Aflevering 2

M en V hebben een affectieve relatie met elkaar, waaruit vier (nu nog minderjarige) kinderen zijn geboren. In 1998 verkrijgen zij een woning in eigendom, waarin zij gaan samenwonen.

M en V zijn in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. In het kader van hun voorgenomen echtscheiding wenden zij zich in 2009 tot een mediator. Dit resulteert in een op 3 november 2009 door beide partijen ondertekend echtscheidingsconvenant, waarvan

M en V zijn in 2013 met elkaar gehuwd en zijn verwikkeld in een echtscheidingsprocedure. In juni 2016 heeft de rechtbank, bij wijze van voorlopige voorziening, bepaald dat M bij uitsluiting gerechtigd is tot het gebruik van de echtelijke woning.

M en V zijn op huwelijkse voorwaarden met elkaar gehuwd, welk huwelijk door echtscheiding is ontbonden. V verzoekt de rechtbank te bepalen dat de schuld bij [bank] volledig door haar afgelost moet worden en dat zij derhalve een regresvordering van € 12.

M en V zijn in een echtscheidingsprocedure verwikkeld. Bij beschikking voorlopige voorzieningen heeft de rechtbank bepaald dat V bij uitsluiting gerechtigd is tot het gebruik van de echtelijke woning en de zich daarin bevindende inboedelgoederen.

M en V zijn in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. M is ondernemer en oefent zijn onderneming uit in een eenmanszaak. Tijdens het huwelijk sluit M op naam van de eenmanszaak een doorlopend krediet af bij ABN Amro Bank ten bedrage van € 44.

M en V hebben een affectieve relatie met elkaar. M is zelfstandig ondernemer en oefent zijn onderneming uit in [BV]. In de periode 2009-2013 leent V diverse bedragen (in totaal € 33.

M en V zijn in 1997 in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd, welk huwelijk in 2013 door echtscheiding is ontbonden. Tijdens de echtscheiding hebben partijen zich ieder door een eigen advocaat laten bijstaan.

M en V hebben een affectieve relatie met elkaar en wonen samen in een gemeenschappelijke woning. Artikel 3 lid 1 van hun notariële samenlevingscontract luidt: ‘Partijen verplichten zich naar evenredigheid van hun inkomen bij te dragen in de kosten van

M en V zijn in 1999 op huwelijkse voorwaarden met elkaar gehuwd. Artikel 11 lid 2 van de huwelijkse voorwaarden luidt: ‘In geval het huwelijk wordt ontbonden door echtscheiding (...

M en V zijn in 1979 op huwelijkse voorwaarden met elkaar gehuwd. De huwelijkse voorwaarden omvatten een wettelijk deelgenootschap, waardoor hun vermogensvermeerdering pas wordt verrekend bij het einde van het deelgenootschap.

Het internationale huwelijk van M en V is door echtscheiding ontbonden. De rechtbank heeft geoordeeld dat volgens het Haags Huwelijksvermogensverdrag vanaf de huwelijksvoltrekking het Nederlandse recht van toepassing was, waardoor er sprake was van een

M en V zijn in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. M is ondernemer en drijft een eenmanszaak. In 2016 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden. De rechtbank heeft de verdeling van de ontbonden huwelijksgoederengemeenschap vastgesteld.

De Hoge Raad heeft zich uitgelaten over het opzettelijk verzwijgen, zoek maken of verborgen houden van tot een gemeenschap behorend goed, in de zin van artikel 3:194 lid 2 BW. De Hoge Raad overweegt als volgt.

M en V zijn in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. Tijdens het huwelijk ontvangt M in totaal € 148.000 uit de nalatenschappen van zijn ouders. In het kader van hun voorgenomen echtscheiding twisten M en V over de verdeling van de ontbonden huwelijksgoederengemeenschap.

M en V zijn in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd, uit welk huwelijk in 2001 dochter D is geboren. Tot de huwelijksgemeenschap behoort de (met hypotheek bezwaarde) echtelijke woning.

M en V zijn in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. In 2015 gaan zij feitelijk uiteen. M heeft inmiddels een nieuwe partner. Hij verzoekt de rechtbank de echtscheiding tussen partijen uit te spreken en de ontbonden huwelijksgemeenschap te verdelen.

M en V zijn op huwelijkse voorwaarden met elkaar gehuwd. De echtelijke woning is gezamenlijk eigendom. In 2016 is het huwelijk door echtscheiding ontbonden. M stelt dat hij € 154.803 méér dan V in de gemeenschappelijke woning heeft geïnvesteerd.

M en V zijn in 1974 in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. Tot de huwelijksgemeenschap behoort de echtelijke woning. In 1995 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden.

M en V zijn in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd, welk huwelijk in 2013 door echtscheiding is ontbonden. In hun echtscheidingsconvenant, dat tot stand is gekomen met behulp van een mediator, zijn partijen de volgende bepaling overeengekomen:

M en V zijn in 1997 in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd, welk huwelijk in 2016 door echtscheiding is ontbonden. Partijen twisten over de vraag of de in 1993 door V, vanwege een auto-ongeval, ontvangen letselschade-uitkering (ad € 45.

M en V zijn in 2013 in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. V heeft uit een eerdere relatie zoon Z. Inmiddels wonen partijen al enige tijd gescheiden van elkaar. In het kader van de voorgenomen echtscheiding verzoekt V de rechtbank de door M aan

Uit het huwelijk tussen M en V zijn drie (nu nog minderjarige) kinderen geboren. In 2009 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden. De kinderen hebben hun hoofdverblijfplaats bij V.

M en V hebben een one night stand, waaruit in 2012 dochter D wordt geboren. V oefent van rechtswege het eenhoofdig ouderlijk gezag uit over D, die haar hoofdverblijfplaats bij V heeft.

M en V zijn in 2002 met elkaar gehuwd, welk huwelijk in 2015 door echtscheiding is ontbonden. De rechtbank heeft de door M aan V te betalen partneralimentatie vastgesteld. M gaat in hoger beroep.

M en V hebben een affectieve relatie met elkaar, waaruit in 2010 kind Z wordt geboren. Vaststaat dat M de verwekker is van Z. Uit een eerdere relatie heeft V nog een kind (Y). In 2017 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden.

Uit het – inmiddels door echtscheiding ontbonden – huwelijk tussen M en V zijn drie kinderen geboren, onder wie de thans jongmeerderjarige zoon Z. Kinderalimentatie is nimmer vastgesteld.

M en V zijn met elkaar gehuwd, uit welk huwelijk drie (nu nog minderjarige) kinderen zijn geboren. In 2015 is het huwelijk door echtscheiding ontbonden. In hoger beroep heeft het hof de door M aan V te betalen kinderalimentatie vastgesteld op in totaal

M en V zijn in 2008 met elkaar gehuwd. V heeft uit een eerdere relatie twee (nu nog minderjarige) kinderen. In 2016 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden. De rechtbank heeft de door M aan V te betalen partneralimentatie vastgesteld op € 848

Uit het huwelijk tussen M en V zijn twee (nu nog minderjarige) kinderen geboren, over wie zij gezamenlijk het ouderlijk gezag uitoefenen. Partijen zijn thans in een echtscheidingsprocedure verwikkeld.

Uit de – in 2002 beëindigde – affectieve relatie tussen M en V is in 1999 kind K geboren. De hoofdverblijfplaats van K is bij V. De rechtbank heeft de door M aan V te betalen kinderalimentatie vastgesteld op € 200 per maand.

M en V zijn in 1997 in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd, welk huwelijk in 2017 door echtscheiding is ontbonden. De rechtbank heeft, op verzoek van V, de door M te betalen partneralimentatie vastgesteld, zij het met een afbouwregeling.

M en V zijn in 2011 met elkaar gehuwd, welk huwelijk in 2017 door echtscheiding is ontbonden. Tijdens het huwelijk raakte V zwanger van haar nieuwe/huidige partner. Inmiddels is zij bevallen van dochter D.

Uit de – inmiddels beëindigde – affectieve relatie tussen M en V zijn twee (nu nog minderjarige) kinderen geboren. De kinderen hebben hun hoofdverblijfplaats bij V. Tussen M en de kinderen is een zorgregeling van kracht.

Uit de affectieve relatie tussen M en V zijn twee (nu nog minderjarige) kinderen geboren, over wie V van rechtswege het eenhoofdig ouderlijk gezag uitoefent. In 2015 beëindigen partijen hun relatie en samenwoning.

M en V zijn op huwelijkse voorwaarden met elkaar gehuwd, uit welk huwelijk twee (nu nog minderjarige) kinderen zijn geboren. In 2017 is het huwelijk door echtscheiding ontbonden. De kinderen hebben hun hoofdverblijfplaats bij V.

Uit het huwelijk tussen M en V zijn drie (nu nog minderjarige) kinderen geboren. In 2015 gaan partijen feitelijk uiteen. In 2016 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden. De kinderen hebben hun hoofdverblijfplaats bij V.

Uit het huwelijk tussen M en V zijn twee (nu nog minderjarige) kinderen geboren. In 2004 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden. De kinderen hebben hun hoofdverblijfplaats bij V.

Het HKOV heeft als uitgangspunt de onmiddellijke terugkeer van het ontvoerde kind als diens gewone verblijfplaats in een verdragsstaat gelegen is (‘Eerst terug, dan praten’). De Nederlandse wetgever heeft dit uitgangspunt eveneens van toepassing verklaard

De auteur bespreekt de problematiek die optreedt wanneer een zwangere vrouw een behandeling, die in het belang van haar ongeboren kind noodzakelijk is, weigert. Kan binnen de professionele standaard van de arts een rechtvaardiging worden gevonden voor

In deze jurisprudentiekroniek wordt aandacht besteed aan bijzondere thema’s die het jeugdstraf(proces)recht betreffen. De inhoud van deze kroniek is bepaald door relevante arresten van de Hoge Raad in 2017 die zowel het jeugdstrafprocesrecht als het materiële

M en V zijn in 1991 met elkaar gehuwd. In 2006 krijgt V een buitenechtelijke relatie met X, waaruit in 2007 zoon Z wordt geboren. Omdat Z is geboren tijdens het huwelijk van M en V, oefenen zij gezamenlijk het ouderlijk gezag uit over hem.

Uit de – inmiddels beëindigde – affectieve relatie tussen M en V is (de nu nog minderjarige) dochter D geboren, over wie partijen gezamenlijk het ouderlijk gezag uitoefenen. D heeft haar hoofdverblijfplaats bij V.

Uit V is in 2015 zoon Z geboren, over wie zij van rechtswege het eenhoofdig ouderlijk gezag uitoefent. Z is niet erkend. V verzoekt de rechtbank de gerechtelijke vaststelling van het vaderschap van M over Z (artikel 1:207 BW).

M en V zijn in 1972 in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd, welk huwelijk in 2010 door echtscheiding is ontbonden. Tot de ontbonden huwelijksgoederengemeenschap behoren onder meer de echtelijke woning en lijfrentepolissen waarvan de premies aftrekbaar

De uiterste wilsbeschikking is een hoogstpersoonlijke rechtshandeling. Dit betekent dat de erflater niet kan worden vertegenwoordigd bij het maken en/of herroepen van zijn uiterste wilsbeschikking.

M en V zijn met elkaar gehuwd, uit welk huwelijk twee kinderen zijn geboren: zoon Z en dochter D. In 2005 overlijdt V. Ingevolge het ouderlijke boedelverdeling-testament van V hebben Z en D een niet-opeisbare geldvordering op M verkregen.

In dit IPR-themanummer de volgende artikelen: Wordt het een LAT-relatie of een vechtscheiding? – De gevolgen van Brexit voor de familiepraktijk (I. Sumner), Samenloop van recht en rechtsordes Islamitisch en Nederlands familierecht (S.

M en V (beiden van zowel Syrische als Duitse nationaliteit) zijn in Syrië met elkaar gehuwd en wonen in Duitsland. In 2013 verklaart M aan V uit de echt te scheiden. Daartoe heeft zijn vertegenwoordiger bij de religieuze sharia-rechtbank te Lakatia (Syrië)

M (van Indiase nationaliteit) en V (van zowel Nederlandse als Pakistaanse nationaliteit) zijn in 2011 in India met elkaar getrouwd. Uit het huwelijk is in 2014 dochter D (van Nederlandse nationaliteit) geboren, over wie partijen gezamenlijk het ouderlijk

M en V (beiden in bezit van de nationaliteit van land [A]) hebben een affectieve relatie met elkaar en wonen in Nederland. Op 17 juni 1993 treden zij (op het consulaat van [A]) met elkaar in het huwelijk, zonder huwelijkse voorwaarden te hebben opgemaakt.

M (van onbekende nationaliteit) en V (van Afghaanse nationaliteit) wonen in Nederland en zijn de ouders van drie (nu nog minderjarige) kinderen. M verzoekt de rechtbank de echtscheiding tussen partijen uit te spreken.

M (van Nederlandse nationaliteit) en V (van zowel Nederlandse als Poolse nationaliteit) zijn op huwelijkse voorwaarden met elkaar gehuwd, uit welk huwelijk twee kinderen zijn geboren.

Uit het in India gesloten huwelijk tussen M en V is in India (de nu nog minderjarige) zoon Z geboren. M  en Z hebben de Indiase nationaliteit, V de Nederlandse. V  heeft zich in verband met haar werk in 2006 in Nederland gevestigd.

Uit het huwelijk tussen M en V wordt in 2017 een kind geboren. In hun digitale geboorteaangifte hebben M en V aangegeven dat de naam van hun kind [A] is. Zij verzoeken de rechtbank de voornaam van [A] te wijzigen in [A] [B] [C].

Draagplicht voor de onderwaarde van de echtelijke woning. Ieder de helft of toch niet? Juridische analyse vs. rechtseconomische analyse.

Passende zorg- en contactregelingen voor pubers

Problemen pensioen in eigen beheer ook na uitfaseren geen verleden tijd!