Aflevering 11

De huidige griffierechttarieven voor civiele procedures met een belang tussen € 500 en € 5.000 zijn onaanvaardbaar hoog. Anderzijds ontving het Ministerie van Justitie en Veiligheid in 2017 een batig saldo van € 37 miljoen aan griffierechten. Het is de taak van de wetgever en de regering om een toegankelijke, betaalbare rechtspraak in stand te houden. Daarom dient de Minister tot verlaging van griffierechten over te gaan, ‘omdat de overheid er voor de burger is. En niet andersom’.

Mr. dr. B. Hoops en mr. J.M. van Anken

In dit artikel worden enkele aspecten van de geldschuld Zie ook afd. 6.11 BW (Verbintenissen tot betaling van een geldsom). Op andere schulden, bijvoorbeeld tot levering van goederen of vestiging van beperkte rechten, wordt in dit artikel niet ingegaan. Voor een nadere analyse van het begrip schuld verwijs ik naar mijn artikel ‘Schuldvervanging in het huwelijksvermogensrecht’, WPNR 2018/7209 en naar W.D. Kolkman, Schulden der nalatenschap (diss. Groningen), Kluwer: Deventer 2006, p. 186 e.v. en Asser/Sieburgh 6-I 2016/33 e.v. in het huwelijksvermogensrecht Wat hierna over echtgenoten wordt opgemerkt, geldt mutatis mutandis ook voor geregistreerde partners. onder de loep genomen. In paragraaf 2 wordt eerst ingegaan op de draagplicht voor schulden bij echtgenoten die tot drie vermogens gerechtigd zijn. Met die kennis op zak, kunnen vier heikele kwesties worden aangesneden. In paragraaf 3 wordt de vraag behandeld wat ‘gemeenschappelijke schulden’ zijn, waarna in paragraaf 4 de vraag wordt besproken of de in art. 1:100 lid 2 BW bedoelde draagplicht een vergoedingsplicht oplevert en zo ja, wanneer. In paragraaf 5 staat de vraag centraal of echtgenoten er verstandig aan doen hun onderlinge draagplicht voor schulden vast te leggen. In paragraaf 6 wordt stilgestaan bij de vraag of renteverplichtingen ter zake van privéschulden (of meer algemeen: huishoudelijke schulden) ook privéschulden zijn. Paragraaf 7 sluit af met een conclusie.

Bij het bepalen of er recht bestaat op algemene bijstand is van belang of de aanvrager vermogen heeft. Op grond van de Participatiewet geldt het vereiste dat vermogensbestanddelen alleen in aanmerking worden genomen als er over die vermogensbestanddelen kan worden beschikt of redelijkerwijs kan worden beschikt. Aan de hand van de jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep wordt onderzocht wat de term redelijkerwijs beschikken over vermogensbestanddelen inhoudt. Ingegaan wordt op situaties die zich kunnen voordoen bij erfenissen, onroerende zaken en situaties zoals curatele, het optreden als gemachtigde over de bankrekening van een ander en gezamenlijke bankrekeningen. Ook als de aanvrager van een uitkering niet daadwerkelijk over het vermogensbestanddeel beschikt, maar daar bij ander gedrag wel over kunnen beschikken is sprake van het redelijkerwijs kunnen beschikken over vermogensbestanddelen.