Aflevering 2

Vervolg van tussenarrest 10 april 2012. Inmiddels is het beslag definitief opgeheven. Daarom kan de bank in dit geding niet meer worden veroordeeld tot het afleggen van een verklaring als bedoeld in art. 477a lid 1 Rv. De gevraagde voorziening is dus niet toewijsbaar.

X heeft via Facebook contact gekregen met de Facebookgebruiker ‘Y’. Y pretendeerde intieme foto’s van zichzelf met X te delen, en haalde X over om zelf ook foto’s van zichzelf met Y te delen. Gebleken is dat ‘ Y ’ op soortgelijke wijze als met X contact heeft gehad met meerdere vrouwen. X gaat via (een veroordeling jegens) Facebook Ltd op zoek naar deze Y. Het IP-adres leidt naar persoon Q. X heeft verlof gekregen om bewijsbeslag te leggen op digitale gegevens om aan te tonen dat Q de persoon is achter ‘Y’. Q vordert opheffing van het beslag. X vordert in reconventie (onder meer) toestemming om de gegevens in te zien. De vordering van Q wordt afgewezen, die van X toegewezen.

Plantenveredelingsbedrijf Syngenta stelt zich op het standpunt dat de bron van een virale besmetting van tomanteplanten bij opkweekbedrijf Bakker ligt en heeft de duurovereenkomst met Bakker beëindigd. Bakker heeft Syngenta verzocht om inzage in de onderzoeksresultaten betreffende de bron van de besmetting. Syngenta heeft dit geweigerd.

Eiser vordert de opheffing van de door gedaagde gelegde conservatoire beslagen. Eiser voert daartoe onder meer aan dat gedaagde geen vordering op eiser heeft. Door partijen wordt over de beweerde vordering geprocedeerd. Wat gedaagde niet in haar verzoekschrift tot het verkrijgen van verlof heeft vermeld, maar wat in deze wel relevant is, is dat de rechtbank de vordering van gedaagde reeds heeft afgewezen. Daarmee heeft gedaagde niet alleen in strijd gehandeld met artikel 21 Rv, maar heeft zij de voorzieningenrechter tevens misleid, aldus eiser.

De onderhavige exhibitievordering is niet de eerste exhibitievordering in kort geding van eisers tegen gedaagden. Vergeleken met de in het vierde kort geding gevorderde bescheiden, ziet de onderhavige vordering grotendeels op (de verkrijging van) dezelfde stukken. De reikwijdte van de genoemde bescheiden is in dit geding verruimd tot de notulen en verslagen van niet alleen de eerder bij naam genoemde ondernemingen, maar van alle aan die ondernemingen gelieerde ondernemingen. De rechtbank beoordeelt uitvoerig of de vordering voldoet aan de vereisten van artikel 843a Rv en wijst de vordering af.

Het Duitse Hereaus Medical GmbH heeft een geschil met een aantal Nederlandse Biomet-vennootschappen. De voorzieningenrechter heeft op 6 december 2016 een beschikking gewezen waarin stond:

Eiser is in eerste aanleg niet ter zitting verschenen. De voorzieningenrechter heeft daaruit ten onrechte geconcludeerd dat eiser geacht moet worden zijn vordering te hebben ingetrokken. De aanhangigheid van het kort geding was door het niet-verschijnen ter zitting niet komen te vervallen, te meer niet daar eiser een bevoegdheidsincident had opgeworpen en gedaagde ter zitting om een proceskostenveroordeling heeft gevraagd. De behandeling in hoger beroep is niet beperkt tot de door de voorzieningenrechter uitgesproken proceskostenveroordeling.

Proefstation B is eigenaar van een bedrijfsgebouw waarin units worden verhuurd. In januari 2017 zijn het perceel en bedrijfsgebouw in gebruik genomen door een groep krakers, onder wie gedaagde sub 1 en gedaagde sub 2. De groep krakers noemen zichzelf de “Mobiele Woonunit Zenit”. Proefstation vordert dat gedaagden en de overige personen die verblijven in de onroerende zaak het gebouw zullen ontruimen.

De gemeente heeft een bedrag aan ten onrechte aan A uitgekeerde bijstand teruggevorderd. A is de pleegdochter van eiser. De gemeente heeft derdenbeslagen lagen leggen op bankrekeningen die ten name van eiser en/of A stonden. Eiser vordert terugbetaling van de onder het beslag uitgekeerde bedragen. Hij stelt dat A nooit gerechtigd is geweest tot het saldo, maar dat de rekening om praktische redenen als en/of was geregistreerd. De saldi zouden bovendien eigendom zijn, en bestemd zijn voor de studie van een buitenlandse neef X, die eiser had verzocht om voor dat doel een rekening voor hem te openen.

Eiseres E vordert een verklaring voor recht dat X B.V. onrechtmatig heeft gehandeld jegens E door beslag te leggen en vervolgens tot verkoop van de eigendommen van E over te gaan. E vordert de veroordeling van zowel X B.V. als haar bestuurder, de heer Y, tot betaling van schadevergoeding.

De woning van eiser is in 2010 verkocht. De restschuld aan hypotheekhouder ABN Amro bedroeg € 58.051,23. De bank heeft in 2016 executoriaal loonbeslag laten leggen onder de werkgever van eiser. Eiser vorder opheffing van het beslag en terugbetaling van de geïncasseerde bedragen. Hij stelt dat de grosse van de hypotheekakte geen executoriale titel oplevert voor de restschuld. De bank handelt volgens eiser onrechtmatig door beslag te leggen zonder te beschikken over een rechtsgeldige titel. Subsidiair stelt eiser dat de bank misbruik maakt van haar executierecht.

Zilveren Kruis heeft gevorderd om gedaagde te veroordelen aan haar te betalen een totaal van € 260,66, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de dag der dagvaarding tot aan de dag der algehele voldoening, met proceskostenveroordeling. Aan haar vordering legt Zilveren Kruis ten grondslag nakoming van de overeenkomst. Naast een hoofdsom van € 438,- vordert Zilveren Kruis een bedrag van € 48,40 aan buitengerechtelijke kosten en € 10,88 aan verschenen rente minus betalingen na sommatie voor een totaalbedrag van € 236,62.

Anders dan de rechter in eerste aanleg oordeelde, is geen dwangsom verbeurd ter zake van een door de voorzieningenrechter getroffen voorziening, nu die voorziening in hoger beroep is vervangen door een beperktere voorziening.

Eiseres heeft haar dressuurpaarden gestald bij gedaagde. Op enig moment heeft eiseres de samenwerking verbroken. Gedaagde heeft daarop een rekening voor stallings- en trainingskosten aan eiseres gestuurd. Gedaagde heeft, nadat de paarden naar een andere stal waren overgebracht, conservatoir verhaalsbeslag gelegd op de drie paarden, ten laste van eiseres en onder de bewaarder. De rechtbank heeft bij vonnis in incident van 23 november 2016 beslist dat eiseres zekerheid diende te stellen voor een bedrag van € 16.200,--. Daarbij is bepaald dat eiseres voor iedere dag dat zij niet aan deze veroordeling voldoet, een dwangsom verbeurt van € 1.000,00 met een maximum van € 16.000,-.

Gedaagde G hield met zijn zoon A en diens echtgenote B de aandelen in een BV. G was directeur. De BV bezat onroerend goed. G woonde in een woning op het perceel van de BV. Tussen partijen is een geschil ontstaan dat heeft geleid tot het ontslag van G. G is de toegang tot het bedrijfsterrein ontzegd, inclusief de woning. Vervolgens is er wel een overeenkomst gesloten over de aandelen van G, alsmede een vaststellingsovereenkomst, waarin G heeft toegezegd de woning te zullen verlaten.

Dit verzoek om een prejudiciële beslissing is ingediend in het kader van een geding tussen de in Ierland verblijvende Andrew Marcus Henderson en de Novo Banco SA met hoofdkantoor in Portugal, over de door Novo Banco SA ingediende vordering naar aanleiding van de niet-nakoming door Henderson van twee tussen partijen gesloten overeenkomsten inzake financiële leasing.

De kantonrechter heeft bij beschikking van 28 oktober 2016 Air France veroordeeld tot betaling aan geopposeerde van € 20,00 aan hoofdsom, vermeerderd met de wettelijke rente over dit bedrag vanaf 28 september 2015 tot aan de voldoening. Ook is Air France veroordeeld in de proceskosten gevallen aan de zijde van geopposeerde. De hiervoor genoemde beschikking is genomen op een vordering als bedoeld in artikel 4, lid 1, van de Verordening (EG) nr. 861/2007 van het Europees Parlement en de Raad van 11 juli 2007 tot vaststelling van een Europese procedure voor geringe vorderingen (hierna: Verordening (EG) nr. 861/2007). Verordening (EG) nr. 861/2007 kent het rechtsmiddel van verzet niet. Gelet hierop is Air France niet-ontvankelijk in haar verzet.

Appellante start appel in een verzoekschrift(WWZ)procedure met een dagvaarding (zonder grieven). Het hof biedt – nadat de appeltermijn is verstreken – gelegenheid tot ‘verbetering en aanvulling’, waarna appellante alsnog een beroepschrift (met grieven)

Partijen strijden over de vraag of X aan A (naast de hypothecaire geldlening van € 216.000,-) een bedrag van € 150.000,- heeft geleend ten behoeve van de aankoop van het pand en dat X ter onderbouwing van haar stelling dat dit het geval is, een stuk heeft overgelegd d.d. 11 september 2012 waarop bij ‘onderwerp’ staat vermeld: Persoonlijke lening. A heeft gesteld dat dit stuk door X is vervalst. De daarop geplaatste handtekeningen zijn wel echt, maar ze zijn gezet op een leeg handtekeningenblad behorend bij een andere overeenkomst (een concept koopovereenkomst). X heeft hieraan later de eerste bladzijde en de tekst op de tweede bladzijde toegevoegd, aldus A.

Verstekvonnis of vonnis op tegenspraak? Verzet of appel? – Bij het tussenarrest van 13 december 2016 heeft het hof zijn voornemen aangekondigd om de Hoge Raad op de voet van artikel 392 Rv en verder een prejudiciële vraag te stellen. Partijen zijn vervolgens in de gelegenheid gesteld om zich bij akte uit te laten over het voornemen om genoemde prejudiciële vraag te stellen alsmede over de inhoud van deze rechtsvraag. Iedere verdere beslissing is daarbij aangehouden. Het hof stelt thans de Hoge Raad de vragen ter beantwoording bij wijze van prejudiciële beslissing.

Na de echtscheiding van partijen in 2000 heeft de vrouw tot 2013 geen pogingen gedaan om de verschuldigde alimentatie, die tot dat moment onbetaald is gebleven, te innen. De man heeft verzocht te verklaren voor recht dat de vrouw haar rechten op vordering van kinderalimentatie ten behoeve van het kind heeft verwerkt. De rechtbank heeft de vordering van de man afgewezen, het hof heeft de beschikking bekrachtigd. De Hoge Raad verwerpt nu het cassatieberoep van de man (art. 81 RO).

Gedaagde (G) is in 2015 toegelaten tot de wettelijke schuldsanering. G wordt nu door zijn voormalig werkgever in rechte betrokken. Deze werkgever is niet ontvankelijk. Op grond van artikel 313 jo 25 Fw had de bewindvoerder gedagvaard moeten worden.

In hoeverre heeft een verzoek tot schorsing van de tenuitvoerlegging van een vonnis wegens een onjuiste bewijsbeslissing in dat vonnis, kans van slagen en wat is de rol van het prognoseverbod hierbij.

Antwoorden op drie prejudiciële vragen over de Wet en Besluit buitengerechtelijke incassokosten (WIK resp. BIK)

Bewijsbeslag, hoe werkt dat in de praktijk? Wat zijn de voor- en nadelen.

Het oordeel over de goede trouw moet op twee momenten worden geveld: het moment van het leggen van beslag en het moment van de executie.