Aflevering 7

In deze bijdrage staat het leerstuk van de afgebroken onderhandelingen centraal. In het bijzonder wordt ingegaan op de manier waarop een schadeclaim bij afgebroken onderhandelingen zou kunnen worden voorkomen.

De Hoge Raad heeft in april en in mei van dit jaar twee arresten gewezen die bij nadere bestudering opvallende overeenkomsten vertonen. Allereerst zien we in beide arresten een geduldige koper c.q. huurder. Zowel de koper als de huurder biedt de verkoper c.q. de verhuurder eerst gedurende een zekere tijd de gelegenheid zijn verplichting alsnog na te komen. Op enig moment is het geduld echter op en ontbindt de koper c.q. de huurder alsnog de desbetreffende overeenkomst. Juridisch interessanter is echter dat we in beide arresten zien dat de Hoge Raad oog heeft voor de praktijk van alledag. In het arrest van april1 gaat de Hoge Raad in op de aan de ‘klacht’ als bedoeld in artikel 7:23 BW te stellen eisen. In het arrest van mei2 gaat de Hoge Raad in op de aan een buitengerechtelijke ontbindingsverklaring te stellen eisen. Beide arresten lijken te passen in de deformaliseringstendens die de Hoge Raad naar het zich laat aanzien, volgt.

Vernieuwing gaat af en toe gepaard met onvermoede complicaties. Daardoor wordt vernieuwing niet altijd als vooruitgang gevoeld. In het contractenrecht zijn recent enkele vernieuwingen waarneembaar. Een recente ontwikkeling is de verhoging van de competentiegrens van € 5.000 naar € 25.000 per 1 juli 2011. Een tweede, al iets langer lopende vernieuwing is de introductie van e-Court in het Nederlandse juridische landschap begin 2010. E-Court is nu meer tot ontwikkeling gekomen en krijgt nu ook in de rechtsliteratuur aandacht.1 E-Court poogt een alternatief en relatief goedkoop (ten opzichte van de overheidsrechtspraak) forum te bieden en het vernieuwende aan e-Court is dat procedures vooral langs elektronische weg worden afgehandeld.

Staalcombinatie ontving een uitnodiging: ‘Hierbij hebben wij het genoegen om u, namens onze opdrachtgever NS Poort Ontwikkeling bv, uit te nodigen om een aanbieding te maken voor het bouwproject Stadskantoor’. Na een lang (en kostbaar) traject krijgt Staalcombinatie bericht dat zij als beste kandidaat is overgebleven. Staalcombinatie stuurt een concept-aannemingsovereenkomst aan NS Poort. Pas daarna wordt een Europese aanbestedingsprocedure gestart. Uiteindelijk tekent NS Poort een overeenkomst met een andere staalbouwer.

40% van de consumenten in de EU kocht in 2010 online goederen of diensten. Dit is een verdubbeling ten opzichte van 2005. Echter, de hoge groei vond voornamelijk plaats in landen waar elektronische handel al wijdverbreid was in 2005. Consumenten in Zuid- en Oost-Europa winkelen veel minder op het internet. Deze en andere gegevens komen uit de studie ‘Het gedrag van consumenten in een digitale omgeving’, dat op 30 augustus werd gepresenteerd in de Europese commissie Interne markt en consumentenbescherming.

In opdracht van aannemer B BV heeft C enkele maanden gewerkt aan de aftimmering van de tribunes van stadion X. Voetbalvereniging Y stelt zich op het standpunt dat C ten onrechte claimt eigenaar te zijn van een schilderij dat in de bestuurskamer van het stadion hing en eind 1930 aan de club was geschonken. Tijdens de verbouwing zou de inventaris zijn opgeslagen in een opslagcontainer. Y vordert restitutie van het schilderij en stelt dat zij eigenaar ervan is.

A, die in het bezit is van een strafblad, sluit bij verzekeraar V een inboedel- en opstalverzekering af. Op het aanvraagformulier van V kruist A bij de vraag naar het strafrechtelijk verleden aan dat hij in de afgelopen acht jaar geen misdrijf heeft gepleegd. Wanneer in de naast het huis van A gelegen woning van de zwager van A brand uitbreekt, spreekt A V aan tot vergoeding van de schade aan zijn woning en inboedel door het overgeslagen vuur. V gaat niet over tot afwikkeling van de schade, omdat het politie-onderzoek naar de brand nog gaande is en A wordt aangemerkt als verdacht van brandstichting.

In dit themanummer een aantal beschouwingen over het Caribisch Nederlands privaatrecht, waaronder UPG als wenkend perspectief en juridische werkelijkheid (H.E. Bröring), De overgangswetgeving en de geldende wetgeving van Curacao, Sint Maarten en de BES-eilanden in verband met de opheffing van de Nederlandse Antillen (J.P. de Haan) en Consumenten: bescherming onder de tropenzon? (B.D. van der Velden en V. Heutger).

B heeft voor zijn dochter D het paard Falouka gekocht van A, die in België een dressuurstal heeft. Het paard is bedoeld als ‘leerpaard’ voor D, die de opleiding Docent/Trainer Paardensport gaat volgen. D ondervindt moeilijkheden met het paard en uit onderzoek blijkt dat het paard ernstige aandoeningen heeft, waardoor het ongeschikt is voor het doel. B eist ontbinding van de koopovereenkomst en restitutie van de koopsom. De voorzieningenrechter wees de vorderingen van A toe. Het paard is daarop door A teruggenomen en inmiddels aan een derde verkocht A gaat evenwel in hoger beroep om zijn naam te zuiveren.

Bij een rechtsbijstandsverzekering in natura (dus geen kostenverzekering) ontstaat het recht op vrije advocaatkeuze pas nadat de verzekeraar twee stappen heeft gezet: het besluit om te gaan procederen en het besluit dat de zaak niet door een rechtsbijstandverlener in loondienst (niet zijnde advocaat) van de rechtsbijstandsverzekeraar te laten behandelen, maar door een externe rechtshulpverlener. Dat heeft Hof Amsterdam op 26 juli jl. bepaald.

A en B bespreken met elkaar de mogelijkheid van het kopen van een sportvliegtuig. Nadat onderzoek is gedaan, wordt op naam van B een koopovereenkomst ontvangen ten behoeve van de aankoop van een Mustang. B brengt A op de hoogte en tekent de overeenkomst. Kort daarop doet B de eerste aanbetalingen, waarna A steeds de helft van deze aanbetalingen bijdraagt. Op enig moment bericht B aan A dat hij niet meer deel wil nemen aan de overeenkomst en betaalt de door A verrichtte aanbetalingen terug. A vordert ontbinding van de overeenkomst tot het gezamenlijk aankopen van de Mustang en schadevergoeding.

Y is eigenaar van een appartement op de eerste verdieping van een complex. X is eigenaresse van het daaronder gelegen appartement. In het appartement van Y heeft brand gewoed. Er bleek zich een hennepplantage te bevinden. X heeft door die brand schade geleden en zij was hiervoor niet verzekerd. X stelt Y aansprakelijk voor de door haar geleden schade.

A en B kopen van C een recht van erfpacht van een perceel grond met daarop gebouwde opstallen, waaronder een woonhuis. Levering vindt niet plaats op de afgesproken datum. C spreekt A en B daarop aan en vordert betaling van de koopsom. Bij uitblijven van betaling kondigt C aan de overeenkomst buitengerechtelijk te ontbinden en vordert een boete van 10% van de koopsom. A en B willen wel ontbinden en stellen een bedrag voor. Bij uitblijven van de afgesproken betaling spreekt C A en B in kort geding aan tot betaling van hetgeen is afgesproken.

De Hoge Raad heeft uitspraak gedaan in een zaak waarin Aon Nederland, als assurantietussenpersoon, aansprakelijk was gesteld door een juwelierszaak. Het beroep van de juwelier, die na een overval werd geconfronteerd met niet-gedekte schade, is afgewezen door de Hoge Raad, die in de motivering nadere uitleg geeft over de reikwijdte van de zorgplicht van een assurantietussenpersoon.

De vennootschappen Fleetlogic en OTS hebben een raamcontract gesloten over de afname door OTS van 1000 (niet nader gespecificeerde) ‘systemen’ binnen een periode van maximaal achttien maanden, en het onderhoud daarvan door Fleetlogic. OTS heeft slechts 169 systemen afgenomen en is inmiddels in verzuim. De vraag is hoe de schade van Fleetlogic moet worden vastgesteld.

Gedaagde heeft bij Health City een fitnessabonnement gesloten voor 24 maanden, tegen een maandbedrag van € 49,05. Er is een achterstand in de betalingen ontstaan en ingevolge artikel 4.4 van de algemene voorwaarden zijn in dat geval alle resterende abonnementstermijnen tot het einde van de overeenkomst ineens opeisbaar. Tussentijdse opzegging is, behoudens op medische gronden, niet mogelijk volgens artikel 7 van de algemene voorwaarden. Gedaagde stelt dat de algemene voorwaarden voor haar onredelijk bezwarend zijn.

Opvallend is dat de Hoge Raad in zijn arrest van 25 maart 2011, RvdW 2011/419, in het kader van de onderzoeks- en klachtplicht van de koper meer aandacht geeft aan de belangen van de koper dan in voorgaande arresten. Dit komt een evenwichtige belangenafweging van koper en verkoper te goede, zo beargumenteerd de auteur.

Gedaagden hebben met De Belcentrale BV een overeenkomst gesloten voor VOIP (Voice over IP), ofwel bellen via internet. Na een inbraak op de server van gedaagden, gepleegd vanuit Roemenië, is er door derden 150 keer naar Zimbabwe en Somalië gebeld via het account van gedaagden. Gedaagden achten het in strijd met de redelijkheid en billijkheid dat de hiermee gepaard gaande belkosten (€ 950,73) geheel voor hun rekening komen. Zij stellen dat De Belcentrale haar zorgplicht heeft geschonden, omdat zij geen beveiligingsmaatregelen of software heeft ingebouwd ter bescherming van de klant. De Belcentrale heeft evenmin een waarschuwing ingebouwd om klanten te beschermen tegen malafide organisaties die op andermans kosten kunnen telefoneren. Gedaagden verwijten De Belcentrale verder dat zij er niet op zijn gewezen dat onbeperkt gebeld kan worden. Evenmin zijn voorwaarden gesteld aan het gebruik van de eigen VOIP-server. Gedaagden wijzen erop dat vergelijkbare bedrijven een limietbedrag instellen en/of een waarschuwing geven wanneer een afwijkend belpatroon optreedt. Ook stellen gedaagden dat hun VOIP-server voldoende was beveiligd met een wachtwoord en gebruikersnaam. Gedaagden achten het in strijd met de redelijkheid en billijkheid in de zin van artikel 6:248 BW dat de gesprekskosten volledig voor hun rekening komen en verzoeken de kantonrechter de vordering te matigen op grond van artikel 6:109 BW.

Gedaagden hebben met eisers een koopovereenkomst gesloten met betrekking tot een woning. Zij hebben een beroep gedaan op de (gebruikelijke) ontbindende voorwaarden van het niet verkrijgen van financiering. Eisers hebben dit beroep als onvoldoende gemotiveerd afgewezen en gedaagden gesommeerd om de woning af te nemen. Vervolgens ontbinden eisers de koopovereenkomst en maken aanspraak op de boetes ingevolge artikel 10.3 en 10.2 van de koopovereenkomst.

Erflaatster heeft in 1987 bij (handgeschreven) codicil haar zoon X een recht van eerste koop toegekend in geval van verkoop van haar woning. Erflaatster is in 1990 overleden, waarna verschillende procedures zijn gevoerd over de verkoop en levering van de woning. In 1992 heeft het hof in een van die procedures bepaald dat de woning moet worden geveild, aan welke beslissing het twee voorwaarden heeft verbonden. In afwachting van het in vervulling gaan van die twee voorwaarden heeft X in 1993 de woning betrokken. In 2002 is met een arrest van de Hoge Raad onherroepelijk vast komen te staan dat de eerste voorwaarde niet in vervulling is gegaan, waarmee de veiling automatisch van de baan was. X heeft vervolgens zijn recht van eerste koop ingeroepen en vordert medewerking tot levering. De vraag die partijen in hoger beroep verdeeld houdt, is de prijs die X voor de woning dient te betalen.

Erflaatster heeft in 1987 bij (handgeschreven) codicil haar zoon X een recht van eerste koop toegekend in geval van verkoop van haar woning. Erflaatster is in 1990 overleden, waarna verschillende procedures zijn gevoerd over de verkoop en levering van de woning. In 1992 heeft het hof in een van die procedures bepaald dat de woning moet worden geveild, aan welke beslissing het twee voorwaarden heeft verbonden. In afwachting van het in vervulling gaan van die twee voorwaarden heeft X in 1993 de woning betrokken. In 2002 is met een arrest van de Hoge Raad onherroepelijk vast komen te staan dat de eerste voorwaarde niet in vervulling is gegaan, waarmee de veiling automatisch van de baan was. X heeft vervolgens zijn recht van eerste koop ingeroepen en vordert medewerking tot levering. De vraag die partijen in hoger beroep verdeeld houdt, is de prijs die X voor de woning dient te betalen.

A heeft wegens financiële problemen in 2008/2009 contact gezocht met X, handelende onder de naam Win Win Investments. Zij spraken af dat Win Win A een lening zou verstrekken van € 100.000. Als zekerheid voor de lening bedong Win Win een tweede hypotheekrecht op de woning van A en een vuistpand op de Bang & Olufsen installatie en de verzameling koikarpers van A. Win Win heeft de leningsovereenkomst getekend, A niet. Hij heeft wel de B&O Installatie en de koikarpers afgegeven en een voorschot op bemiddelingsprovisie van € 3.000 betaald. Noch X, noch Win Win hebben uitvoering aan de leningsovereenkomst gegeven; het toegezegde bedrag is nimmer beschikbaar gesteld.

M heeft een beleggingspensioen bij verzekeraar A. Wanneer M overlijdt, ontvangt zijn echtgenote V bericht van A, die meldt per abuis (in een eerdere brief, gericht aan tussenpersoon B ) te hebben bericht dat het nabestaandenpensioen € 15.372 per jaar bedraagt, terwijl dit € 1.281 dient te zijn. V vordert niettemin van A een levenslang jaarlijks uitkering van € 15.372.

Een hoogbejaard echtpaar heeft een brief van de hypotheekhouder ontvangen waarin onder meer wordt gewaarschuwd voor een gedwongen verkoop indien hun opgenomen krediet de grens van 75% van de executiewaarde bereikt. Naar aanleiding hiervan heeft het echtpaar contact opgenomen met bevriend makelaar M. Deze biedt aan om de woning van het echtpaar te kopen voor € 205.000 met toekenning van een recht van gebruik en bewoning voor het echtpaar. Een maand nadat het echtpaar heeft ingestemd met het voorstel, wordt de leveringsakte gepasseerd. Vóór de levering heeft de notaris nog contact gehad met een taxateur die het pand op verzoek van M heeft getaxeerd. Volgens dit taxatierapport heeft de bloot-eigendom van het pand een waarde van € 210.000. Verder heeft de notaris een huisbezoek aan het echtpaar gebracht. Toen heeft het echtpaar onder meer aangegeven dat de verkoop aan M ook moest doorgaan als zou blijken dat een derde € 260.000 wil betalen. Thans stelt het echtpaar dat de koop wordt vernietigd wegens misbruik van omstandigheden.

De Nederlandse Energie Maatschappij vordert van gedaagde de betaling van openstaande voorschotnota’s. Gedaagde voert als verweer aan dat hij over de betreffende maanden het voorschotbedrag deels (€ 284 in plaats van € 352) heeft voldaan.

V heeft in april 2009 een onroerende zaak voor € 465.000 verkocht aan schuldeiser K. Daarbij zijn partijen overeengekomen dat de koopprijs deels zal worden voldaan door middel van verrekening met de vordering van € 100.000 die K op V heeft. Hoewel notaris N is verzocht om de koopovereenkomst (ex artikel 7:3 BW) in te schrijven in de openbare registers, is zulks abusievelijk achterwege gebleven. Vóór de levering is V failliet gegaan en heeft de curator te kennen gegeven dat hij de koopovereenkomst niet gestand zal doen (artikel 37 Fw). K vordert daarop schadevergoeding van N ter grootte van € 100.000.

ABN Amro Lease (AAL) heeft met Autobedrijf Werkendam BV (AWB) een leaseovereenkomst gesloten ter zake van een auto. Aan AAL is daarbij ‘een eerste recht van bezitloos pand’ op de auto verleend door AWB. Kort na het faillissement van AWB heeft C, namens AWB, de auto verkocht aan (zijn broer) D, die handelde namens EH BV. EH heeft de auto aan een klant verkocht. De vraag is of het pandrecht is geëindigd.

X en Y hebben, namens hun BV’s, met de Rabobank een financieringsovereenkomst gesloten. De Rabobank spreekt hen aan op betaling. X en Y en hun echtgenotes voeren aan dat de overeenkomsten zijn vernietigd op de voet van artikel 1:88 BW, dan wel dwaling. Voorts heeft de bank volgens X en Y haar zorgplicht geschonden en aldus onrechtmatig gehandeld.

De herziene en geïmplementeerde timeshare-richtlijn (RL 2008/122/EG) kent een verruimde werkingsomvang met onder meer vakantieproducten van lange duur en biedt de consument meer bescherming, met precontractuele informatieplichten en ontbindingsmogelijkheden. De auteur gaat in vogelvlucht langs knelpunten van de oude richtlijn en het Nederlandse recht en op aanpassingen in het nieuwe recht. Hij vervolgt met een bespreking van de belangrijkste aanpassingen: de werkingsomvang door aangepaste definities, de informatieverplichtingen, de overeenkomst zelf, de termijnen en ontbindingsmogelijkheid, alsmede enkele nog vermeldenswaardige aspecten. De auteur sluit positief gestemd af.

In 2005 is ten gunste van X een hypotheekrecht gevestigd op een perceel grond van Y. Y heeft in 2006 twee gedeelten van dit perceel overgedragen aan A en B. Sindsdien is A eigenaar van het deelperceel met kadastraal nummer 1777, B is eigenaar van het deelperceel nummer 1778 en Y is eigenaar van het resterend perceel nummer 1779. In 2009 hebben B en Y hun perceel verkocht aan een derde. In verband hiermee heeft notaris N een volmacht naar X gestuurd, teneinde de hypotheek op te zeggen die in 2005 was gevestigd. X heeft deze volmacht ondertekend en retour gezonden. Daarna heeft N de hypotheek van X op de betreffende deelpercelen doorgehaald. Naar aanleiding hiervan is N door X aansprakelijk gesteld.

Kern van dit geschil is de reikwijdte van een garantiestelling door Gedaagde Beheer. Eiseres stelt dat de garantiestelling alle orders en leveranties omvat die zij voor Gedaagde Wegenbouw heeft uitgevoerd respectievelijk gedaan. Volgens Gedaagde Beheer is de garantiestelling beperkt tot de inzet van eiseres door Gedaagde Wegenbouw op een bepaald project.

Een bedrijf dat vrachtwagens onderhoudt, heeft een paar van deze combinaties volgens het hof onrechtmatig onder zich gehouden. De afspraak was dat dit bedrijf kon beschikken over de sleutels van een aantal vrachtwagens die op een omheind terrein waren geparkeerd. In mei 2011 zijn met die sleutels niet minder dan achttien vrachtwagens verplaatst. De eigenaar kreeg de meeste sleutels terug nadat het onderhoudsbedrijf was aangemaand, maar drie vrachtwagens wilde het onderhoudsbedrijf ook toen nog niet afgeven.

Drie personen zijn veroordeeld voor het medeplegen van een moord. Naast deze personen is eiseres veroordeeld, omdat zij heeft nagelaten dit misdrijf te voorkomen door haar wetenschap niet ter kennis van de politie te brengen. De ouders van het slachtoffer hebben de veroordeelden aangesproken tot vergoeding van de door hen geleden schade. Eiseres was destijds verzekerde van de door haar vader bij Reaal afgesloten aansprakelijkheidsverzekering. Reaal doet een beroep op de ‘opzetclausule’.

De ouders van eiseres hebben voor hun dochter (geboren in 1991) een bankrekening geopend. In 1997 zijn ze gescheiden. De dochter is bij haar moeder blijven wonen. In 2006 heeft de vader het saldo van de rekening gehaald. De dochter vordert het bedrag terug van de bank. Volgens de bank geldt de opname als te zijn goedgekeurd door eiseres, gelet op artikel 12 en 13 van de algemene bankvoorwaarden van de bank.

Het Duitse A GmbH en B BV hebben een overeenkomst gesloten krachtens welke A aan B een door haar ontwikkeld en vervaardigd laminaatproduct heeft verkocht en geleverd. A hanteert haar algemene voorwaarden (‘General Conditions of Sale and Delivery’), waarin een forumkeuze (Duitse rechter) is opgenomen. Tussen partijen ontstaat een geschil over de leveranties van het laminaatproduct. B betaalt de door A gefactureerde leveranties niet.

B verkoopt haar aandelen in X BV aan de door Z opgerichte vennootschap A. X BV organiseert samen met de voorganger van Y BV dagtochten/reizen met touringcars. Voorwaarde voor de aandelenoverdracht is de samenwerkingsovereenkomst tussen Y BV en X BV. Ten overstaan van de notaris is de koopovereenkomst getekend, de koopsom betaald en zijn de aandelen geleverd.

X heeft in april 2010 alle aandelen in zijn BV voor € 1 overgedragen aan een derde. De BV is vervolgens in maart 2011 failliet verklaard. Thans is X door een schuldeiser van de BV aansprakelijk gesteld, omdat X de BV willens en wetens aan een fraudeur heeft overgedragen en vervolgens een nieuwe vennootschap is gestart met dezelfde adres- en internetgegevens. Als verweer voert X onder meer aan dat de notaris tegen hem heeft gezegd dat hij vaker zaken had gedaan met K, die namens een vennootschap de aandelen heeft gekocht. Door deze mededeling zag X geen aanleiding om af te zien van de voorgenomen overdracht.

Het aanschaffen van complexe financiële producten zonder bijbehorend advies wordt in de toekomst moeilijker. Minister De Jager (Financiën) wil dat consumenten in deze gevallen verplicht een kennis- en ervaringstoets afleggen. Dit blijkt uit het ontwerp van de Wijzigingswet financiële markten 2013, dat de bewindsman heeft gepubliceerd op interconsultatie.nl. De wet verplicht aanbieders al om ‘informatie’ in te winnen bij consumenten die complexe producten willen aanschaffen zonder zich te laten adviseren. De Jager introduceert de mogelijkheid om hieraan nadere regels te stellen in een Algemene maatregel van bestuur (Amvb). Ook kan hierin worden geregeld waaraan een eventuele waarschuwing – als de consument zakt voor de toets – moet voldoen.

Na een deskundigenonderzoek door een schriftexpert is komen vast te staan dat de handtekening van de partner van gedaagde op een aantal aanmeldingsformulieren voor het Dexia-aanbod, waarschijnlijk door gedaagde is gezet. De Hoge Raad heeft voor een geval als het onderhavige, waarin iemand door valselijk de handtekening van een ander te plaatsen iets voor die ander verklaart, beslist dat de wederpartij in het algemeen niet wordt beschermd. Ook niet indien zij te goeder trouw was en redelijkerwijze mocht aannemen dat de handtekening echt was. Uit het beginsel dat ten grondslag ligt aan artikel 3:35-36 BW en artikel 3:61 lid 2 BW, in samenhang met artikel 6:147 BW, vloeit voort dat dit anders kan zijn onder bijzondere omstandigheden die tot de slotsom zouden leiden het aan degene wiens handtekening is vervalst, valt toe te rekenen dat de wederpartij de handtekening voor echt heeft gehouden en redelijkerwijze mocht houden. Dergelijke bijzondere omstandigheden zijn gesteld noch gebleken.

De eigenaresse van de auto maakt met haar garage een afspraak voor reparatie en keuring van haar auto. Met het oog daarop parkeert zij de auto op het terrein van de garage en werpt de sleutel en het kentekenbewijs in een gesloten envelop door de brievenbus. Die envelop was echter van buitenaf duidelijk zichtbaar en de brievenbus bestond slechts uit een eenvoudige gleuf in de deur met een klep. De auto wordt gestolen, waarop de vrouw haar verzekeraar aanspreekt. Die weigert betaling.

K heeft in 2005 een onroerende zaak gekocht. In de koopakte hebben partijen domicilie gekozen ten kantore van notaris N. De geplande levering op 1 december 2005 heeft niet plaatsgevonden, omdat is gebleken dat in het pand asbest aanwezig was. De advocaat van K (hierna A) heeft op 7 december 2005 een brief gestuurd naar de makelaar van de verkopers waarin zij worden gesommeerd om binnen acht dagen, dus uiterlijk 15 december 2005, het pand zonder asbest te leveren, bij gebreke waarvan aanspraak wordt gemaakt op de contractuele boete. A heeft, in overeenstemming met de domiciliekeuze in de koopakte, een kopie van de brief per e-mail gestuurd naar N. Noch de makelaar noch N heeft de brief doorgestuurd naar de verkopers. Uiteindelijk heeft de levering op 23 januari 2006 plaats. Naar aanleiding hiervan maakt K aanspraak op de contractuele boete. Aan de orde is of de verkopers geacht moeten worden bekend te zijn met de brief van 7 december 2005.

Op 26 februari 2007 heeft notaris N een akte gepasseerd waarbij X ten gunste van H een hypotheekrecht vestigde op een woning die X die dag had verworven. X is echter in 2003 failliet verklaard. De curator stelt dat de woning op grond van artikel 20 Fw in de failliete boedel is gevallen, maar dat het hypotheekrecht nimmer tot stand is gekomen, omdat X op dat moment beschikkingsonbevoegd was (artikel 23 Fw). Naar aanleiding hiervan is N door H aansprakelijk gesteld voor de schade. N voert aan dat vóór het passeren van de hypotheekakte het faillissementsregister van Graydon is geraadpleegd en dat geen melding werd gemaakt van het faillissement van X.

Nadat de Ministerraad daar op 2 september mee instemde, heeft de minister van Veiligheid en Justitie op 12 september het wetsvoorstel herziening gerechtelijke kaart bij de Tweede Kamer ingediend. Met de wet herziening gerechtelijke kaart wordt het aantal rechtbanken teruggebracht van negentien naar tien en het aantal gerechtshoven van vijf naar vier. De bedoeling is de behandeling van zaken binnen een rechtbank of gerechtshof beter te organiseren. Bovendien zouden de mogelijkheden toenemen om maatwerk te leveren en de rechtspraak toegankelijker te maken.