Aflevering 4

Een (digitale) doorzoeking bij een notariskantoor of advocatenkantoor is een ingrijpende en juridisch complexe gebeurtenis. Het is daarom belangrijk de geldende wetgeving en jurisprudentie te respecteren. Maar hoe ziet zo’n doorzoeking er in de praktijk dan uit, nu wetgeving en jurisprudentie op dit punt slechts summier informatie bieden?

In de rechtspraak worden grote en kleine zaken berecht, die vaak nauw verbonden zijn met de plaats van handeling. In de rubriek ‘De Vindplaats’ keren leden van onze redactie of gastschrijvers terug naar de plaats van handeling in een soms meer, soms minder geruchtmakende zaak. Foto’s tonen de vindplaats en een toelichting memoreert de uitspraak.

Digitalisering van dossiers in de rechtspraak is onontkoombaar. Dat is op zich helemaal geen negatieve ontwikkeling. Het is echter wel zaak deze ontwikkeling in goede banen te leiden om zo maximaal te profiteren van de potentiële voordelen van digitaal werken. Want alleen met een gedegen taakanalyse en een goede user interface zal digitalisering leiden tot daadwerkelijke vooruitgang.

Sinds de beslissing van de Ombudskamer van de Hoge Raad van 1998 en de beschikkingen van de strafkamer in 2001 en 2003 over de vraag of een (civiele) rechter aangifte moet doen als hem strafbare feiten ter kennis komen is het rustig op dit gebied. De politieke commotie over die uitspraken en de in die tijd verschenen vakliteratuur deden anders vermoeden. Toch blijft het in de wandelgangen van gerechtsgebouwen nog steeds een actueel gespreksonderwerp. Een terugblik is daarom op zijn plaats.

personalia

Verandering brengen in de organisatie van de Rechtspraak is een moeizaam proces. Het is eenvoudiger om een jurisprudentielijn om te buigen dan om een werkproces te veranderen. Dit geldt niet alleen voor de grote veranderingen als de herziening gerechtelijke kaart of de invoering van KEI, maar ook voor kleine dagelijkse beslommeringen als een wijziging in een standaardbrief van de rechtbank naar partijen. Eenvoudige werkprocessen lijken in steen te zijn gebeiteld en vastgelegd. Iedere poging om daarin verandering te brengen, moet door talloze commissies, klankbordgroepen en managementteams worden besproken. Deze besprekingen zijn vervolgens geen garantie voor succes omdat ondanks alle besprekingen toch het draagvlak van medewerkers voor de betreffende verandering ontbreekt. Niet in de laatste plaats omdat de commissies en klankbordgroepen doorgaans slechts zijn gevuld met mensen die over verandering willen praten en niet met degenen die niet veranderingsbereid zijn. Bovendien worden mensen uit deze laatste groep doorgaans geen Rechtspraakmanager. En is het werkproces dan eindelijk gewijzigd, dan nog blijft vaak alles bij het oude. Omdat we het altijd zo hadden gedaan. Omdat we toch een speciaal vak beoefenen met een status aparte. Zo zijn er meer argumenten, soms terecht en soms slechts uit vrees voor het onbekende geboren.