Aflevering 6

Autonational ontwerpt technisch hoogwaardige productielijnen voor haar opdrachtgevers. Tussen Autonational en geïntimeerden is een geschil ontstaan over de concurrentieverhouding. De voorzieningenrechter heeft, onder het stellen van een aantal voorwaarden, bij beschikking van 29 november 2013, Autonational verlof verleend tot het leggen van conservatoir bewijsbeslag ten laste van geïntimeerden.

Partijen hebben in 2003 een echtscheidingsconvenant gesloten, waarin zij de tussen hen bestaande partiële gemeenschap verdelen. Tot die gemeenschap behoort onder meer een tennispark, dat aan de man wordt toebedeeld. De man (M) dient de vrouw (V) in dat kader een aanzienlijk geldbedrag te voldoen. Zij gaat akkoord met uitstel van betaling, mits er ten gunste van haar een hypotheekrecht wordt gevestigd op aan de man toebehorend onroerend goed. Betaling van het volgens het convenant verschuldigde bedrag door M heeft niet plaatsgevonden. Evenmin zijn de in het convenant genoemde hypotheekrechten ten gunste van V gevestigd. In 2009 stelt M dat de vrouw alsnog dient te delen in het verlies dat is opgetreden bij de – aanvankelijk spaak gelopen – verkoop van het tennispark. In 2013 hebben M en V een overeenkomst van geldlening gesloten, teneinde de uit het convenant voortvloeiende vordering van V en nog een drietal latere leningen van V aan M vast te leggen. M is zijn verplichtingen op grond van de geldleningsovereenkomst tot aflossen, rentebetalingen en het vestigen van een hypotheekrecht ondanks meerdere sommaties tot op heden niet nagekomen.

X, Y en Z waren advocaten in een maatschap. X is door zijn kantoorgenoten uit de maatschap gezet. Het pand was eigendom van X. Tussen partijen is een geschil gerezen over de betaling van de huurpenningen voor het pand. X heeft daarop de maatschap naar burgerlijk recht Y en Z Advocaten in kort geding gedagvaard. De voorzieningenrechter heeft Y en Z bij vonnis van 3 juni 2015 hoofdelijk veroordeeld tot betaling (aan X ) van een bedrag aan achterstallige huur. Partijen zijn ook verder nog verdeeld over de (financiële) afwikkeling van hun maatschap.

Warburg heeft een bedrijfsruimte verhuurd aan Anker. Ingevolge de huurovereenkomst heeft de Rabobank in opdracht van Anker een bankgarantie verstrekt van € 61.359,38. Op enig moment is er een geschil ontstaan over de staat van de vloer van de bedrijfsruimte. Warburg is veroordeeld de vloer te herstellen, maar dit heeft het geschil niet opgelost. Anker dreigt dit zelf te doen en de kosten van herstel te verrekenen met de huurprijs. Op 1 augustus 2013 heeft Warburg de bankgarantie ingeroepen aangezien Anker de huurpenningen onbetaald liet. Op 2 augustus 2013 heeft Anker, na daartoe strekkend verlof van de voorzieningenrechter van de rechtbank, ten laste van Warburg conservatoir beslag gelegd onder de Rabobank op een bedrag van € 62.000,00.

Eisers hadden onderhoudscontracten voor spoorwegbermen gesloten met Rail Side. Deze contracten bevatten onder meer geheimhoudingsclausules. NS heeft een tender uitgeschreven om de gronden naast het spoor te vervreemden. Eiser sub 5 heeft uiteindelijk de gronden verworven. In verband met de op die gronden rustende onderhouds- en saneringsverplichtingen heeft NS een groot bedrag betaald aan de nieuwe eigenaar. Waalstede, die ook op de tender had ingeschreven, viste naast het net. Rail Side stelt in deze procedure dat eiser sub 5 in strijd met de geheimhoudingsbepalingen kennis die hij heeft verworven, heeft ingezet bij de tender. Rail Side heeft verzocht conservatoir beslag te leggen ten laste van eisers. Aan dat verzoek heeft Rail Side ten grondslag gelegd eisers onrechtmatig handelen jegens Rail Side, ten gevolge waarvan Rail Side schade zegt te hebben geleden ter hoogte van € 8.167.500.

X heeft de voorzieningenrechter verzocht om verlof te verlenen voor het leggen van conservatoir derdenbeslag ten laste van Z BV op geldswaarden die BVA onder zich zou houden ten name van Z BV en/of (haar enig aandeelhoudster) Y BV.

Bij verzoekschrift van 11 september 2015, ingekomen ter griffie op 15 september 2015 heeft verzoeker verzocht om verlof te verlenen voor het leggen van conservatoir derdenbeslag ten laste van gerekwestreerde op geldswaarden die BVA Auctions B (BVA) onder zich zou houden ten name van gerekwestreerde en/of haar enig aandeelhoudster.

Ter zekerheid van betalingen in het kader van de echtscheiding heeft de vrouw conservatoir beslag gelegd bij de man op zijn vermogensbestanddelen, waaronder een woonhuis en enkele (horeca)panden.

De gemeente heeft aan appellanten uitgekeerde bijstand teruggevorderd. Het beroep hiertegen van appellanten bij gemeente en bij de CBB loopt nog. De voorzieningenrechter heeft de gemeente bij verstek, op vordering van appellanten bevolen om de executie van het terugvorderingsbesluit te staken totdat is beslist op het bezwaar dat is ingediend tegen de beslissing tot afwijzing van het herzieningsverzoek. Het verstekvonnis is door appellanten aan de gemeente betekend. De gemeente heeft verzet aangetekend. Appellanten komen hier in deze procedure tegen op. Het hof stelt vast dat de bevoegdheid van de civiele rechter ambtshalve moet worden onderzocht, ook buiten het bestek van de grieven, omdat de bevoegdheidsverdeling tussen de civiele rechter en de bestuursrechter de openbare orde raakt.

X heeft op een executieveiling een bedrijfspand gekocht. Als hij later ontdekt dat het pand is verhuurd, dient hij tegen veilingnotaris N een tuchtrechtelijke klacht in. X verwijt N onder meer te hebben verzuimd om voorafgaand aan de veiling het pand te inspecteren.

Appellante is jegens een accountantsmaatschap en de Rabobank (geïntimeerden) veroordeeld tot betaling van een aanzienlijk bedrag. Geïntimeerden hebben executoriale beslagen doen leggen onder het UWV op de arbeidsongeschiktheidsuitkering van appellante. De deurwaarder heeft met toepassing van het bepaalde in artikel 475d Rv een beslagvrije voet vastgesteld van laatstelijk € 1.352,82. Dit bedrag ontvangt appellante maandelijks netto van het UWV. Het deel van haar uitkeringen dat de beslagvrije voet overtreft, wordt – door tussenkomst van de deurwaarder – uitbetaald aan geïntimeerden.

Appellant en geïntimeerde hebben een geschil over de uitleg van een legaat dat was opgenomen in het testament van hun moeder. Bij een uitvoerbaar bij voorraad verklaard vonnis heeft de kantonrechter voor recht verklaard dat de aan de gelegateerde woning verbonden hypothecaire leningen deel uitmaken van de nalatenschap van de moeder en dat geïntimeerde deze door haar afgeloste hypothecaire leningen in mindering mag brengen op het door haar in te brengen bedrag in de nalatenschap. Appellant diende op grond van dit vonnis een bedrag aan geïntimeerde te betalen.

Eiser is op vordering van Stichting Wonen Zuid veroordeeld tot ontruiming van een woning met garage. Eiser vordert schorsing van de executie van het vonnis. Hij stelt dat sprake is van een juridische en/of feitelijke misslag. De kantonrechter in kort geding is van oordeel dat, voor zover eiser stelt dat in het vonnis geen of onvoldoende blijk is gegeven van een belangenafweging inzake de ontruiming, daarmee nog niet sprake is van een juridische misslag.

Partijen hielden ieder voor 50 procent de aandelen in een vennootschap. Zij hebben nu een geschil over de overname van aandelen van eiser door gedaagde. Eiser heeft tot nu toe geweigerd de leveringsakte te tekenen. Eiser is op vordering van gedaagde bij verstek veroordeeld om zijn medewerking te verlenen aan het verlijden van de concept-leveringsakte van aandelenoverdracht, bij gebreke van welke medewerking het vonnis in de plaats treedt van de akte. Eiser vordert thans om gedaagde te verbieden het verstekvonnis te executeren.

De kantonrechter heeft de tussen eiser en Woningstichting Heemwonen bestaande huurovereenkomsten ontbonden en eiser veroordeeld tot ontruiming van de woning en garage binnen veertien dagen na betekening van het vonnis. De kantonrechter heeft hiertoe overwogen dat eiser, door een betalingsachterstand te laten ontstaan en de huur structureel niet bij vooruitbetaling voor de eerste van de maand te voldoen, ernstig tekort is geschoten in zijn uit de huurovereenkomsten voortvloeiende verplichtingen. Eiser heeft hoger beroep ingesteld tegen het vonnis. Eiser vordert thans bij de voorzieningenrechter een verbod op de executie van het ontruimingsvonnis. In het vonnis is gemotiveerd uiteengezet hoe de kantonrechter tot het oordeel is gekomen dat er ten tijde van het wijzen van het vonnis een huurachterstand van drie maanden bestond. De enkele omstandigheid dat deze motivering en de hieraan verbonden oordelen eiser niet bevredigen, kan in onderhavig geschil niet tot het oordeel te leiden dat sprake is van een juridische of feitelijke misslag in dat vonnis. Zoals eiser ter mondelinge behandeling van dit geschil ook zelf heeft onderkend, brengt het gesloten stelsel van rechtsmiddelen mee, dat de vraag over het al dan niet bij vooruitbetaling verschuldigd zijn van de huur in de hoger beroepsprocedure dient te worden beoordeeld. Een beoordeling op dit punt zou de voorzieningenrechter nopen om plaats te nemen op de stoel van de appelrechter, hetgeen in een executiegeschil niet is toegestaan. Voor wat betreft de vraag of na het vonnis aan het licht gekomen feiten klaarblijkelijk aan de zijde van eiser een noodtoestand doen ontstaan, kunnen alleen nova – feiten en omstandigheden die ten tijde van de procedure bij de kantonrechter niet bekend waren – in overweging worden genomen. Feiten en omstandigheden ten aanzien waarvan verzuimd is om deze aan te voeren of die in de vorige procedure reeds aan bod zijn gekomen, kunnen derhalve niet betrokken worden bij de vraag of executie op deze grond kan worden geschorst.

X heeft in 2005 een geldlening verstrekt aan A. In verband hiermee is een akte gepasseerd, waarbij op een aan H verhuurd gebouw van B een derdenhypotheek is gevestigd ten gunste van X. In de kop van de akte is B als hypotheekgever opgenomen, maar onder het kopje ‘Hypotheekstelling en verpanding’ is bepaald dat de schuldenaar het hypotheekrecht aan X heeft verleend. X wil gebruik maken van zijn recht van parate executie en vordert, met een beroep op het huurbeding in de hypotheekakte, in kort geding dat H het pand ontruimt omdat X geen toestemming heeft gegeven dat H het pand huurt. H stelt onder meer dat de hypotheekakte en daarmee het huurbeding geen gelding heeft omdat in de hypotheekakte staat vermeld dat het hypotheekrecht is verleend door de schuldenaar (A) terwijl een ander (B) eigenaar was van het gebouw.

http://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=167824&pageIndex=0&doclang=NL&mode=lst&dir=&occ=first&part=1&cid=90540

Notaris N heeft een notariële akte opgesteld waarin Y verklaart ruim € 53.000 schuldig te zijn aan haar vader wegens ter leen ontvangen gelden. Vervolgens heeft vader met behulp van deze akte beslag laten leggen onder de werkgever van Y. Naar aanleiding hiervan heeft X een tuchtrechtelijke klacht jegens N ingediend. Volgens X heeft N hier bewust meegewerkt aan het op onheuse gronden ondermijnen van de positie van X als schuldeiser van Y.

Bij exploot van dagvaarding van 23 juli 2015 heeft Fa-Med gevorderd dat gedaagde zal worden veroordeeld tot betaling van een bedrag van € 158,89 met nevenvordering(en), één en ander zoals in de dagvaarding nader omschreven. Gedaagde is niet in de procedure verschenen. Tegen gedaagde is verstek verleend. Aangezien gedaagde niet is verschenen is de vordering als niet kennelijk onrechtmatig of ongegrond toewijsbaar, behoudens het navolgende.

De voorzieningenrechter stelt allereerst vast dat gedaagde niet is verschenen, en dat bij de dagvaarding de bij de wet voorgeschreven formaliteiten in acht zijn genomen, zodat het gevraagde verstek zal worden verleend.

Veld Assurantiën BV (Veld) heeft een deurwaarderskantoor (eiser) opdracht gegeven om incassowerkzaamheden te verrichten. Eiser vordert nu de betaling van de declaraties, zich daarbij beroepend op de algemene voorwaarden. Veld stelt dat zij zich geen enkele kostenvergoeding of provisie aan eiser verschuldigd acht. Veld stelt zich op het standpunt dat zij ‘in ieder geval impliciet’ de opdracht tot incasso met ingang van 1 november 2013 ‘ingetrokken’ heeft. Zij heeft er door de gang van zaken ten aanzien van dit ‘dossier’ naar haar zeggen op mogen vertrouwen dat eiser, die adviseerde niet tot dagvaarding van X over te gaan, het dossier zou sluiten.

Eiseres (E) had het onverdeeld aandeel van G in een woning aangekocht. In verband met een ontnemingsprocedure heeft de Staat echter beslag gelegd op die woning. E vraagt de voorzieningenrechter om primair het door de Staat gelegde beslag op de woning op te heffen alsmede het beslag op de roerende zaken; en subsidiair: de Staat te verbieden de executie van de woning en de roerende zaken (inventaris en auto) voort te zetten.

Zorgverzekeraar Menzis (eiseres) maakt aanspraak op de vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten. De kantonrechter stelt vast dat het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten van toepassing is nu het verzuim van gedaagde na 1 juli 2012 is ingetreden. De gevorderde vergoeding komt echter niet voor toewijzing in aanmerking, nu niet gebleken is dat in de aanmaning aan de gedaagde partij een betalingstermijn van 14 dagen is gegeven, zoals vereist door artikel 6:96 lid 6 BW.

https://www.rechtspraak.nl/Procedures/Landelijke-regelingen/Sector-civiel-recht/Documents/Beslagsyllabus.pdf

https://zoek.officielebekendmakingen.nl/stb-2015-396.html

https://zoek.officielebekendmakingen.nl/stcrt-2015-39706.html

In dit overzichtsartikel over executie en beslagrecht besteedt de auteur aandacht aan lijfsdwang, dwangsommen, reële executie, verdeling van de executieopbrengst, parate executie, executie door beslagleggers en beslag.

In dit artikel worden de ontwikkelingen besproken met betrekking tot het conservatoir beslagrecht in Engeland en Duitsland en wordt ingegaan op de mogelijkheden voor het treffen van een conservatoire maatregel in Zwitserland en Luxemburg.