Aflevering 3

In verband met een overeenkomst over een bedrijfspand is een geschil ontstaan tussen Wellservices BV en appellanten. Partijen hebben over en weer beslagen gelegd. De bodemprocedure loopt nog. Partijen vorderen in dit geding opheffing van de beslagen. De voorzieningenrechter heeft in conventie opgeheven de door Wellservices ten laste van appellanten gelegde derdenbeslagen voor zover gelegd op vorderingen waarop ook een pandrecht rust. In reconventie heeft de voorzieningenrechter de gerechtelijke bewaring opgeheven van de roerende zaken waarop door appellant ten laste van Wellservices beslag is gelegd.

GBS heeft als opdrachtgever met Qceas en als opdrachtnemer een overeenkomst van onderaanneming gesloten. Qceas heeft zich verbonden tot het leveren en storten van onderwaterbeton in een twaalftal bouwputten. Deze putten zijn gaan lekken.

Tijdens hun echtscheidingsprocedure heeft V ten laste van M conservatoir derdenbeslag gelegd onder notaris N op het deel van M in de opbrengst van de gezamenlijke voormalige echtelijke woning. V baseert haar vordering op de financiële afwikkeling van het huwelijk. Enkele maanden later verzoekt de advocaat van M aan N om het aandeel van M in de verkoopopbrengst per direct over te maken naar de advocaat, omdat het gelegde beslag is vervallen nu een eis in de hoofdzaak (artikel 700 lid 3 Rv) ontbreekt. Verder wordt het N verboden om V vooraf hierover te informeren omdat zij mogelijk anders opnieuw beslag zou kunnen leggen. Omdat N niet aan dit verzoek voldoet, start M een kortgedingprocedure.

De rechtbank had het Poolse ISD Huta verlof verleend tot tenuitvoerlegging van een tweetal beslissingen van een Poolse rechter, waarbij eiseres 1 is veroordeeld tot betaling van een geldsom. ISD Huta heeft onder meer executoriaal beslag gelegd op roerende zaken die zich bevonden op het adres van eiseres 1. Op dit adres zijn ook de overige eisers gevestigd c.q. woonachtig.

In de onderhavige zaak heeft de Hoge Raad bij tussenbeschikking van 28 september 2012 (ECLI:NL:HR:2012:BW7006) twee prejudiciële vragen gesteld over de uitleg van art. 3 lid 1 van de Prospectusrichtlijn. Het Hof van Justitie van de Europese Unie heeft bij arrest van 17 september 2014 (ECLI:EU:C:2014:2226) op deze vragen beslist.

Persoon X is op vordering van A veroordeeld om aan A een bedrag te betalen. Op verzoek van A is vervolgens ten laste van X executoriaal verhaalsbeslag gelegd op een BMW. Terzake van deze auto is een overeenkomst van financial lease gesloten tussen Arwo BV en de BMW-dealer. X is bestuurder van BV X en BV X is bestuurder en enig aandeelhouder van Arwo. BV X is inmiddels gefailleerd.

In 1987 heeft een gemeente een perceel grond verkocht en geleverd aan A. Hierbij is in de leveringsakte een voorkeursrecht opgenomen ten behoeve van een derde die het perceel bij een voorgenomen vervreemding zal mogen verwerven voor de prijs die A heeft betaald vermeerderd met aantoonbaar gemaakte kosten van verbetering. A heeft in 2003 ten behoeve van financier H een hypotheekrecht gevestigd op het perceel. In verband met een betalingsachterstand wil H het perceel executoriaal verkopen. Aanvankelijk bestond het voornemen om het perceel onderhands te verkopen. X heeft toen gesteld dat reeds in 1987 een voorkeursrecht op het perceel is gevestigd op grond waarvan X het perceel kan kopen en zich bereid verklaard het perceel te kopen voor de in de leveringsakte uit 1987 bedoelde prijs, € 92.000. Het perceel wordt echte openbaar verkocht aan een derde.

Ter verhaal van haar ter zake openstaande vordering heeft Wagenparkbeheer (appellante) tot een bedrag van € 350.000, onder (onder meer) Cargo Care (geïntimeerde) conservatoir derdenbeslag gelegd ten laste van Euro Cargo. Cargo Care heeft verklaring gedaan als bedoeld in art. 476a Rv. In die verklaring is – onder meer – vermeld dat Cargo Care nog een bedrag van € 167.483,36 aan Euro Cargo is verschuldigd. Cargo Care heeft laten weten dat in verband met de van toepassing zijnde verrekeningsovereenkomst alsook de vervoersovereenkomst nog een aantal bedragen dienen te worden verrekend met tegoeden aan schuldenaar.

Waar de bank door de verkregen extra zekerheden geen substantiële risico’s liep, zette eiseres haar hele bestaan min of meer op het spel. Zo ver had de bank het niet mogen laten komen. Op grond van de op de bank rustende zorgplicht had de bank eiseres ervan moeten weerhouden in te stemmen met het ontruimingsbeding.

X is zijn alimentatieverplichtingen niet nagekomen. Het rechtspersoonlijkheid bezittende Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen (LBIO) heeft executoriaal derdenbeslag doen leggen onder de werkgever van X, Kiwi Mediaproducties v.o.f. en haar vennoten. LBIO vordert in deze procedure veroordeling van de werkgever tot betaling. De kantonrechter acht volledige toewijzing van de vordering in strijd met de redelijkheid en billijkheid.

Offshore Specialty Fabricators Inc. (OSFI) heeft derdenbeslag gelegd ten laste van A onder OCC Offshore Services, onder de vennootschap X en onder de Stichting administratiekantoor Y. In deze verklaringsprocedure gaat het om de vraag hoeverre het saldo dat op de bankrekening van Stichting Administratiekantoor Y staat, onder het beslag valt. OSFI heeft betoogd dat het gaat om een bedrag dat Administratiekantoor Y is verschuldigd aan A, nu het enige doel is van Y: het ontvangen en vervolgens uitbetalen van uitkeringen aan de certificaathouders. Nu de heer A de certificaathouder is, is er sprake van een vordering van A op het administratiekantoor Y, die als gevolg van het door OSFI gelegde beslag aan OSFI moet worden voldaan. Voor zover de heer A de certificaten heeft willen overdragen aan zijn echtgenote, is aan de voorwaarden voor overdracht niet voldaan, althans is sprake van paulianeus handelen, aldus OSFI.

Na de echtscheiding tussen A en B heeft de rechtbank bepaald dat A aan B maandelijks een bedrag moet betalen als bijdrage in de kosten van het levensonderhoud. A komt deze verplichting niet na. A exploiteert samen met eisers een melkveehouderij en een vleesvarkensbedrijf. Zij doen dit in maatschapsverband. B heeft onder de coöperatieve melkfabriek FrieslandCampina executoriaal derdenbeslag gelegd.

VOF Grondbedrijf is met zijn beherend vennoten mijnheer A en mevrouw B gefailleerd. Eiseres heeft een vordering op A bij de curator ingediend. Het faillissement van A is in hoger beroep vernietigd. Gedurende het faillissement zijn onroerende zaken van A verkocht. De overwaarde is overgemaakt op de rekening van Stichting Beheer Derdengelden X Advocaten. Eiseres heeft vervolgens ten laste van A en B executoriaal beslag gelegd onder De Stichting op alle vorderingen die zij op De Stichting hadden. De Stichting heeft een verklaring afgelegd, inhoudende dat zij A en B een tegoed van € 50.180,- schuldig is.

Lekkage in de flat van gedaagde (een huurder van SWZ) levert de benedenbuurman (een koper van SWZ) overlast op. Ondanks daartoe bij verstekvonnissen te zijn veroordeeld, weigert gedaagde om SWZ toe te laten voor herstelwerkzaamheden. De deurwaarder vraagt nu de voorzieningenrechter te beslissen of zij haar ministerie dient te verlenen voor wat betreft de lijfsdwang en, voor zover deze vraag bevestigend wordt beantwoord, of SWZ dan de woning van gedaagde mag binnentreden om herstelwerkzaamheden, daarbij gebruik makende van de bevoegdheid van de deurwaarder om binnen te treden, al dan niet op basis van een machtiging tot binnentreding afgegeven door de gemeente, teneinde de vonnissen van 26 maart 2014 en 8 december 2014 te executeren.

Het Franse bedrijf Soffimat is door het hof bevolen om aan Tri-O-Gen een onherroepelijke Letter of Credit te verschaffen voor een bedrag van € 1.750.000,- op straffe van verbeurte van een dwangsom van € 25.000,- voor iedere dag dat Soffimat daarmee in gebreke blijft, tot een maximum van € 1.750.000. Het arrest is op 27 maart 2014 in Frankrijk aan Soffimat betekend. Soffimat is tot op heden niet overgegaan tot het verschaffen van een onherroepelijke Letter of Credit (LC) aan Triogen.

Een Nederlandse man heeft de rechtbank Midden-Nederland verzocht de echtscheiding tussen hem en zijn Surinaamse vrouw uit te spreken. Bij de bestreden beschikking heeft de rechtbank de man niet-ontvankelijk verklaard in zijn verzoek.

De Republiek Oezbekistan heeft een geschil met de Turkse rechtspersoon X. Het International Court of Arbitration heeft vonnissen gewezen, waarbij de contractuele wederpartij van X, The Rural Reconstructing Agency under the direction of the Ministry of Agriculture and Water Resources of the Republic of Uzbekistan (RRA) is veroordeeld om geldbedragen aan X te betalen. X heeft bij de rechtbank Den Haag een verzoekschrift ingediend tot erkenning van de arbitrale vonnissen en tot verkrijging van een verlof tot tenuitvoerlegging van deze vonnissen. Het verzoek is toegewezen.

Eiser tot cassatie en zijn broer A zijn de erfgenamen van hun ouders, die in 2009 in hun woning zijn vermoord. De woning valt in de – onverdeelde – nalatenschap en vormt daarvan het belangrijkste (doch niet het enige) bestanddeel. De broers zijn het niet eens over de wijze van verkoop van de woning. Verweerster in cassatie (Rabobank) heeft een vordering op A. Na verkregen toestemming daartoe heeft Rabobank conservatoir beslag gelegd op de woning. Het beslagexploit meldt: ‘Het beslag geldt voor het aandeel dat voornoemde A heeft op voormelde onroerende zaak, welke onroerende zaak in de betreffende onverdeelde nalatenschap valt.’

Werkneemster is sinds 1 augustus 1984 in dienst van Lucas. Wegens een hypothecaire lening heeft, althans had, werkneemster een schuld aan de bank. Werkneemster heeft bij akte al haar vorderingen jegens Lucas tot zekerheid aan de bank verpand. Werkneemster vordert een bedrag van € 142.417,56 van Lucas (achterstallig salaris, wettelijke verhoging, schade wegens het gemis aan inkomen). Aan die vordering legt zij ten grondslag dat Lucas over de periode van 1 februari 2006 tot 1 maart 2011 meer aan de bank als pandhouder heeft betaald dan was toegestaan, aangezien de beslagvrije voet niet is gerespecteerd. Het hof oordeelt dat de beslagvrije voet ten onrechte niet is gerespecteerd. Het beroep van Lucas op verrekening van een vordering wegens ongerechtvaardigde verrijking met de aanspraak van werkneemster op achterstallig salaris wordt gegrond bevonden, waardoor de loonvordering van werkneemster teniet is gegaan.

De curator van een gefailleerde BV houdt voormalig directeur-grootaandeelhouder G aansprakelijk voor het tekort in het faillissement en maakt aanspraak op betaling van een factuur, die G naar de mening van de curator ten onrechte heeft verrekend met een vordering op de failliet. De curator heeft voor een begrote vordering van € 575.600 conservatoir derdenbeslag gelegd onder twee banken en op negen onroerende zaken van G. In de bodemprocedure zijn de vorderingen van de curator door de rechtbank afgewezen. De curator heeft hoger beroep ingesteld van dit vonnis in de bodemprocedure.

E heeft B juridische bijstand verleend en uit hoofde daarvan een vordering op B. Op 13 juni 2012 heeft in opdracht van twee gemeenten een executieveiling van een aantal registergoederen van B plaatsgevonden. E heeft voorafgaand aan de veiling conservatoir beslag op de goederen laten leggen. In oktober 2012 is B veroordeeld aan E ruim € 50.000 te betalen. Het vonnis is betekend, waardoor het beslag executoriaal is geworden. E heeft zijn vordering aangemeld bij de rechter-commissaris met het verzoek in de rangregeling te worden opgenomen. In de onderhavige procedure vordert E een verklaring voor recht dat hij een vordering heeft op B, zoals deze blijkt uit het vonnis, en dat E voor deze vordering moet worden toegelaten tot de rangregeling.

Iedereen heeft geld nodig om van te leven. Daarom is het van wezenlijk belang dat de beslagvrije voet op een juiste manier wordt vastgesteld. Om hier voor te zorgen wil het kabinet de manier waarop de beslagvrije voet wordt berekend drastisch veranderen. De ministerraad heeft op voorstel van staatssecretaris Klijnsma van Sociale Zaken en Werkgelegenheid ingestemd met toezending aan de Tweede Kamer van een brief met voorstellen om het systeem eenvoudiger, handhaafbaar en inzichtelijker te maken. In deze brief presenteert zij de nadere uitwerking van een nieuw vereenvoudigd systeem voor de vaststelling van de beslagvrije voet.

Iedereen heeft geld nodig om van te leven. Daarom is het van wezenlijk belang dat de beslagvrije voet op een juiste manier wordt vastgesteld. Om hier voor te zorgen wil het kabinet de manier waarop de beslagvrije voet wordt berekend drastisch veranderen. De ministerraad heeft op voorstel van staatssecretaris Klijnsma van Sociale Zaken en Werkgelegenheid ingestemd met toezending aan de Tweede Kamer van een brief met voorstellen om het systeem eenvoudiger, handhaafbaar en inzichtelijker te maken. In deze brief presenteert zij de nadere uitwerking van een nieuw vereenvoudigd systeem voor de vaststelling van de beslagvrije voet.

Veel kantonrechters blijken zich zorgen te maken over het sterk gestegen aantal verzoeken tot gijzeling. Daarbij werd in de media de indruk gewekt dat de gijzelingsverzoeken structureel zouden worden afgewezen. Op 9 april 2015 stelden Kamerleden Schouw en Berndsen-Jansen (beiden D66) aan de Minister van Veiligheid en Justitie Kamervragen over het bericht in NRC Handelsblad van 7 april (Wanbetalers niet meer de cel in). Minister Van der Steur heeft de vragen beantwoord.

Bedrijven moeten in openbare registers duidelijk gaan maken wie hun werkelijke eigenaren (‘ultimate beneficial owners’) zijn. Deze registers, die alle EU-landen moeten opzetten, worden vrij toegankelijk voor autoriteiten en mensen met een legitieme interesse. Dit stelt de nieuwe anti-witwas-richtlijn die op 20 mei 2015 door het Europees Parlement is aangenomen. Lidstaten hebben twee jaar de tijd om de richtlijn om te zetten in nationale wetgeving.

In het kader van de masterscriptie heeft auteur onderzoek verricht naar de problematische verhouding tussen de Vormerkung en verhaalsbeslag. Dit artikel bouwt voort op het verrichte onderzoek. Met het wetsvoorstel Verbeterde werking Vormerkung bij beslag beoogt de wetgever de werking van de Vormerkung bij verhaalsbeslag te verbeteren. In dit artikel wordt uiteengezet in hoeverre de wetgever hierin slaagt.

In dit artikel gaan de auteurs in op een wijziging van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering en het Burgerlijk Wetboek die de executoriale verkoop van onroerende zaken voor een breder publiek toegankelijk moet maken.