Aflevering 1

Diervoederproducent A was een procedure gestart tegen farmaciebedrijf Wyeth. Door hormonale verontreiniging, afkomstig van Wyeth, heeft A vervuild diervoerder verkocht en moesten varkens geruimd worden; een schadepost voor A. A vorderde vergoeding van de schade. A heeft conservatoir beslag gelegd ten laste van Wyeth, met begroting van de vordering op € 135 miljoen. De voorzieningenrechter oordeelde dat A summierlijk had aangetoond dat Wyeth zich (naar Iers recht) had schuldig gemaakt aan een breach of duty of care.

AIB stelt dat Novisem kwekersrechtinbreuk pleegt op drie knolselderij-rassen en heeft bewijsbeslag laten leggen op onder meer digitale bestanden en documenten uit Novisems administratie en verder monsters laten nemen van planten. Daar vorderde zij in eerste aanleg inzage in, terwijl Novisem in reconventie opheffing vorderde van het bewijsbeslag en rectificatie van mededelingen over het beslag op AIB’s website. Deze kortgedingzaak ging zodoende aanvankelijk over exhibitie van IE-bewijsbeslag en in de slipstream daarvan over de reikwijdte van kwekersrechtelijk “te koop aanbieden”. Door een eiswijziging in appel van AIB en het door haar berusten in de opheffing van het beslag in eerste aanleg en de met instemming van partijen vernietigde beslagen bescheiden, foto’s en monsters, resteert vanaf dat moment een andere exhibitievordering van AIB, namelijk tot inzage en afgifte van bescheiden uit Novisems administratie over verhandeling van de drie knolselderij-rassen. Deze exhibitievordering is door AIB specifiek beperkt tot “die bescheiden waarvan reeds door middel van concrete feiten en omstandigheden vaststaat dat daaruit direct informatie over de gestelde inbreuk valt te deduceren”. Dat maakt het verloop van deze exhibitiezaak a-typisch. Het hof heeft deze gewijzigde exhibitievordering afgewezen.

V en M zijn op huwelijksvoorwaarden (inhoudende ‘koude uitsluiting’) met elkaar getrouwd. Hun eerste huwelijksdomicilie was Zwitserland en op het huwelijk en het huwelijksgoederenregime is Zwitsers recht van toepassing. Begin 2010 heeft V een schilderij verkregen, waarvan werd vermoed dat het een Van Gogh was. Het schilderij werd in 2012 onderzocht in het Van Gogh museum, toen 1het huwelijk van partijen strandde. M heeft beslag gelegd op het schilderij onder het museum. Vervolgens heeft M een (hoofd)procedure aanhangig gemaakt in Zwitserland, waarin hij een verklaring voor recht vorderde dat het schilderij zijn exclusieve eigendom is.

X heeft zich jegens de bank borg gesteld tot een bedrag van € 300.000 voor al hetgeen de bank te vorderen heeft van twee vennootschappen. De bank heeft een vordering van meer dan € 5 miljoen op die twee vennootschappen. In deze procedure vordert de bank van X betaling van € 300.000 te vermeerderen met wettelijke rente. Omdat de stellingen en de vordering van de bank door X niet inhoudelijk weersproken zijn, is in conventie het bedrag van € 300.000,00 te vermeerderen met de wettelijke rente toewijsbaar.

A was vennoot van VOF Belle Amie. Tussen A en Belle Amie enerzijds en X Beheer (hierna: X) anderzijds is een geschil ontstaan met betrekking tot de verkoop (op 13 mei 2013) van vijf panden in het centrum van Amsterdam. In dat kader stelt X een vordering op A en Belle Amie te hebben. X heeft op 12 juni 2014 conservatoir beslag gelegd op drie panden van Belle Amie en op tien panden van A. Op 11 juli 2014 heeft A de beslagen panden verkocht. In het koopcontract wordt Stichting Y genoemd als koper. Deze koopovereenkomst is op de voet van artikel 7:3 BW ingeschreven in de openbare registers. Bij (zogenoemd kop-staart) vonnis van de voorzieningenrechter van 31 juli 2014 – nader uitgewerkt bij vonnis van 6 augustus 2014 – zijn de ten laste van A gelegde conservatoire beslagen opgeheven wegens, kort gezegd, onjuiste betekening ervan. Op 31 juli 2014 heeft X opnieuw conservatoir beslag gelegd op de desbetreffende panden. Ook heeft X op die dag conservatoir derdenbeslag ten laste van A doen leggen onder Stichting Y.

Vader en zoon zijn verwikkeld in een conflict over de ontbinding en financiële afwikkeling van hun VOF. Vader (gedaagde) heeft ter verzekering van zijn gestelde vordering op zoon (eiser) derdenbeslag doen leggen onder een melkafnemer, verschillende banken en op onroerende zaken, waaronder het woonhuis van eiser.

Op 24 juni 2014 heeft de Ontvanger van de Belastingdienst een bedrag van € 80.231,– aan gedaagde voldaan, zonder dat hij recht had op dat bedrag. De Ontvanger heeft gedaagde verzocht het bedrag van € 80.231,– uiterlijk op 22 juli 2014 terug te betalen. Het bedrag is niet terugbetaald. De Ontvanger vordert – samengevat – veroordeling van gedaagde tot betaling van € 80.231,–, vermeerderd met rente en kosten waaronder de kosten van het gelegde conservatoire beslag. Gedaagde voert verweer tegen de veroordeling in de proceskosten en de kosten van het beslag.

A houdt via B 40 procent van de aandelen in het gefailleerde DBI. Daarnaast was A op het moment van faillissement (feitelijk) indirect bestuurder van DBI. B is statutair bestuurder van DBI. De curator heeft A en B gedagvaard wegens onbehoorlijk bestuur van DBI. Ook heeft de curator conservatoir beslag gelegd op een aantal vermogensbestanddelen van A en B waaronder derdenbeslag onder HDI-Gerling Verzekeringen NV. Bij deze verzekeraar heeft DBI een bestuurdersaansprakelijkheidsverzekering afgesloten. Deze verzekering dekt naast het risico van aansprakelijkheid van de verzekerden ook de juridische kosten die verzekerden moeten maken om zich jegens derden te verweren. Het verzekerde bedrag betreft € 750.000.

De vrouw vordert in deze procedure haar ex-echtgenoot te veroordelen tot afgifte van de volledige jaarstukken van een vennootschap , op straffe van verbeurte van dwangsom, en nakoming van de tussen partijen gewezen alimentatiebeschikking. De man is directeur-grootaandeelhouder van een beheer-BV. Deze beheer-BV houdt 50 procent van de aandelen in een dochter-BV die een verkeerschool exploiteert. De overige 50 procent van de aandelen in deze dochter-BV worden gehouden door een broer van de man. De man en zijn broer exploiteren samen de verkeersschool. De man is in beroep gegaan tegen de vaststelling van de alimentatie.

CKT Marine Services BV heeft met een Belgisch staalconstructiebedrijf een overeenkomst over het ontginnen van een Noors gasveld. Hoofdaannemer HHI heeft aan CKT als aannemer de opdracht gegeven een aantal onderdelen van het gasplatform te leveren, waaronder een bemanningsverblijf. CKT heeft gedaagde als onderaannemer ingeschakeld.

CKT vorderde opheffing van het door Iemants gelegde beslag op woonvertrekken die zijn gebouwd ten behoeve van een boorplatform. CKT had aan haar vordering ten grondslag gelegd dat zij geen eigenaar is van de woonvertrekken en dat de woonvertrekken zodoende niet vatbaar waren voor het beslag, waarbij komt dat Iemants c.s. geen verlof is verleend tot het doen leggen van beslag op zaken die geen eigendom zijn van CKT.

Een gerechtsdeurwaarder heeft zich vervoegd bij de voorzieningenrechter met de vraag of het voor de voortzetting van de betreffende executie noodzakelijk is de rechtsovergang van de bevoegdheid tot tenuitvoerlegging van de executoriale titel als gevolg van de juridische fusie van executant Agis, aan geëxecuteerde A te betekenen, of dat kan worden volstaan met een minder bezwaarlijke wijze van bekendmaking van die rechtsovergang aan A.

Het Restauratiefonds heeft € 2.000.000 uitgeleend aan X en Stichting X. Zij zijn in de hypotheekakte gezamenlijk en ieder afzonderlijk aangeduid als ‘de schuldenaar’. Vastgoed Zwolle BV is in de akte aangeduid als ‘hypotheekgever’. In de akte is bepaald dat ‘de schuldenaar’ aan het Restauratiefonds het recht van eerste hypotheek verleent op een kantoorgebouw. In de akte is bedongen dat het onderpand niet dan met schriftelijke toestemming van het Restauratiefonds mag worden verhuurd.

Twee familieleden zitten elkaar in het vaarwater omdat zij allebei hun familienaam gebruiken als onderdeel van de handelsnaam van hun touringcar-bedrijven. De voorzieningenrechter heeft appellant het gebruik van die naam voor zijn bedrijf verboden, op straffe van een dwangsom. Geïntimeerden hebben executoriaal beslag doen leggen ten laste van appellant omdat hij niet aan de veroordeling heeft voldaan. In de onderhavige procedure vorderde appellant de staking van de executie. De voorzieningenrechter stelde vast dat hij in strijd met het dictum van het vonnis had gehandeld door de familienaam te gebruiken voor zijn bedrijf.

Headhuntersbureau Woman Capital is veroordeeld om een bedrag aan Tuls Beheer te betalen. Op verzoek van Tuls Beheer heeft de deurwaarder ten laste van Woman Capital executoriaal beslag gelegd op voor overdracht vatbare data, welke data staan opgeslagen op een server van Creapolis Media BV te Amsterdam. Woman Capital ontwikkelt al twee jaar geen commerciële activiteiten meer. Het (in beslaggenomen) databestand bestaat uit informatie van circa 10.000 zogenaamde topvrouwen uit het bedrijfsleven verdeeld over circa 6.000 organisaties. De informatie bestaat uit onder meer namen, adressen, telefoonnummers, huidige functie, eerdere functies, specialisaties, expertises, cv’s, inkomensgegevens, en een aantal categorieën zoals: interessant/niet interessant, topvrouw, High Potential, ondernemer en concurrentie.

Het college van de Gemeente Noordwijk heeft eiseressen (Holding en MIM) op straffe van verbeurte van dwangsommen gelast om onderhoudsmaatregelen te treffen aan een aantal van hun panden. De betreffende panden zijn inmiddels door Holding gesloopt, maar de Gemeente stelt zich op het standpunt dat er inmiddels € 560.000,- aan dwangsommen zijn verbeurd. De Gemeente heeft ten aanzien van de verschillende dwangsombesluiten in 2013 en 2014 invorderingenbeschikkingen genomen en aanmaningen verzonden. Vervolgens heeft zij executoriaal beslag laten leggen op onroerende zaken van eiseressen. De laatste beslaglegging dateert van 10 april 2014.

Filmexploitant X is jegens eiseres, een Amerikaanse filmproducent, veroordeeld tot betaling van ruim $ 800.000. Eiseres heeft derdenbeslag ten laste van X gelegd onder gedaagde. Gedaagde is een “Collective Account Manager” (CAM). De functie van de CAM is het bijhouden en administreren van de financiële stroom van de opbrengsten van de exploitatie van filmwerken. Daartoe wordt per film een CAM-agreement gesloten en een bij behorend CAM-account geopend. Via dit account dienen alle betalingen te lopen, waaronder ook betalingen aan X.

X is veroordeeld om aan eiser een huurachterstand van € 2.800,00 te betalen. Eiser heeft de deurwaarder executoriaal loonbeslag doen leggen onder Synergy, de werkgever van X. Naar aanleiding hiervan heeft Synergy een verklaring derdenbeslag afgelegd. Synergy verklaart dat in beginsel € 496,54 per 4 weken onder het loonbeslag valt (het meerdere van het loon van X boven de beslagvrije voet), maar dat ten gevolge van een akte van (loon)cessie d.d. 18 januari 2012 iedere 4 weken een bedrag van € 680,00 van het loon van X wordt ingehouden ten behoeve van B&W Inkomensbeheer.

Vier kinderen zijn gezamenlijk gerechtigd in de voormalige echtelijke woning van hun overleden ouders. Eén van de kinderen (M) was verwikkeld in een echtscheidingsprocedure. In dat kader diende hij de opbrengst van een polis aan zijn ex-echtgenote (V) uit te betalen, maar dit heeft hij niet gedaan. V heeft daarom beslag gelegd op M’s aandeel in de woning. Thans vorderen twee van M’s broers/zusters de opheffing van het beslag.

Citibank heeft een vordering op de Iraakse banken Rafidain en Rasheed, beide te Bagdad. Citibank heeft op 29 oktober 2013 onder Rabobank ten laste van Rafidain en Rasheed executoriaal derdenbeslag gelegd. Rabobank heeft met een brief van 12 december 2013 en een ingevuld formulier de buitengerechtelijke verklaring van artikel 476a Rv afgelegd.

De kern van het geschil tussen partijen betreft de vraag of sprake is van misbruik van recht aan de zijde van Friesland College door handhaving van het executoriale derdenbeslag op de bankrekeningen van eiser. In dit verband heeft eiser gesteld dat het beslag feitelijk is gelegd op het door DUO uitgekeerde bedrag van de studiefinanciering, zijnde de enige inkomstenbron van eiser. Friesland College stelt hier tegenover dat het bedrag van de studiefinanciering van kleur is verschoten ten gevolge van de overboeking van het saldo op de bankrekening van eiser waardoor artikel 475 Rv niet van toepassing is; een executoriaal derdenbeslag op een bankrekening is niet periodiek zodat geen sprake is van een beslagvrije voet ex artikel 475c Rv.

Ondanks meerdere sommaties van M aan de bewindvoerder van V om de achterstallige kinderalimentatie te voldoen, is hier tot op heden niet aan voldaan. M heeft zijn vordering uitbesteed aan het Nationaal Loket Alimentatie Inning (NLAI). In opdracht van het NLAI is vervolgens ten laste van V executoriaal beslag gelegd onder de ING-Bank op de Beheerrekening en de Leefgeldrekening van V voor een bedrag van € 1.529,97. Het beslag heeft voor een bedrag van € 953,18 doel getroffen. Daarbij is de naar de stelling van de bewindvoerder in aanmerking te nemen beslagvrije voet van € 898,95 niet in acht genomen. De bewindvoerder vordert onder meer opheffing van het beslag en staking van de executie.

X en Y vorderen een verbod op de executie van hun woning door de bank. De bank vordert in reconventie de betaling van € 547.445,59.

Het vermogen van eisers B en C is onder bewind gesteld. Eiser A is benoemd tot bewindvoerder. Gedaagde heeft uit hoofde van een vonnis beslag laten leggen op een deel van de inboedel van eisers B en C. Eisers vorderen een verbod voor gedaagde om de op grond van het vonnis aangekondigde openbare verkoop van roerende zaken e laten doorgaan.

Seacontractors Maritime Personnel BV (SMP)is een internationaal opererend uitzendbureau voor personeel en schepen. Eiser heeft zeven jaar voor SMP gewerkt. Daarna is hij in dienst getreden van een directe concurrent: CSC Crewing. Bij vonnis van 2 september 2015 van de kantonrechter is eiser bevolen zijn werk voor CSC te staken op straffe van een dwangsom. Ook is eiser veroordeeld een contractuele boete te betalen. Eiser heeft in die procedure betwist dat hij een arbeidsovereenkomst heeft getekend met een non-concurrentiebeding. Dit leek de kantonrechter echter onwaarschijnlijk. (“Hoe anders zijn belangrijke arbeidsvoorwaarden vastgelegd, zoals het salaris en de duur van de arbeidsovereenkomst?”)

De Hoge Raad heeft in de zaak Promneftstroy/Yukos Capital en Glendale geoordeeld dat het verdwijnen van een rechtspersoon niet betekent dat de schuldeiser die beslag heeft gelegd ten laste van die verdwenen rechtspersoon geen verhaalsmogelijkheden meer heeft. Als de goederen waarop de schuldeiser beslag heeft gelegd, in weerwil van het beslag zijn overgedragen aan een derde, kan de schuldeiser zijn vordering tegen deze derde richten. De Hoge Raad vult met deze beslissing een lacune in de Nederlandse wetgeving.

De aandelen in X BV (X BV), werden gehouden door persoon X, die tevens de bestuurder van X BV was. X BV was tot 30 december 2005 enig aandeelhouder van A BV. Op 30 december 2005 had X BV een rekening courant schuld aan A van € 1.469.167. De activiteit van A bestond uit de verhuur van een onroerende zaak. Op 17 augustus 2005 heeft A de onroerende zaak verkocht. Daarbij is een boekwinst behaald van € 1.685.737. Op 30 december 2005 heeft X BV de aandelen in A verkocht. De koper, J, heeft de koopprijs vrijwel geheel voldaan door overname van de rekening courant schuld van € 1.469.167. Met dagtekening 14 april 2007 heeft de Inspecteur aan A een ambtshalve aanslag vennootschapsbelasting opgelegd over het tijdvak juli tot en met december 2005. De aanslag heeft betrekking op de bij verkoop van het pand behaalde boekwinst van € 1.685.737.

Appellanten, hypothecaire financiers, hebben een vordering op geïntimeerden. De vraag die partijen verdeeld houdt, is of de vordering opeisbaar is of niet.

Artikel 4:205 BW regelt dat de rechtbank op verzoek van een schuldeiser van een erfgenaam die de nalatenschap heeft verworpen en die hierdoor klaarblijkelijk is benadeeld, kan bepalen dat de nalatenschap mede in het belang van de schuldeisers van degene die verworpen heeft zal worden vereffend en zo nodig een vereffenaar kan benoemen.

Appellant (A) heeft verzocht in hoger beroep een afwijzend vonnis te vernietigen en alsnog te bepalen dat hem een beslagvrije voet wordt toegekend. Het hof komt tot het oordeel dat A op drie gronden niet ontvankelijk is.

In rechte is vastgesteld dat Rudolphi c.s. onrechtmatig beslag hebben gelegd ten laste van Ecuaflor en dat Rudolphi c.s. gehouden zijn de schade die Ecuaflor dientengevolge lijdt aan haar te vergoeden. Ecuaflor vordert in dit geding dat de rechtbank Rudolphi c.s. hoofdelijk veroordeelt tot betaling aan haar van € 4.380.180 te vermeerderen met rente en kosten. Het bedrag bestaat uit (onder meer) gederfde winsten van twee windmolenparken, bouwrente, advocaatkosten, bankkosten en kosten van een deskundige.

Gedaagde had een nota gekregen voor tandartskosten van € 123,45. Haar echtgenoot heeft gemaild dat hij in drie maandelijkse termijnen zal betalen, en belooft daarbij geen termijn te missen. Eiseres heeft daarop teruggemaild dat zo’n betalingsregeling online moet worden aangevraagd en dat er kosten aan zijn verbonden. Gedaagde heeft de nota in de drie termijnen betaald, zonder verder overleg. Tijdens de daaropvolgende maanden heeft eiseres de vordering uitbesteed, en zijn aan gedaagden incassokosten in rekening gebracht van € 40. Eiseres vordert nu deze kosten van gedaagde. Het verweer van gedaagde komt er in feite op neer dat zij vindt dat de incassokosten nodeloos zijn gemaakt.

Staatssecretaris Klijnsma (SZW) informeerde eind december met haar ‘Hoofdlijnnotitie vereenvoudiging beslagvrije voet’ de Tweede Kamer over de vereenvoudiging van de beslagvrije voet. Het kabinet kiest voor een sterk vereenvoudigd systeem voor de berekening van de beslagvrije voet. Een systeem dat uitgaat van een vast bedrag per leefsituatie en afhankelijk is van een beperkt aantal, eenvoudig vast te stellen gegevens.

In een poging het bodem(voor)recht meer constructiebestendig te maken heeft de staatssecretaris van Financiën bij het Belastingplan 2013 de Invorderingswet 1990 aangepast. Daartoe is in die wet een nieuw artikel 22bis opgenomen dat een ‘mededelingsplicht’ voor bepaalde derden/rechthebbenden bevat. De nieuwe bepaling zorgt er voor dat de ontvanger vroegtijdig wordt geïnformeerd over de voornemens die genoemde derden ten aanzien van de bodemzaken hebben. De auteur bespreekt de werking van de re

Het Ministerie van Financiën hecht een groot belang aan het bodemrecht uit 1845 (art. 22 Invorderingswet 1990). Ondanks de wettelijke verplichting daartoe heeft een evaluatie van het bodemrecht door het parlement niet plaatsgevonden sinds 1994. Het is discutabel of de ontvanger gelet op alle bijzondere bevoegdheden die hem ter beschikking zijn komen te staan het bodemrecht nog nodig heeft om aanslagen in te vorderen. Uit een oogpunt van rechtsbescherming is het onjuist dat een belangrijke inper