Aflevering 8

De Duitse bestuursrechters beslissen over alle ‘publiekrechtelijke geschillen’. Daarvoor staat een reeks van verschillende procedures ter beschikking. Voordat een zaak binnenkomt staat al onomstotelijk vast, welke rechters de zaak zullen behandelen. De Duitse bestuursrechter doet actief onderzoek om de feiten op tafel te krijgen (Amtsermittlungsgrundsatz). De uitspraken zijn goed gemotiveerd en vaak erg lang.

Op 1 april 2012 vierde de Kinderombudsman zijn eerste verjaardag. Onder het motto ‘Wij laten van je horen’ richt de Kinderombudsman zich op het bewaken van de rechten van het kind in Nederland. Aan de hand van het jaarverslag 2011 en de Kinderrechtenmonitor 2012 worden de activiteiten van de Kinderombudsman in het eerste jaar besproken. Verder wordt kort ingegaan op de ontstaansgeschiedenis van het instituut. De Kinderombudsman maakt zich er hard voor dat de stem van het kind in een procedure ook daadwerkelijk kan worden gehoord. Om dit te bereiken beveelt de Kinderombudsman aan om de positie van de bijzondere curator in (civiele) procedures te verstevigen.

Rechtbanken gaan niet hetzelfde om met procedures over geschillen over de uitoefening van het ouderlijk gezag. De rechtbanken Almelo, Arnhem, Zutphen en Zwolle hebben op 4 juni jl. een familiedag georganiseerd, waarbij onder meer werd gekeken hoe de familie- en jeugdteams van deze rechtbanken dergelijke geschillen behandelen. Welke verschillen zijn er, wat zijn hiervan de oorzaken en kunnen de verschillen blijven bestaan als deze rechtbanken in de toekomst moeten fuseren?

In de rubriek ‘Personalia’ worden de Koninklijke Besluiten van de benoemingen en ontslagen van de leden van de zittende en staande magistratuur gepubliceerd. De redactie heeft ervoor gekozen de KB’s van de plaatsvervangers en gerechtsauditeurs niet in deze rubriek op te nemen.

Om meer over de toepassing van Europees Recht in de praktijk te weten te komen, werd in een inmiddels afgesloten onderzoeksproject onderzocht hoe Noordrijn-Westfaalse en Nederlandse rechters in de sector civiel hun rol als gedecentraliseerde rechters van de Europese Unie (EU) evalueren.1 Centraal in deze studie stonden de volgende vragen: hoe verwerven rechters hun kennis over het recht van de Europese Unie, wat zijn hun professionele ervaringen met het Europees recht, en hoe beoordelen zij Europees recht?

Vorig jaar verscheen de vierde druk van Rechtsbescherming en bestuurlijke voorprocedure. In deze bijdrage wordt aan de hand van dat boek op enkele belangrijke ontwikkelingen in het bestuursprocesrecht ingegaan. Op basis van zijn ervaringen als bestuursrechter laat schrijver zien dat het bestuursprocesrecht voortdurend in beweging is en plaatst hij kritische kanttekeningen.

In de rubriek ‘Rechtspositie in rechte’ worden geselecteerde rechterlijke uitspraken gepubliceerd, waarin rechtspositionele vraagstukken inzake de diverse categorieën rechterlijke ambtenaren en gerechtsambtenaren aan bod komen. Nr. 20 Centrale Raad van Beroep 10 mei 2012, nr. 11/3203 AW, LJN BW6544 (mrs. Vermeulen, Wolleswinkel, Mollee)

Een goed functionerende rechterlijke macht staat midden in de samenleving. Zo weet zij niet alleen wat zich in de samenleving afspeelt, maar werkt ze onder meer ook samen met tal van andere organisaties. In deze terugkerende rubriek wordt inzicht gegeven in het werk van ketenpartners en worden hun ervaringen met de rechtspraak belicht door een dag mee te lopen. In deze aflevering staat Slachtofferhulp nederland centraal. Medewerkers vertellen over de uiteenlopende behoeftes van slachtoffers en nabestaanden en het slachtofferbesef bij officieren van justitie en rechters.

In 1966 schreef R.P. Cleveringa bij zijn publicatie Spookpartijen de volgende inleidende woorden: “De verzonnen overijverige substituut- officier van justitie in het arrondissement Carabas, die in 1924 als verteller wordt voorgesteld van de ‘merkwaardige strafzaak’ tegen de ‘gelaarsde kat’ in het kostelijke desgeheten boekje van den oud-vicepresident van de Rotterdamse rechtbank van Vierssen Trip, moet op een gegeven dag naar de civiele zitting om daar den officier te vervangen; en dit geeft hem dan aanleiding tot enige bespiegelingen over ‘het burgerlijk proces’. Daarin komt onder meer voor: ‘De verweerder ontkent en spreekt tegen. In de conclusie van antwoord heerst de tegenspraak zoals nergens elders in de wereld. De verweerder doet zeggen voor antwoord: dat de dagvaarding nietig is, dat de rechtbank onbevoegd is van deze zaak kennis te nemen, dat de tegenpartij niet bestaat’ enzovoort. En ik kan mij denken, dat een lezer bij de laatst aangehaalde woorden zich afvraagt: ‘Slaat de schrijver in zijn luchtigen spot hier niet wat te ver door? Kan er dan sprake zijn van een rechtsingang door iemand, die niemand is? Door, om het zo eens uit te drukken, een spook?’”