Aflevering 4

Vorig jaar traden 64.400 paren in het huwelijk en sloten 17.900 een geregistreerd partnerschap. Het huwelijk is minder populair onder twintigers en dertigers, die vaker kiezen voor het partnerschap of ongehuwd samenwonen.

Het notariaat ziet mogelijkheden in premarital mediation. Bij die vorm van mediation praten stellen voordat ze gaan trouwen of samenwonen over een aantal essentiële zaken, zoals verdeling van arbeid en zorg.

M en V zijn in 1993 met elkaar gehuwd en wonen in een huurwoning. M is huurder, V is medehuurster. In 2014 gaan partijen feitelijk uiteen. In het kader van de voorgenomen echtscheiding heeft de rechtbank, bij beschikking voorlopige voorzieningen d.

M en V zijn op huwelijkse voorwaarden met elkaar gehuwd. De echtelijke woning is gemeenschappelijk eigendom. In 2017 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden. De rechtbank heeft beslist dat M voorlopig in de voormalig echtelijke woning mag blijven

Uit de affectieve relatie tussen M en V zijn twee kinderen geboren. De echtelijke woning is gezamenlijk eigendom. In 2008 beëindigen partijen hun relatie, als M de gezamenlijke woning verlaat en elders zijn intrek neemt.

M en V hebben een affectieve relatie met elkaar en gaan in 2006 samenwonen. In 2007 kopen zij gezamenlijk een woning en sluiten zij een notarieel samenlevingscontract. In februari 2012 beëindigen partijen hun relatie, als M de gezamenlijke woning verlaat

M en V zijn in 1970 in algehele gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd, welk huwelijk in 1982 door echtscheiding is ontbonden. In hun echtscheidingsconvenant hebben zij afspraken gemaakt over de door M aan V te betalen partneralimentatie en over de

M en V zijn in 2002 in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. Tot de huwelijksgemeenschap behoort de hypothecair verbonden echtelijke woning. In 2009 gaan partijen feitelijk uiteen, als M de echtelijke woning verlaat en elders zijn intrek neemt.

M en V zijn op huwelijkse voorwaarden met elkaar gehuwd en zijn ieder gerechtigd tot 50% van de aandelen in een BV. Tot het vermogen van de BV behoort een vakantiewoning in België. Omdat de BV, ten gevolge van de aankoop van die vakantiewoning, een tekort

M en V hebben een affectieve relatie met elkaar en wonen samen in de woning van V. Ten behoeve van de woning zijn M en V gezamenlijk een hypotheek aangegaan bij een bank. Gelijktijdig hebben zij een spaarverzekering op hun beider naam afgesloten.

M en V hebben een affectieve relatie met elkaar en wonen sinds 1991 samen in een gezamenlijk gehuurde woning. Aan de gezamenlijke huishouding dragen partijen naar financiële draagkracht bij: V betaalt gemiddeld 25% en M 75% van de gezamenlijke kosten.

M en V zijn in 2003 in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. Tot de huwelijksgemeenschap behoort de (met hypotheek bezwaarde) echtelijke woning. In 2007 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden.

Uit het huwelijk tussen M en V zijn twee (nu nog minderjarige) kinderen geboren, over wie zij gezamenlijk het ouderlijk gezag uitoefenen. Inmiddels is het huwelijk door echtscheiding ontbonden.

‘Bij dit soort belangrijke rechtshandelingen kun je niet zonder notaris’, vinden Leon Verstappen (hoogleraar privaatrecht) en Simon Rijnsdijk (voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Burgerzaken).

In deze kroniek wordt aandacht besteed aan een aantal uitspraken die het afgelopen halfjaar door verschillende hoven zijn gewezen over de het al dan niet toekennen van een vergoedingsrecht (reprise) waar een echtgenoot bij gelegenheid van de echtscheiding

M en V zijn in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. Tot de huwelijksgoederengemeenschap behoort de echtelijke woning, die op naam staat van V. Staande huwelijk maken zij huwelijkse voorwaarden, waarbij de woning aan M wordt toegedeeld.

M en V (beiden van Marokkaanse komaf) zijn in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. Tot de huwelijksgemeenschap behoort een perceel grond in Marokko. In 2016 is het huwelijk door echtscheiding ontbonden.

M en V zijn in 1995 in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. Tot de huwelijksgoederengemeenschap behoort de echtelijke woning. Op 25 juni 2015 dienen partijen een echtscheidingsverzoek in.

M en V zijn in 2008 in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. Op 30 juli 2009 is door de Voorschotbank een Doorlopend Krediet-overeenkomst opgemaakt, waarin zowel M als V als kredietnemer staat vermeld.

M en V zijn in 2004 op huwelijkse voorwaarden (koude uitsluiting) met elkaar gehuwd. Artikel 12 van de huwelijkse voorwaarden luidt: ‘De echtgenoten zijn verplicht de toename of afname van hun vermogen, voor zover deze een gevolg is van waardeverandering

M en V gaan in 2015 een geregistreerd partnerschap met elkaar aan zonder partnerschapsvoorwaarden op te maken, waardoor tussen hen de wettelijke gemeenschap van goederen bestaat. In 2016 maken zij alsnog partnerschapsvoorwaarden op en wordt de wettelijke

M en V zijn in 2007 op huwelijkse voorwaarden (uitsluiting van iedere gemeenschap van goederen, periodiek verrekenbeding ten aanzien van overgespaard inkomen en een finaal verrekenbeding in geval van echtscheiding) met elkaar gehuwd.

M en V zijn na hun echtscheiding opnieuw met elkaar getrouwd. Door artikel 1:166 BW zijn alle gevolgen van hun eerste huwelijk herleefd, waaronder hun huwelijkse voorwaarden (koude uitsluiting).

M en V zijn in 1990 in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. In 2015 dient V een echtscheidingsverzoek in bij de rechtbank. Het jaar daarop wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden.

Uit het huwelijk tussen M en V zijn twee (nu nog minderjarige) kinderen geboren, over wie partijen gezamenlijk het ouderlijk gezag uitoefenen. In 2014 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden.

M en V zijn met elkaar gehuwd, uit welk huwelijk (de nu nog minderjarige) dochter D is geboren. In 2010 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden. D heeft haar hoofdverblijfplaats bij V.

Het huwelijk tussen M en V is in 2012 door echtscheiding ontbonden. In hun echtscheidingsconvenant hebben partijen afspraken gemaakt over (de hoogte en duur van) de door M aan V te betalen partneralimentatie.

Uit het huwelijk tussen M en V is in 1998 zoon Z geboren. Z woont sinds juli 2015 (tegen de wil van M en V in) samen met zijn vriendin in Hongarije. Contact met zijn ouders heeft hij niet meer.

M en V zijn op huwelijkse voorwaarden (koude uitsluiting, geen verrekenbeding, uitsluiting van pensioenverevening) gehuwd, uit welk huwelijk geen kinderen zijn geboren. In 2017 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden.

M en V zijn in 1978 met elkaar gehuwd, uit welk huwelijk twee (inmiddels meerderjarige) dochters zijn geboren. In 2009 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden. De rechtbank heeft de door M aan V te betalen partneralimentatie vastgesteld op € 2.

Het huwelijk tussen M en V is in 2013 door echtscheiding ontbonden. De rechtbank heeft de door M aan V te betalen partneralimentatie vastgesteld op € 1.000 per maand. V heeft inmiddels in X een nieuwe partner gevonden.

M en V zijn in 2007 met elkaar gehuwd. Uit het huwelijk zijn twee (nu nog minderjarige) kinderen geboren, over wie partijen gezamenlijk het ouderlijk gezag uitoefenen. Inmiddels zijn partijen in een echtscheidingsprocedure verwikkeld.

M en V zijn in 1973 met elkaar gehuwd, welk huwelijk in 2009 door echtscheiding is ontbonden. De rechtbank heeft de door M aan V te betalen partneralimentatie vastgesteld op € 967 per maand.

M en V zijn in 2010 met elkaar gehuwd. In 2017 wordt het huwelijk, waaruit geen kinderen zijn geboren, door echtscheiding ontbonden. V verzoekt de rechtbank de door M aan haar te betalen partneralimentatie vast te stellen op € 1.

M en V zijn met elkaar gehuwd, uit welk huwelijk twee kinderen zijn geboren. Het huwelijk wordt in 2014 door echtscheiding ontbonden. De rechtbank heeft de door M aan V te betalen partner- en kinderalimentatie vastgesteld.

M en V zijn met elkaar gehuwd, welk huwelijk in 2015 door echtscheiding is ontbonden. De rechtbank heeft de door M aan V te betalen partneralimentatie vastgesteld op € 1.658 per maand.

M en V zijn in 2008 met elkaar gehuwd. Uit het huwelijk zijn geen kinderen geboren. In 2013 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden. In hoger beroep heeft het hof de door M aan V te betalen partneralimentatie vastgesteld op € 210 per maand.

Uit het huwelijk tussen M en V zijn twee (nu nog minderjarige) kinderen geboren, over wie zij gezamenlijk het ouderlijk gezag uitoefenen. In 2013 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden.

Het aantal minderjarige kinderen dat betrokken was bij een echtscheiding is in 2016 gedaald ten opzichte van 2015. In totaal waren ruim 33.500 kinderen bij een echtscheiding betrokken; een daling van 1.

De Raad voor de Kinderbescherming heeft vorig jaar voor 5.072 kinderen een advies over gezag en omgang uitgebracht. Dat aantal is minder dan in 2016, toen 5.210 adviezen werden gegeven.

Drie jaar na invoering van de Jeugdwet is het aantal jongeren dat jeugdzorg ontvangt toegenomen van bijna 366.000 in 2015 naar ruim 405.000 in 2017. Jeugdzorg is de verzamelnaam voor jeugdhulp, jeugdbescherming en jeugdreclassering, waarvan jeugdhulp

In 2017 woonde 30% van de 15-jarige kinderen niet gezamenlijk met beide ouders. In 1997 gold dat voor 20%. In verreweg de meeste gevallen was een scheiding van de ouders de oorzaak.

De auteur onderzoekt de mate van autonomie van kinderen met betrekking tot het geven van geïnformeerde toestemming voor een geneeskundige behandeling. Dit vraagstuk wordt bekeken vanuit rechtsvergelijkend perspectief.

De auteur roept op tot het ratificeren van het Haags Verdrag Meerderjarigenbescherming, opdat burgers en rechtsbeoefenaars direct een beroep kunnen doen op het verdrag bij gebruik van levenstestamenten over de grenzen.

In dit themanummer onder meer de volgende artikelen: De Raad voor de Kinderbescherming en de bestrijding van ernstige en (mogelijk) fatale kindermishandeling in het licht van de nieuwe gemeentelijke verantwoordelijkheid (A.

Uit het huwelijk tussen M en V zijn twee (nu nog minderjarige) kinderen geboren, over wie zij gezamenlijk het ouderlijk gezag uitoefenen. Het gezin woont in Amsterdam. In 2017 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden.

Uit de affectieve relatie tussen M en V is (de nu nog minderjarige) dochter D geboren, over wie V van rechtswege het eenhoofdig ouderlijk gezag uitoefent. M heeft D erkend. Na het beëindigen van de relatie met M, krijgt V een relatie met X.

In 2016 is uit draagouders M en V in 2016 zoon Z geboren. Z verblijft sinds zijn geboorte bij wensouders X en Y en staat sinds 1 april 2016 ingeschreven op hun adres. Op 3 augustus 2016 heeft de rechtbank het ouderlijk gezag van M en V beëindigd en X

Uit de – inmiddels beëindigde – affectieve relatie tussen M en V is in 2016 dochter D geboren. M heeft D erkend. Op enig moment deelt V aan M mee dat hij niet de biologische vader van D is.

Uit het huwelijk tussen M en V is dochter D geboren. Tijdens de echtscheidingsprocedure in 1995 vertelt V aan M dat niet hij de vader is van D, maar X (destijds was DNA-onderzoek nog niet mogelijk – red.

Uit de – inmiddels beëindigde – affectieve relatie tussen M en V is (de nu nog minderjarige) zoon Z geboren, over wie V van rechtswege het eenhoofdig ouderlijk gezag uitoefent. Z heeft zijn hoofdverblijfplaats bij V, die inmiddels is getrouwd met X, met

Z is in 1995 in Thailand geboren en in 2000 door M en V geadopteerd, bij welke gelegenheid hij ook een andere naam heeft gekregen. Z verzoekt de rechtbank (ex artikel 1:231 BW) de adoptie door M en V te herroepen.

Uit V is in 2011 dochter D geboren, over wie zij van rechtswege het eenhoofdig ouderlijk gezag uitoefent. De biologische vader van D is niet in beeld. In 2014 wordt D onder toezicht van de GI gesteld.

Uit het huwelijk tussen M en V zijn twee (nu nog minderjarige) kinderen geboren, over wie partijen gezamenlijk het ouderlijk gezag uitoefenen. In 2008 wordt het huwelijk door echtscheiding ontbonden.

M en V hebben een affectieve relatie met elkaar en wonen met elkaar samen. In 2015 treden zij in [land van herkomst van V] met elkaar in het huwelijk. Uit het huwelijk worden twee kinderen geboren, over wie partijen gezamenlijk het ouderlijk gezag uitoefenen.

M en V hebben een affectieve relatie met elkaar, waaruit in 2007 kind K1 wordt geboren. In 2008 beëindigen partijen hun relatie. V krijgt vervolgens een affectieve relatie met X, waaruit in 2012 kind K2 wordt geboren.

M en V zijn met elkaar gehuwd en kunnen op natuurlijke weg geen kinderen krijgen. Zij vinden in de broer van M en diens echtgenote (X en Y) draagouders voor hun kind. Via zogeheten hoogtechnologisch draagmoederschap komt zoon Z ter wereld, die – in overleg

Uit de affectieve relatie tussen M en V is in 2014 dochter D geboren, over wie zij gezamenlijk het ouderlijk gezag uitoefenen. In 2017 beëindigen partijen hun relatie, waarop V – zonder toestemming van M – met D verhuist van [A] naar [B].

Uit het huwelijk tussen M en V zijn twee kinderen geboren: A en B. A is nu 30 jaar, B is 28 jaar. M en V hebben in 1992 in hun testament bepaald dat, wanneer zij zouden overlijden, hun goede vrienden X en Y tot voogd van hun minderjarige kinderen zouden

De staatssecretaris van Financiën heeft in een beleidsbesluit vastgelegd in welke situaties het aangaan/wijzigen van huwelijkse voorwaarden niet leidt tot het heffen van schenkbelasting.

Sinds 1 januari 2017 kent Nederland een ‘permanente’ verhoogde schenkbelastingvrijstelling van € 100.000. Aan de vrijstelling zijn de voorwaarden verbonden als bedoeld in artikel 33a SW (kort gezegd: het moet een schenking zijn die de ‘eigen woning’ in

De auteur bespreekt de gevolgen voor de eigenwoningregeling van de wettelijke verdeling, een legaat en de verdeling tussen deelgenoten. Volgens hem dient de regeling op enkele punten te worden aangepast of verduidelijkt.

M en V zijn in 2001 in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. Tot de huwelijksgoederengemeenschap behoort de met hypotheek bezwaarde echtelijke woning. In februari 2012 gaan partijen feitelijk uiteen.

M (van Britse nationaliteit en woonachtig in Engeland) en V (van Pakistaanse nationaliteit en woonachtig in Pakistan) treden in 1975 in Pakistan met elkaar in het huwelijk. In februari 1976 emigreert V naar Engeland, waar zij zich bij M voegt en de Britse

M en V (beiden van Iraanse nationaliteit) zijn in augustus 1993 in Iran met elkaar gehuwd. In november van dat jaar vestigt M zich in Nederland. In augustus 1994 voegt V zich bij hem.

M (van zowel Nederlandse als Marokkaanse nationaliteit) en V (van Marokkaanse nationaliteit) zijn in 1999 in Marokko met elkaar gehuwd, uit welk huwelijk in 2007 dochter D (van zowel Nederlandse als Marokkaanse nationaliteit) wordt geboren.

Uit het – inmiddels door echtscheiding ontbonden – huwelijk van M en V is in 2003 zoon Z geboren, over wie zij gezamenlijk het ouderlijk gezag uitoefenen. In 2009 wordt Z onder toezicht van de GI gesteld, in 2013 wordt hij uit huis geplaatst.

Uit de affectieve relatie tussen M en V zijn twee (nu nog minderjarige) kinderen geboren, over wie V van rechtswege het eenhoofdig ouderlijk gezag uitoefent. In 2015 verbreken M en V hun relatie.

Uit de – inmiddels beëindigde – affectieve relatie tussen M en V is (de nu nog minderjarige) dochter D geboren, over wie V van rechtswege het eenhoofdig ouderlijk gezag uitoefent. De rechtbank heeft D onder toezicht van de GI gesteld en uit huis geplaatst.

M en V zijn in 2004 met elkaar gehuwd, welk huwelijk in 2017 door echtscheiding is ontbonden. De rechtbank heeft de door V aan M te betalen partneralimentatie vastgesteld op € 394 per maand.

M en V zijn in gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd, welk huwelijk inmiddels door echtscheiding is ontbonden. Partijen twisten over de verdeling van de ontbonden huwelijksgemeenschap.

Op 11 oktober 2017 wees Rechtbank Gelderland een interessant vonnis. In de kern betrof de vraag die de rechtbank moest beantwoorden of de in artikel 4:138 lid 2 BW van overeenkomstige toepassing verklaarde bepalingen van titel 3.

De wettelijke vertegenwoordigers van een minderjarige verzoeken de kantonrechter hen (ex artikel 4:193 lid 1 BW) te machtigen om een nalatenschap namens de minderjarige te verwerpen.

M en V zijn in 1971 op huwelijkse voorwaarden (koude uitsluiting) met elkaar gehuwd. In 2006 wijzigen zij ten overstaan van notaris N de huwelijkse voorwaarden, in die zin dat daarin een facultatief finaal verrekenbeding wordt opgenomen.

X is ongehuwd en niet als partner geregistreerd. Op 4 november 2016 komt hij te overlijden zonder bij testament over zijn nalatenschap te hebben beschikt. Zijn wettelijke erfgenamen hebben de nalatenschap zuiver aanvaard.

Met het aannemen van wetsvoorstel 34803 (waarmee een Europese richtlijn wordt uitgevoerd) door de Eerste Kamer wordt het makkelijker om in Europa akten van de Burgerlijke Stand uit te wisselen.

De auteur beschrijft vier actuele ontwikkelingen ten aanzien van het beschermings- of meerderjarigenbewind: (1) het bestaan van het Centraal Curatele- en Bewindregister, (2) de overstap naar digitaal procederen bij deze grote aantallen zaken, (3) de eerste

Volgens de auteur wordt in artikel 3:182 en 3:186 BW onvoldoende tegemoetgekomen aan het onderscheid eenvoudige-bijzondere gemeenschap. Het accent ligt te zwaar op de bijzondere gemeenschap, vindt hij, hetgeen onder meer leidt tot titelvragen.

Dit overzicht bevat verwijzingen naar wetenschappelijke en vakliteratuur op het gebied van het familie- en jeugdrecht die is verschenen in de periode 1 juli 2017 tot 1 januari 2018.

Bij uitspraak van 23 februari 2018, ECLI:NL:HR:2018:70, heeft de Hoge Raad een beslissing gegeven over de verknochtheid van een (tweetal) ontslagvergoeding(en). Gecombineerd met de eerdere uitspraak van de Hoge Raad van 24 juni 2016, ECLI:NL:HR:2016:1293, NJ 2016/292 is inmiddels een duidelijke lijn zichtbaar in de wijze waarop volgens de Hoge Raad met de verknochtheid van een ontslagvergoeding moet worden omgegaan. De auteur van dit artikel is namens de sectie Cassatie van BANNING N.V. bij beide zaken betrokken geweest.

In dit artikel wordt ingegaan op de vraag of een toekomstige belastingschuld gewaardeerd dient te worden op de nominale waarde of een (lagere) contante waarde. Aanleiding daarvoor vormt een recente beschikking van de Hoge Raad, doch ook andere jurisprudentie en meningen in de literatuur worden besproken. Daaruit blijkt dat de meningen verdeeld zijn en dat er geen sprake is van een consistente lijn. In de literatuur lijkt zich een meerderheid af te tekenen voor de hantering van de nominale waarde, hetgeen door de auteur wordt onderschreven.