebben partijen echter niet beoogd een huurkoopovereenkomst te sluiten, maar een koop-aannemingsovereenkomst.

Een notaris heeft op 24 januari 2015 in opdracht van een Russische pandhouder (Y) in twee Nederlandse dagbladen een veiling van 15% van de aandelen in een NV aangekondigd. De veiling staat gepland voor 30 januari 2015. De NV is weliswaar in Nederland gevestigd, maar zij is actief op de Russische markt. X, een andere schuldeiser van de eigenaar van de aandelen (een Ltd op Cyprus), is een kortgedingprocedure gestart om de veiling te blokkeren. X stelt dat de huidige meerderheidsaandeelhouder van de Ltd samenspant met Y om de aandelen in de NV op goedkope wijze aan Y over te dragen, zoals dit op vergelijkbare wijze is gebeurd op een executieveiling die de notaris op 19 januari 2015 had georganiseerd. Volgens X staat de opbrengst van de veiling niet in verhouding tot de werkelijke waarde.

Partijen hebben samengewerkt bij de ontwikkeling en realisatie van onroerendgoedprojecten. Gedaagde had oorspronkelijk een recht van eerste hypotheek op aan eiseressen toebehorende registergoederen. Later is de Rabobank als externe financier aangetrokken en heeft rangwisseling plaatsgevonden. Gedaagde heeft daarom nu het tweede recht van hypotheek. Inmiddels heeft de bank de executie van het onderpand ter hand genomen.

De Stichting Bedrijfstakpensioenfonds voor het Beroepsvervoer over de weg heeft een vordering op eiser, een taxichauffeur. Er is beslag gelegd op de inboedel van de woning van eiser en op zijn auto, een Mercedes. Deze werd door eiser gebruikt als taxi. De auto is in gerechtelijke bewaring genomen. Eiser vordert dat de Stichting wordt veroordeeld tot het staken van de voorgenomen openbare verkoop van de in beslag genomen auto.

Verzoeksters hebben op 30 oktober 2014 een verzoekschrift ingediend ex artikel 3:268 lid 2 BW dat strekt tot het verkrijgen van verlof tot onderhandse verkoop. De bank heeft meegedeeld dat zij bezwaar heeft tegen goedkeuring van de koopovereenkomst. De bank verwijst naar het eerder door haarzelf ingediende verzoekschrift ex artikel 3:268 lid 2 BW. Dit verzoek is later ingetrokken.

Eiser heeft niet voldaan aan de op hem rustende betalingsverplichtingen jegens hypotheekhouder SNS Bank. Thans vordert eiser dat de bank wordt veroordeeld tot het staken van de executieverkoop.

Eiser vordert dat de voorzieningenrechter verbiedt om de openbare verkoop van onroerende zaken te laten plaatsvinden zolang de bodemrechter in een door eiser aanhangig te maken bodemprocedure nog geen onherroepelijke uitspraak heeft gedaan op straffe van een onmiddellijk opeisbare dwangsom van € 100.000,00. Gedaagde beroept zich voor alle weren op de relatieve onbevoegdheid van de voorzieningenrechter van deze rechtbank om van de onderhavige vordering kennis te nemen.

Eisers hadden bij het hof opheffing, opschorting dan wel vermindering van een dwangsom gevorderd die was verbonden aan de veroordeling van eisers om een betonnen fundering te verwijderen. Het criterium is (art. 611d Rv) of er sprake is van onmogelijkheid om te voldoen aan de hoofdveroordeling. Volgens eisers is het weghalen van de fundering niet mogelijk zonder schade toe te brengen aan andere muren. Mede op basis van een aantal (feitelijke) rapporten had het hof geoordeeld dat het verwijderen weliswaar lastig, maar niet onmogelijk was. In cassatie gaat het om de vraag of het hof het begrip ‘onmogelijk’ juist heeft toegepast.

A had een geschil met B over de afname van een bedrijfspand. De voorzieningenrechter heeft B op straffe van verbeurte van een dwangsom veroordeeld het pand af te nemen. Het pand is aan B geleverd. In het onderhavige geding vordert A vergoeding van de schade die hij stelt te hebben geleden doordat B het pand niet op de overeengekomen datum heeft afgenomen. In reconventie vordert B de veroordeling van A tot medewerking aan de teruglevering op straffe van een dwangsom. De rechtbank oordeelde dat er een koopovereenkomst tot stand was gekomen en heeft de vordering van A toegewezen; de vordering van B werd afgewezen. Het hof is wat betreft de vraag of een overeenkomst tot stand is gekomen tot een tegengesteld oordeel gekomen en heeft daarom, met vernietiging van het vonnis, de vordering van A afgewezen en die van B (grotendeels) toegewezen.

De rechtbank heeft de toepassing van de schuldsaneringsregeling ten aanzien van X op de voet van artikel 350, derde lid, onder f Fw tussentijds beëindigd, omdat ten tijde van de toelating van X tot de schuldsanering de rechtbank wel bekend was met twee vonnissen op grond waarvan X voorraden en domeinnamen moest afgeven, maar niet bekend was met het feit dat X op grond van die vonnissen dwangsommen had verbeurd. Indien deze informatie bekend zou zijn geweest, zou het verzoek tot toelating afgewezen zijn, aldus de rechtbank, aangezien X niet te goeder trouw was bij het ontstaan daarvan.

Eiseres ontving een WW-uitkering van het UWV. De Ontvanger van de Belastingdienst had in de zin van artikel 19 van de Invorderingswet 1990 (Iw) een vordering ingediend bij Uwv, strekkende tot betaling van door eiseres verschuldigde aanslagen motorrijtuigen- en inkomstenbelasting. De Ontvanger heeft de beslagvrije voet vastgesteld op € 834,00 per maand. Omdat de WW-uitkering in tijdvakken van vier weken wordt betaalbaar gesteld, heeft UWV de door de Ontvanger vastgestelde beslagvrije voet van € 834,00 per maand omgerekend naar: ((834 x 12) : 52) x 4 = € 769,84 per vier weken. Uwv is dit bedrag per vier weken aan eiseres gaan betalen, terwijl het meerdere aan de Ontvanger werd betaald. Vervolgens heeft de Gemeenteambtenaar belast met de invordering van gemeentelijke belastingen vorderingen in de zin van artikel 19 Iw ingediend bij UWV, strekkende tot betaling van door eiseres verschuldigde aanslagen voor parkeerbelasting en Gemeentelijke belastingen. De Gemeenteambtenaar heeft de beslagvrije voet vastgesteld op € 609,54 per maand. UWV heeft de door de Gemeenteambtenaar vastgestelde beslagvrije voet van € 609,54 per maand omgerekend naar: € 560,48 per vier weken.

Het gaat in dit geding om de opheffing of schorsing van (derden)beslagen die zijn gelegd ter executie van de grosse van het proces-verbaal van 27 mei 2004 (een vaststellingsovereenkomst) strekkend tot verhaal van volgens gedaagden door eiseres verbeurde boetes.

Oracle Nederland BV heeft Westinvest Gesellschaft für Investmentsfonds MBH gedagvaard te verschijnen ter terechtzitting van de Hoge Raad van 19 december 2014. Het exploot is op de voet van art. 63 Rv uitgebracht aan het kantoor van mr. R, de advocaat bij wie Westinvest in de vorige instantie laatstelijk ter zake woonplaats heeft gekozen.

Eisers vorderen een veroordeling van gedaagde tot betaling van een bedrag van bijna drie miljoen euro. De rechtbank is, evenals beide partijen, van oordeel dat de Nederlandse rechter rechtsmacht heeft in de hoofdzaak. Gedaagde woont in het buitenland en het geschil betreft een handelszaak als bedoeld in artikel 1 van het Verdrag van Lugano betreffende de rechterlijke bevoegdheid, de erkenning en tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken (PbEU L 339/3 van 21 december 2007) (hierna: EVEX II). Ingevolge artikel 5 van EVEX II heeft de Nederlandse rechter rechtsmacht, nu de verbintenis uit overeenkomst die aan de eis ten grondslag ligt in Nederland moet worden uitgevoerd.

Het wetsvoorstel tot Wijziging van de Uitvoeringswet verordening Europese betalingsbevelprocedure in verband met de concentratie van de Europese betalingsbevelprocedure (Wetsvoorstel 32834) regelt in de Uitvoeringswet verordening Europese betalingsbevelprocedure dat de indiening van verzoeken om een Europees betalingsbevel (EBB) worden behandeld bij de rechtbank Den Haag.

Eiser in cassatie was vennoot van de gefailleerde vennootschap onder firma VDV. Eiser vecht zijn persoonlijke faillissement aan. Het hof had overwogen dat het vonnis tot faillietverklaring van VDV, dat onherroepelijk was geworden, meebrengt dat ook eiser in staat van faillissement verkeert. Eiser had daarom volgens het hof geen belang meer bij vernietiging van de in hoger beroep bestreden beslissing. In cassatie klaagt eiser dat dit getuigt van een onjuiste rechtsopvatting. Betoogd wordt dat het onherroepelijk geworden vonnis tot faillietverklaring van VDV, anders dan het hof oordeelde, niet (noodzakelijkerwijs) het faillissement van de vennoten meebrengt. De Hoge Raad acht dit betoog gegrond.

Deze faillissementszaak heeft betrekking op de inningsbevoegdheid van de pandhouder als separatist op de voet van art. 57 Fw versus de bevoegdheid van de curator op grond van art. 58 lid 1 Fw om de verpande goederen na afloop van een redelijke termijn op te eisen. Kunnen de omstandigheden van het geval meebrengen dat de curator na het verstrijken van de termijn redelijkerwijs geen gebruik mag maken van zijn bevoegdheid de pandhouder te beletten het pandrecht te executeren?

Het gerechtshof ’s-Hertogenbosch stelt prejudiciële vragen aan de Hoge Raad omtrent de betekenis van het begrip “kosten” in art. 6:44 BW en omtrent de omvang van buitengerechtelijke kosten in het geval van een bedongen incasso percentage in een B2B-relatie.

De notaris- en gerechtsdeurwaarderskamer heeft een eindoordeel gegeven in verband met een klacht over het berekenen van kosten door een deurwaarderskantoor. Het hof komt tot het eindoordeel dat een gerechtsdeurwaarder zijn eigen incassokosten mag berekenen over het bedrag waarvoor aan hem opdracht is gegeven om het te incasseren. In het incassostadium mogen echter geen informatiekosten aan de schuldenaar in rekening worden gebracht.

De gemeente heeft eiser gelast tot het ontmantelen van een bovenwoning, en het verwijderen van een schuur, op straffe van verbeurte van een dwangsom van € 20.000,- ineens. Eiser heeft niet aan de last onder dwangsom voldaan. De gemeente heeft getracht de dwangsom in te vorderen. Door de gemeente is executoriaal beslag gelegd op de woning van eiser.

Detron levert op basis van een datahosting-overeenkomst IT-diensten aan Phoenix. Phoenix huurt o.a. serverruimte bij Detron. De curatoren die zijn belast met het faillissement van een Udense vastgoedondernemer hebben van Detron en Phoenix toegang gevorderd tot de digitale administratie van het concern waaraan de failliet leiding heeft gegeven. De man gaf via een tussenpersoon opdracht om concerndata op de externe servers van Detron te zetten en in de ‘cloud’ te plaatsen, zodat slechts geautoriseerde personen toegang hadden tot deze data. Sinds 6 februari kan niemand meer bij deze data op de servers van het ICT-bedrijf.

Detron levert op basis van een datahosting-overeenkomst IT-diensten aan Phoenix. Phoenix huurt o.a. serverruimte bij Detron. De curatoren die zijn belast met het faillissement van een Udense vastgoedondernemer hebben van Detron en Phoenix toegang gevorderd tot de digitale administratie van het concern waaraan de failliet leiding heeft gegeven. De man gaf via een tussenpersoon opdracht om concerndata op de externe servers van Detron te zetten en in de ‘cloud’ te plaatsen, zodat slechts geautoriseerde personen toegang hadden tot deze data. Sinds 6 februari kan niemand meer bij deze data op de servers van het ICT-bedrijf.

De mede-eigenaar van een woning stelt dat het beslag dat op de woning is gelegd nietig is. In het beslagexploot van 2 januari 2013 is namelijk de naam van degene op wiens verzoek het exploot werd gedaan onjuist vermeld. In plaats van “X BV” is vermeld “X Parket BV”. Die laatstgenoemde vennootschap is een niet-bestaande vennootschap. Volgens artikel 45 Rv dient een exploot de naam te vermelden van degene op wiens verzoek het exploot wordt gedaan; het spreekt voor zich dat die naam de naam van een bestaand persoon moet zijn. Aangenomen moet worden dat geen weldenkend deurwaarder bewust een exploot uitbrengt op verzoek van een niet-bestaand persoon. De voorzieningenrechter acht het dan ook aannemelijk dat er in het beslagexploot sprake is (geweest) van een kennelijke verschrijving. In Boek 1, Titel 1, zesde afdeling Rv (artikelen 45-66 Rv) is een regeling opgenomen betreffende exploten. Deze regeling is ook van toepassing op beslagexploten (Parlementaire Geschiedenis Burgerlijk Procesrecht, pagina 197).

Op 6 februari 2015 heeft de Tweede Kamer het wetsvoorstel in behandeling gekregen tot Wijziging van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering teneinde de werking van de inschrijving van de koop van een registergoed in de openbare registers te verbeteren.

De Tweede Kamer heeft op 6 februari 2015 van minister Opstelten het wetsvoorstel ontvangen tot Wijziging van de Advocatenwet, de Gerechtsdeurwaarderswet en de Wet op het notarisambt in verband met het doorberekenen van de kosten van toezicht en tuchtrechtspraak aan de beroepsgroepen, roepnaam Wet doorberekening kosten toezicht en tuchtrecht juridische beroepen.

Al geruime tijd klinken geluiden dat de regeling van de beslagvrije voet te wensen overlaat. Omdat de berekening van de beslagvrije voet soms tamelijk ingewikkeld is, valt voor de justitiabele (c.q. degene die deze bijstaat) niet eenvoudig te controleren of de gemaakte berekening klopt. Daar komt bij dat er diverse websites zijn die een rekenprogramma kennen, maar die komen niet altijd tot hetzelfde bedrag. Dit alles is voor het bestuur van de Koninklijke Beroepsorganisatie van Gerechtsdeurwaar

Recent heeft de Hoge Raad enige uitspraken gedaan over verhaal van in beslag genomen vermogensbestanddelen. In dit artikel worden de verschillende vragen en problemen van en rond het conservatoir vreemdelingenbeslag behandeld.