Aflevering 3

Bijna de helft van de gescheiden mensen gaat niet naar de uitvaart van hun ex-partner als deze nu zou overlijden. Dit blijkt uit onderzoek van GfK in opdracht van uitvaartverzekeraar Nuvema.

Oud-politicus André Rouvoet presenteerde op 22 februari het resultaat van een opdracht die de ministeries van Justitie en VWS hem gaven: samen met betrokken organisaties ideeën ontwikkelen voor een nieuwe manier van omgaan met (dreigende) vechtscheidingen.

Verreweg de meeste kinderen van gescheiden ouders functioneren goed, maar sommigen lijden jarenlang onder conflicten tussen hun ouders. De afgelopen jaren zijn vanuit het veld zowel door de rechterlijke macht als ook door andere instanties veelbelovende

M en V hebben een affectieve relatie met elkaar. De woning waarin zij samenwonen, is gemeenschappelijk eigendom. In 2009 verbreken partijen hun relatie. M verlaat de gemeenschappelijke woning en neemt elders zijn intrek, V blijft in de gemeenschappelijke

M en V zijn in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd, welk huwelijk in 2006 door echtscheiding is ontbonden. In 2007 heeft de rechtbank vonnis gewezen in de boedelverdelingszaak tussen partijen.

M en V hebben een affectieve relatie met elkaar, waaruit twee (nu nog minderjarige) kinderen zijn geboren. Het gezin woont in een huurwoning. Zowel M als V is de contractuele huurder.

M en V hebben een affectieve relatie met elkaar, waaruit twee (nu nog minderjarige) kinderen zijn geboren. Het gezin woont in de woning die volledig eigendom is van M. In hun samenlevingsovereenkomst zijn partijen het volgende overeengekomen: ‘Ingeval

M en V zijn in 1991 in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. Tot de huwelijksgoederengemeenschap behoort de echtelijke woning. In 2015 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden.

M en V hebben 18 jaar ongehuwd met elkaar samengewoond zonder samenlevingscontract. Thans twisten zij onder meer over de vraag of M een vordering heeft op V omdat hij (1) alle premies heeft betaald van de levensverzekering die was gekoppeld aan een gezamenlijke

M en V zijn in 1988 op huwelijkse voorwaarden (uitsluiting van iedere gemeenschap van goederen, periodiek verrekenbeding) met elkaar gehuwd. In 1998 krijgt M een motorongeluk. In 2001 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden.

M en V hebben een affectieve relatie met elkaar. In 2007 kopen zij een woning, waarin zij gaan samenwonen. Een samenlevingscontract maken zij niet op. In 2015 beëindigen partijen hun relatie, als M de gezamenlijke woning verlaat en elders zijn intrek

M en V zijn in 1978 op huwelijkse voorwaarden (uitsluiting van iedere gemeenschap van goederen, plus een periodiek verrekenbeding) met elkaar gehuwd. In 1986 gaan partijen feitelijk uiteen.

Mensen die in algehele gemeenschap van goederen willen trouwen, hoeven straks niet meer naar de notaris voor huwelijkse voorwaarden. Zij kunnen voortaan volstaan met een verklaring bij de ambtenaar van de Burgerlijke Stand.

Met het concept van de lege gemeenschap en een maatstaf voor toedeling van schulden beoogt de auteur een kader te bieden voor de aanvaarding en de verdeling van de schuldengemeenschap.

De auteurs reageren zeer kritisch op het consultatievoorstel ‘wegnemen notariskosten bij algehele gemeenschap van goederen’.

De auteur behandelt de nieuwe draagplichtregel ter zake van gemeenschapsschulden en bepleit een ruimere toepassing hiervan, namelijk ook vóór ontbinding van de gemeenschap en ook als er geen tekort is.

Echtgenoten hadden naast een wettelijk deelgenootschap ook nog goederen in een eenvoudige gemeenschap. Ter gelegenheid van de vermogensrechtelijke afwikkeling van het wettelijk deelgenootschap neemt de Hoge Raad (HR 3 februari 2017, ECLI:NL:HR:2017:156)

Een deelgenoot die opzettelijk een tot de gemeenschap behorend goed verzwijgt, zoek maakt of verborgen houdt, verbeurt zijn aandeel in dat goed aan de andere deelgenoten (artikel 3:194 lid 2 BW).

De problematiek hoe om te gaan met de onbillijke gevolgen van koude uitsluiting is breed en omvat veel uiteenlopende situaties. De vraag die in dit artikel aan de orde komt, betreft een specifiek geval: in hoeverre dienen de gevolgen van koude uitsluiting

M en V zijn in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. Na hun echtscheiding twisten zij over de vraag of de echtelijke woning behoort tot de ontbonden huwelijksgemeenschap.M stelt dat de woning als gevolg van zaaksvervanging tot zijn privévermogen

M en V zijn in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd, welk huwelijk in 2010 door echtscheiding is ontbonden. In 2011 wordt M door het Gerecht in Eerste Aanleg van Aruba wegens verduistering veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding aan

M en V zijn in 1986 in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. Tijdens het huwelijk ontvangt M twee ontslagvergoedingen: één van Tele Atlas en één van TomTom. De ontslagvergoeding van Tele Atlas brengt M onder in een stamrecht-BV.

M en V zijn in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. In 2016 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden. In hoger beroep twisten partijen over de Volvo. Volgens V heeft de rechtbank ten onrechte geoordeeld dat die auto niet tot de huwelijksgemeenschap

M en V zijn in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd, welk huwelijk in 2013 door echtscheiding is ontbonden. Partijen twisten over een aantal belastingschulden van V, die zij al dan niet met privégeld zou hebben betaald.

M en V zijn in 2015 in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. M drijft samen met zijn broer een garagebedrijf in de vorm van een vof. In januari 2016 gaan partijen feitelijk uiteen.

De auteur bespreekt de belangrijkste kinderalimentatie-jurisprudentie uit 2017.

M en V zijn met elkaar gehuwd, uit welk huwelijk drie kinderen zijn geboren. In 2012 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden. De kinderen hebben hun hoofdverblijfplaats bij V.

M en V zijn in 1998 met elkaar gehuwd, uit welk huwelijk vier (nu nog minderjarige) kinderen zijn geboren. In 2016 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden. De kinderen hebben hun hoofdverblijfplaats bij M.

M en V hebben een seksuele relatie met elkaar, waaruit in 2015 dochter D wordt geboren. Vaststaat dat M de verwekker is. V oefent van rechtswege het eenhoofdig ouderlijk gezag uit over D.

M en V zijn in 1971 met elkaar gehuwd, welk huwelijk in 2008 door echtscheiding is ontbonden. De rechtbank heeft de door M aan V te betalen partneralimentatie vastgesteld.V verzoekt de rechtbank de door M te betalen partneralimentatie op een hoger bedrag

M en V zijn in 1993 met elkaar gehuwd, uit welk huwelijk vier (nu nog minderjarige) kinderen zijn geboren. In 2015 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden. De kinderen hebben hun hoofdverblijfplaats bij V.

M (van zowel Nederlandse als Afghaanse nationaliteit) en V (van Afghaanse nationaliteit) zijn in 2012 in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. Partijen zijn woonachtig in Nederland.

Uit het huwelijk tussen M en V zijn drie kinderen geboren. Het huwelijk wordt in 2005 door echtscheiding ontbonden. In hun in 2004 ondertekende echtscheidingsconvenant, dat deel uitmaakt van de echtscheidingsbeschikking, zijn partijen het volgende overeengekomen:

Het huwelijk tussen M en V is in 2009 door echtscheiding ontbonden. Op 30 september van dat jaar ondertekenen partijen een vaststellingsovereenkomst, waarvan artikel 1.1 luidt: ‘Partijen komen overeen dat de man aan de vrouw een bedrag ad € 1.

Uit de – inmiddels beëindigde – affectieve relatie tussen M en V is in 2010 zoon Z geboren. Z heeft zijn hoofdverblijfplaats bij V. De rechtbank heeft de door M aan V te betalen kinderalimentatie vastgesteld op € 25 per maand.

M en V zijn in 1992 met elkaar gehuwd, uit welk huwelijk vier (nu nog minderjarige) kinderen zijn geboren, onder wie de nu 17-jarige dochter D. In 2015 is het huwelijk door echtscheiding ontbonden.

Het aantal kindhuwelijken is de afgelopen tien jaar afgenomen en dat komt volgens Unicef vooral door de afname in India. Tien jaar geleden werd een op de vier huwelijken wereldwijd gesloten met een minderjarige, tegenwoordig is dat een op de vijf.

Een uithuisplaatsing is een directe oplossing voor het acute gevaar van verwaarlozing en/of geweld, simpelweg omdat het kind niet meer in die bedreigende situatie is. Dat betekent echter niet dat het kind in veiligheid is.

Op verzoek van D heeft de rechtbank het vaderschap vastgesteld van haar overleden verwekker (M), die is begraven. De rechtbank merkt op dat gewoonlijk om DNA-bewijs wordt verzocht, maar in dit geval wordt een uitzondering gemaakt omdat geen van de betrokkenen

M en V zijn in 1992 met elkaar gehuwd, uit welk huwelijk in 1993 zoon Z is geboren. In 1995 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden. In 1997 bevalt V van dochter D. M doet bij de gemeente aangifte van de geboorte.

Uit het huwelijk tussen M en V zijn vier (nu nog minderjarige) kinderen geboren, over wie zij gezamenlijk het ouderlijk gezag uitoefenen. Alle partijen hebben de Nederlandse nationaliteit.

M (van Zwitserse nationaliteit) en V (van Nederlandse nationaliteit) zijn met elkaar gehuwd. Uit het huwelijk is de nu nog minderjarige dochter D (van zowel Zwitserse als Nederlandse nationaliteit) geboren, over wie partijen gezamenlijk het ouderlijk

M en V (beiden van Nederlandse nationaliteit) hebben een affectieve relatie met elkaar, waaruit twee kinderen zijn geboren: in 1991 zoon Z en in 1997 dochter D. Het gezin woont op Curaçao.

Uit het – inmiddels beëindigde – geregistreerd partnerschap tussen M en V is in 2009 zoon Z geboren, over wie partijen gezamenlijk het ouderlijk gezag uitoefenen. Z heeft zijn hoofdverblijfplaats bij V.

V (van Duitse nationaliteit) woont in Hamburg, Duitsland. Zij krijgt een affectieve relatie met M (van Australische nationaliteit), waaruit in 2015 in Duitsland dochter D (van zowel Duitse als Australische nationaliteit) wordt geboren.

Uit de – inmiddels beëindigde – affectieve relatie tussen M en V is in 2015 dochter D geboren, over wie partijen gezamenlijk het ouderlijk gezag uitoefenen. D heeft haar hoofdverblijfplaats bij V.

Uit de affectieve relatie tussen M en V is in 1970 zoon Z geboren. Z kreeg bij zijn geboorte de achternaam van M. Kort na de geboorte van Z verbreken M en V hun relatie. In 1972 treedt V in het huwelijk met X.

Na een echtscheiding wordt het pensioen voortaan automatisch verdeeld over de beide ex-partners. Minister Koolmees (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) stelde dit op 8 maart voor in een brief aan de Tweede Kamer.

Door de invoering van de Wet uitfasering pensioen in eigen beheer is in de Wet LB 1964 de oudedagsverplichting opgenomen. In 2017 verscheen een handreiking inzake de afwikkeling van de oudedagsverplichting bij overlijden.

De Staatssecretaris van Financiën heeft in een besluit een goedkeuring opgenomen voor fiscale partners die gezamenlijk een eigen woning kopen, daarvoor gezamenlijk een eigenwoningschuld aangaan en geen nadere afspraken maken.

De auteur staat stil bij de zogenoemde schenkingen op papier. Voor acht verschillende – in de notariële praktijk veelvuldig gehanteerde – wetten wordt nagegaan of een schenking op papier ‘werkt’.

Z heeft een schenking van zijn vader M ontvangen, waarover schenkbelasting is verschuldigd. Omdat M enkele weken later is overleden, is de schenking ook belast met erfbelasting (artikel 12 SW).

M en V zijn op huwelijkse voorwaarden (gemeenschap van inboedel met periodiek verrekenbeding) met elkaar gehuwd, welk huwelijk in 2010 door echtscheiding is ontbonden. In het kader van de afwikkeling van hun huwelijkse voorwaarden zijn partijen het erover

M en V zijn in 1970 op huwelijkse voorwaarden (uitsluiting van iedere gemeenschap van goederen) met elkaar gehuwd. In 2012 wordt M failliet verklaard. V en de curator twisten over de vraag of de woning waarvan V enig eigenaar is in de faillissementsboedel

De Europese Erfrechtverordening brengt met zich dat eigendomsverkrijging op grond van een vindicatielegaat ook erkend moet worden in lidstaten die alleen een damnatielegaat kennen. Aldus het HvJ EU.

In de notariële praktijk wordt, bij het redigeren van uiterste willen, er in de regel naar gestreefd om de executeur ten opzichte van de erfgenamen een zo groot mogelijke vrijheid van handelen te geven.

V heeft drie kinderen: zoon Z, dochter D1 (die is gehuwd met X) en dochter D2 (die is gehuwd met Y). De familieverhoudingen zijn ernstig getroebleerd. Op 9 maart 2018 overlijdt V. In haar testament, dat op 5 januari 2018 is verleden, heeft zij over haar

M en V hebben een affectieve relatie met elkaar. In 1999 sluiten zij een notarieel samenlevingscontract, waarin staat: ‘[V] genoot tot aan het moment van samenwonen een uitkering krachtens Algemene Nabestaandenwet (.

De auteur bespreekt het toepassingsbereik van artikel 1:88 BW en geeft een overzicht van de belangrijkste jurisprudentie. Centraal staan artikel 1:88 lid 1 sub c BW en de uitzondering van lid 5.

M en V zijn in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. In 2011 krijgt M een buitenechtelijke relatie met X. In de verwachting dat M zal gaan scheiden en met haar zal gaan samenwonen, koopt X in 2012 een woning voor € 900.

In echtscheidingssituaties waarin partijen met kinderen zijn betrokken zullen afspraken dienen te worden gemaakt over de verdeling van de kosten van de kinderen. Deze afspraken zullen veelal worden vastgelegd in een ouderschapsplan en/of een echtscheidingsconvenant. Hoewel de wet partijen daartoe niet verplicht, worden er vaak ook verplichtingen opgenomen om als ouder bij te dragen aan de kosten van levensonderhoud en studie indien een meerderjarig kind van 21 jaar of ouder nog studeert (studiekostenregeling). Deze overeenkomsten hebben directe werking tussen de ex-echtgenoten. De vraag rijst of een dergelijke afspraak eveneens een zelfstandige aanspraak voor het meerderjarige kind oplevert.

In dit artikel staat het arrest van de Hoge Raad van 8 september 2017 centraal. In dit arrest was enerzijds sprake van een verdeling van de huwelijksgemeenschap met daarin de nalatenschap van vader (zonder uitsluitingsclausule) en anderzijds de schenking van moeder, waarbij zij een deel van haar aandeel in de gemeenschap om niet afstaat aan haar zoon (met uitsluitingsclausule). De Hoge Raad kijkt door het samenstel van rechtshandelingen heen en oordeelt dat de woning niet tot de huwelijksgemeenschap behoort en hecht betekenis aan de strekking van de door partijen op dezelfde dag verrichte rechtshandelingen.

Een volgende stap naar professionalisering van het instituut van de bijzondere curator: de Stichting Bijzondere Curator Nederland (BCN) is sinds 17 december 2017 een feit!